برترین‌ها: تماشای بعضی فیلم‌ها با همه  زیبایی و ارزش‌های دراماتیک و جلوه‌های سینمایی‌شان بسیار سخت است. تجربه عاطفی سنگینی که شاید دل‌مان نخواهد یا آمادگی روحی‌اش را نداشته باشیم که تکرارش کنیم. این لیست که البته مجله "فیلم امروز" آن را منتشر کرده،  شامل فیلم‌هایی‌ست که تأثیر عمیق عاطفی‌شان باعث می‌شود هر بار هنگام دیدن‌شان منقلب شویم با چشم‌های‌مان خیس شود. برای شما کدام فیلم‌ها این تأثیر احساسی را دارند و کدام فیلم را هر بار ببینید از لحاظ حسی درگیرش می‌شوید؟

انجمن شاعران مرده

در بین فیلم‌های زیادی که ساخته می‌شوند تنها بعضی از آن‌ها هستند که روح و روان مخاطب را درگیر می‌کنند و انجمن شاعران مرده یکی از آن‌هاست. در این فیلم معلمی با نام "جان کیتینگ" سعی دارد به دانش‌آموزان خود بفهماند که به شعر از دیدگاه دیگری نگاه کنند. در این فیلم رابین‌ ویلیامز فقید نقش معلم را ایفا می‌کند و به غیر از وی سایر هنرپیشه‌های آن نوجوان هستند اما انجمن شاعران مرده تنها مخاطب جوان را هدف قرار نداده و فیلمی برای جوانان و بزرگسالان است. این فیلم نه تنها قطره اشکی از گوشه چشم مخاطب جاری می‌کند بلکه از انسان‌دوستی و دنبال کردن رؤیاها و رسیدن به آن‌ها حکایت دارد.

رستگاری در شاوشنک

رستگاری در شاوشنک از معدود فیلم‌هایی در این فضاست که پایان‌بندی ‌اش مخاطب را راضی نگه می‌دارد. اما اتفاقات فیلم و مصائب بی‌پایان اندی تا جایی پیش می‌رود که بیننده را میخکوب می‌کند؛ مردی که تقریبا بی‌گناه برای سالیانی متمادی در زندان است و همراهی کاراکتر "رد" (مورگان فریمن) به جذابیت‌های فیلم کمک شایانی می‌کند. اما شاید آن سکانسی که بروکس از شر زندگی خلاص می‌شود ، تکان‌دهنده‌ترین لحظه است. مردی که آزادی برایش چیزی سخت‌تر از زندان بود!

مسیر سبز

شاید این فیلم آنقدر ارزشمند باشد که حاضر شویم برای  دومین بار از آثار فرانک دارابونت در این فهرست استفاده کنیم. اگر داستان زندانی شدن نابه‌حق اندی و تلاش ۲۰ ساله‌ی او برای فرار، به پیروزی امیدواری ختم می‌شود و در ستایش چنگ انداختن به امید در تاریک‌ترین لحظات است، «مسیر سبز» دنیای به مراتب ترسناک‌تر و متاسفانه به مراتب باورپذیرتری را به نمایش می‌گذارد. درست برخلاف «شاوشنک» که همیشه شوخی‌هایی جسته و گریخته و لحظات زیبایی مثل موسیقی کلاسیکی که اندی برای زندانیان پخش می‌کند وجود دارند تا سختی‌ها را تلطیف کنند، در «مسیر سبز» خبری از این زیبایی‌ها نیست. در عوض از اول تا پایان فیلم با فستیوال غم و اشک و اندوه و مرگ طرفیم. 

ویلی هانتینگ نابغه

غرور ویژگی بارز اغلب نابغه‌هاست. آن‌ها چون در زمینه‌ای خود را از دیگران بالاتر می‌دانند تاب این را ندارند که کسی هم‌قدشان باشد. آن‌ها علیه جامعه، اطرافیان و هر چیزی می‌شورند. فیلم «ویل هانتینگ نابغه» از آن دسته آثار سینمایی است که مطمئناً اکثر بیننده‌ها که چنین تجربه‌هایی همچون شخصیت اصلی را در زندگی خودشان داشتند، می‌توانند بلافاصله با آن ارتباط بگیرند و تحت تأثیر آن باشند و غمی عجیب وجودشان را فرا بگیرد. با اینکه پایان این اثر سینمایی شاید ساده و قابل پیش‌بینی باشد اما این موضوع هیچ چیزی از تأثیرگذاری و جذابیت آن کم نمی‌کند.

منچستر کنار دریا

فیلم Manchester by the Sea، که اتفاقا بهترین فیلم اسکار 2017، درامی غمناک و همزمان بامزه است.  مهم نیست چقدر تلاش می‌کنیم و چقدر زمان می‌گذرد. شاید بعضی‌ آدم‌ها بتوانند با اندوه‌شان سازش کنند و جایی از ذهنشان را برای زندگی مسالمت‌آمیز به آن بدهند، اما برخی دیگر مثل لی چندلر هم هستند که وضع‌شان از خط قرمز گذشته است و فقط یک لحظه به خودشان می‌آیند و خود را معلق در تاریکی بی‌انتهایی پیدا می‌کنند.  «منچستر کنار دریا» فیلمی است که اصلا و ابدا به درد کسانی که به دنبال سرگرمی یا دیدن درام هیجان‌انگیز و آرام‌بخش و روح‌افزایی می‌گردند نمی‌خورد.