به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران , بهرام سبحانی، رئیس انجمن فولاد ایران امروز در نشست خبری گفت: علیرغم نقش مهم فولاد در اقتصاد ملی، این صنعت به ناحق متهم به مصرف بی‌رویه انرژی و آب می‌شود، در حالی‌که آمارهای رسمی خلاف این ادعاها را نشان می‌دهد.

وی با اشاره به برخی فضاسازی‌ها علیه صنعت فولاد افزود: بارها شنیده‌ایم که گفته می‌شود فولادی‌ها گاز کشور را می‌خورند یا آب کشور را می‌برند، در حالی که مصرف واقعی فولاد سهم بسیار اندکی از منابع کشور است.

رئیس انجمن فولاد تصریح کرد: کل مصرف برق زنجیره فولاد کمتر از ۶۰۰۰ مگاوات است در حالی که ظرفیت تولید برق کشور حدود ۸۰ هزار مگاوات است. همچنین مصرف گاز این صنعت زیر ۵ درصد کل گاز تزریقی به شبکه است.

سبحانی ادامه داد: در حوزه آب نیز برخلاف ادعاهایی مبنی بر اینکه فولاد به اقیانوس آب نیاز دارد، سهم مصرف فولاد کمتر از ۰.۰۵ درصد آب کشور است. بخش عمده آب مورد نیاز هم از محل بازچرخانی پساب شهری یا انتقال از خلیج فارس تأمین می‌شود. بنابراین ادعای اینکه صنعت فولاد عامل کمبود آب است، با واقعیت سازگار نیست.

رئیس انجمن فولاد ایران با تأکید بر جایگاه راهبردی این صنعت در اقتصاد کشور گفت: برای تولید یک میلیون تن فولاد، حدود سه میلیون تن سنگ‌آهن باید استخراج و فرآوری شود و در این فرآیند هزاران شغل ایجاد می‌شود. صنعت فولاد علاوه بر سهم قابل توجه در تولید ناخالص داخلی، نقش مهمی در ارزآوری کشور و صادرات غیرنفتی دارد. با این حال، همواره نیمه خالی لیوان دیده می‌شود و واقعیت‌های آماری کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

سبحانی خاطرنشان کرد: انتظار می‌رود دست‌کم اساتید دانشگاه و کارشناسان اقتصادی در تحلیل‌های خود به داده‌ها و ارقام واقعی استناد کنند تا صنعت فولاد که سهم مهمی در اشتغال، تولید و صادرات دارد، ناعادلانه مورد هجمه قرار نگیرد.

صنعت فولاد یارانه نمی‌گیرد و سه برابر منطقه هزینه انرژی می‌دهد

وحید یعقوبی، معاون اجرایی انجمن فولاد ایران نیز در این نشست با اشاره به چالش‌های صنعت فولاد گفت: نرخ مصوب برق برای صنایع فولادی ۱,۶۷۷ تومان و گاز ۸,۰۰۰ تومان است، اما با احتساب عوارض و هزینه‌های جانبی، بهای تمام‌شده برق برای فولادسازان حدود ۲۰,۳۵۰ ریال (معادل ۳.۵ سنت) و گاز ۱۰,۵۰۰ ریال (معادل ۱۷ سنت) می‌شود.

وی افزود: این در حالی است که کشورهای منطقه نظیر عمان، عربستان و قطر گاز را با نرخ ۶ سنت به صنایع خود عرضه می‌کنند و عملاً فولادسازان ایرانی سه برابر بیشتر هزینه پرداخت می‌کنند.

یعقوبی تأکید کرد: برخلاف تصور عمومی، صنعت فولاد یارانه انرژی دریافت نمی‌کند؛ بلکه در بخش گاز سه برابر نرخ منطقه و در برق تقریباً معادل نرخ صادراتی ایران به عراق (۴ سنت) پرداخت می‌کند. به گفته وی، اختلاف ۳۰ تا ۴۰ درصدی میان نرخ مصوب و بهای تمام‌شده برق در قبوض فولادسازان وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

سهم ۱۵ صدم درصدی فولاد از مصرف آب کشور

او با اشاره به موضوع مصرف آب در این صنعت گفت: کل مصرف آب کشور سالانه ۱۰۰ میلیارد متر مکعب است که سهم صنعت فولاد تنها ۱۵۴ میلیون متر مکعب معادل ۱۵ صدم درصد است. از این میزان، حدود ۴۴ میلیون متر مکعب از شبکه آبرسانی کشور برداشت می‌شود که تنها ۰.۰۴ درصد مصرف آب کل کشور است.

۷ درصد برق و ۵ درصد گاز کشور را مصرف می‌کنیم

معاون اجرایی انجمن فولاد ایران افزود: صنعت فولاد ۷ درصد برق کشور (حدود ۵۵۰۰ مگاوات) را مصرف می‌کند که ۴۰۰۰ مگاوات آن توسط نیروگاه‌های اختصاصی فولادسازان تأمین می‌شود. همچنین سهم فولاد در مصرف گاز کشور ۵ درصد است، اما این صنعت به دلیل نداشتن سوخت جایگزین بیشترین آسیب را از محدودیت‌ها متحمل می‌شود.

وی با اشاره به جایگاه صنعت فولاد در اقتصاد کشور گفت: سهم این صنعت در تولید ناخالص ملی ۵.۵ درصد، در اشتغال مستقیم و غیرمستقیم حدود دو میلیون نفر (معادل ۸ درصد شاغلان کشور) و در تأمین نیاز داخلی ۱۱ درصد است. یعقوبی خاطرنشان کرد: در چهار سال گذشته حدود ۱۴ میلیارد دلار ارزش تولید فولاد به دلیل محدودیت‌های انرژی از دست رفته است.

عدم‌النفع ۱۴ میلیارد دلاری در سال ۱۴۰۳

او ادامه داد: تنها در سال ۱۴۰۳ با وجود پتانسیل تولید ۴۰ میلیون تن فولاد، به دلیل محدودیت‌های برق و گاز تنها ۳۰ میلیون تن تولید شد. این موضوع به معنای از دست رفتن ۱۰ میلیون تن تولید و ۱۴ میلیارد دلار ارزش افزوده است.

یعقوبی در بخش دیگری از سخنان خود به وضعیت صادرات اشاره کرد و گفت: در چهار ماهه نخست سال ۱۴۰۳ صادرات برخی محصولات فولادی تا ۳۰ درصد کاهش داشته است، هرچند صادرات مواد اولیه زنجیره آهن افزایش یافته است. در همین مدت، ارزش صادرات زنجیره فولاد کشور به ۳۰۰ میلیون دلار رسیده و واردات محصولات فولادی نیز ۳۶ درصد کاهش یافته است.

وی با تأکید بر اینکه صنعت فولاد به‌جای دریافت یارانه، عملاً یارانه‌دهنده به سایر بخش‌هاست، گفت: مدیریت صحیح انرژی و حمایت‌های سیاستی می‌تواند مانع از افت تولید و از دست رفتن ارزش افزوده این صنعت راهبردی شود.