به گزارش خبرنگار مهر، بی توجه به انتقادها و گاها شیطنت هایی که عده ای از حضور پسر سرمربی تیم ملی بوکس امید در ترکیب ثابت تیم داشتند، سام استکی موفق شد در ادامه عملکرد قابل قبول اخیر خود این بار در مسابقات قهرمانی امیدهای آسیا به عنوان ارزشمند نایب قهرمانی دست پیدا کند.

سام استکی، فرزند علیرضا استکی قهرمان پیشین آسیا و سرمربی فعلی تیم ملی امید بوکس، مصداق بارز میراث داری ورزشی است. گرچه راه سام، آسان نبوده است. از نخستین روزی که وارد اردوهای تیم ملی شد زیر ذره‌بین انتقادها و گاها شیطنت های برخی قرار گرفت.

او باید ثابت می‌کرد که «پسر استکی» بودن یک مزیت و امتیاز نیست؛ بلکه خودش باید با مشت‌هایش مسیر قهرمانی را هموار کند و به ویژه در رقابتهای اخیر سام استکی موفق شد به عنوان یکی از موفق ترین عضوهای تیم ملی امید ظاهر شود و این بار حتی به فینال آسیا راه پیدا کند.

علیرضا استکی که در دوران سرمربیگری اش در تیم ملی بزرگسالان، تنها مدال جهانی تاریخ بوکس ایران توسط ‌دانیال شه بخش کسب شد، امروز شاهد درخشش فرزندش روی همان رینگی است که روزی خودش بر آن افتخار آفرید.

سام استکی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مسابقات قهرمانی امیدهای آسیا گفت: به هر حال سطح مسابقات فوق‌العاده بالا بود. بسیاری از قهرمانان جوانان جهان و بزرگسالان در این رقابت‌ها حاضر بودند. قرعه اول من قرعه خوبی بود و با بوکسور سریلانکایی روبه‌رو شدم، مبارزه‌ای که در همان راند نخست کمتر از یک دقیقه با ناک‌اوت به نفع من به پایان رسید. اما دیدار دوم، داستان دیگری بود. حریفم بوکسور هندی بود که پیش‌تر قهرمان آسیایی قزاقستان را شکست داده بود؛ قهرمانی که تنها دو ماه پیش طلای آسیا را گرفته بود. پیروزی در این مبارزه، برایم به‌مراتب ارزشمندتر از یک مبارزه ساده بودو بعد از آن در فینال، با حریفی ازبکستانی که سه دوره طلای آسیا و یک طلای کشورهای مشترک‌المنافع در کارنامه داشت؛ مبارزه کردم. چهره‌ای که هر بار پایش به مسابقات رسیده، با مدال طلا بازگشته است.

استکی از این مبارزه به‌عنوان «یک تجربه بسیار خوب» یاد کرد و گفت: تجربه‌ بسیار خوبی بود، توانستم خودم را خیلی خوب محک بزنم. تمام تلاشم را کردم و فکر میکنم کادر فنی تیم هم از من راضی باشند. خوشحالم که به فینال مسابقات آسیایی راه پیدا کردم و موفق شدم با کسب مدال نقره به زحمات کادر فنی خسته نباشید بگویم.

نایب قهرمان بوکس امیدهای آسیا در خصوص نقش پدرش در مسیر قهرمانی گفت: من هرچه دارم از پدرم دارم. در واقع به خاطر او وارد بوکس شدم و هر تکنیکی که بلدم، از آموزش‌های اوست. تنها انگیزه‌ام برای ادامه دادن این راه، خدمت به تیم ملی کشورم و خوشحال کردن مردم عزیز ایران و خانواده ام است.

سام استکی با بیان اینکه بوکس ایران امروز چهره‌ای متفاوت در آسیا دارد گفت: در چند سالی که به مسابقات مختلف اعزام شدم، به چشم خودم دیدم که کشورهای دیگر به بوکس ایران به عنوان یکی از قدرت‌های اصلی آسیا نگاه می کنند و هر تیمی که به ما می‌خورد، می‌داند که با حریفی سرسخت روبه‌رو خواهد شد و برایش تهدید حساب می شود. به جرئت می‌گویم بعد از ازبکستان و قزاقستان، ایران در جایگاه سوم یا چهارم آسیاست.

وی ادامه داد: مهم‌ترین نیاز ما، مسابقات تدارکاتی و اردوهای مشترک است. بوکس یعنی تجربه و تجربه یعنی روبه‌رو شدن با حریفان قدرتمند جهان پیش از میدان اصلی. هرچه بیشتر با بوکسورهای تراز اول رقابت کنیم، روز مسابقه آماده‌تر خواهیم بود. اگر این بخش تقویت شود، باور کنید بوکس ایران می‌تواند فراتر از آسیا بدرخشد.