خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - هما اکبری: تاریخ ایران اسلامی لبریز از حماسه‌هایی است که با فداکاری و ایستادگی مردانی مؤمن و دلیر رقم خورده‌اند آزادگان، بخشی از این تاریخ زرین هستند که سال‌های سخت اسارت را نه با شکستن، بلکه با شکوفایی روح مقاومت پشت سر گذاشتند.

آنان با سربلندی در اردوگاه‌های دشمن، الگویی از صبر، پایداری، اتحاد و معنویت به جهان ارائه دادند «رمضانعلی خورسندی» آزاده و جانباز ۴۵ درصد اهل شهرستان آستانه‌اشرفیه، یکی از این مردان است که روایتش از سال‌های اسارت، پرده از بخشی از این شکوه بی‌نظیر برمی‌دارد.

از جبهه تا اسارت؛ مسیری تلخ اما پرفروغ

«رمضانعلی خورسندی» متولد ۲۵ تیر ۱۳۴۴، در سال ۱۳۶۰ برای نخستین‌بار به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و در عملیات آزادسازی جاده سردشت–بانه شرکت کرد وی سپس در عملیات‌های والفجر مقدماتی و والفجر یک در واحد تخریب حضور داشت.

«رمضانعلی خورسندی» جانباز ۴۵ درصد آستانه‌ای در گفتگو با خبرنگار مهر با گرامیداشت یاد همرزمان شهید خود اظهار کرد: در عملیات خیبر و همزمان با والفجر ۶ همراه با شهیدان صبوری و سردار شهید مهدی خوش‌سیرت در لشکر ۲۵ کربلا بودم در مرحله سوم عملیات در گردان یا رسول به محاصره دشمن درآمدیم و پس از مقاومت بسیار در ۵ اسفند ۱۳۶۲ به اسارت نیروهای بعثی درآمدم.

خورسندی افزود: تصور مجروحیت یا شهادت را داشتم اما هیچ‌گاه گمان نمی‌کردم اسیر شوم این تجربه برای همه ما تازه و ناشناخته بود.

تولد «ایران کوچک» در دل اردوگاه بعثی

وی از روزهای سخت و طاقت‌فرسای اسارت چنین روایت می‌کند: در اردوگاه چیزی فراتر از تحمل و رنج شکل گرفت ما با همدلی، اطاعت‌پذیری از مسئولان داخلی اردوگاه و اتحاد، ساختاری پدید آوردیم که صلیب سرخ جهانی آن را «ایران کوچک» می‌نامید ما تنها اسیر نبودیم؛ ما سفیران فرهنگی و دینی ایران در دل دشمن بودیم.

خورسندی با اشاره به برگزاری مخفیانه برنامه‌های فرهنگی و مذهبی اضافه کرد: نماز جماعت، دعای کمیل و ندبه، کلاس‌های سوادآموزی و حفظ قرآن در اردوگاه برگزار می‌شد تا روحیه‌مان زنده بماند دشمن می‌کوشید از طریق رسانه و فشار روانی ما را در هم بشکند، اما فرهنگ مقاومت در میان ما اجازه این کار را نمی‌داد.

وی تاکید کرد: از نوجوان ۱۵ ساله تا مردان ۶۰ ساله همه در کنار هم قرار داشتیم اردوگاه به مدرسه‌ای از ایمان، خودسازی و همبستگی بدل شده بود.

«ما هستیم»؛ امیدی از دل یک امضا

خورسندی به یکی از تلخ‌ترین مقاطع اسارت اشاره می‌کند و می‌گوید: حدود یک سال از زمان اسارتمان گذشته بود اما هیچ‌کس از ما خبری نداشت پس از پیگیری‌ها و فشارهای بین‌المللی، اجازه یافتیم تنها یک نامه با امضا ارسال کنیم جمله‌ای ساده نوشتیم: «ما هستیم» همین جمله امیدی بزرگ برای خانواده‌ها شد.

این آزاده گیلانی اضافه کرد: در سال ۱۳۶۹ پس از هفت سال اسارت به صورت مرحله به مرحله به میهن بازگشتیم. شهرستان آستانه‌اشرفیه ۱۲۰ آزاده دارد که تاکنون ۱۱ نفر از آنان به دیار حق شتافته‌اند.

وی با تأکید بر اینکه اسارت پایان راه نبود تصریح کرد: ما در دل دشمن، با سه ستون ایمان، اطاعت و همدلی، «ایران کوچک» را ساختیم ایستادگی کردیم، آموزش دیدیم، درس دادیم و فرهنگ مقاومت را زنده نگه داشتیم.

آزادگان، نه فقط اسرا بلکه معلمان تاریخ‌اند آنان نشان دادند که حتی در دل دشمن، می‌توان ایرانی ماند و ایران را زنده نگه داشت «ایران کوچک» در اسارت، یادگار بزرگ آزادگانی است که نه تسلیم شدند و نه فراموش شدند؛ بلکه چون ستاره‌هایی در آسمان عزت این سرزمین درخشیدند.