به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، استانی که سالها در میان 2 رتبه آخر شاخصهای آموزشی کشور بوده، حالا با یک ساختمان تازهساز امیدی بزرگ را تجربه میکند. از مهر امسال زاهدان نخستین مدرسه تخصصی اتیسم خود را خواهد داشت؛ جایی برای ۵۰ کودک که قرار است در کلاسهایی پر از رنگ یاد بگیرند و رشد کنند.
برای پدران و مادرانی که سالها میان مهاجرت اجباری و امکانات محدود گرفتار بودند این مدرسه بهمعنای ماندن در زادگاه، دیدن لبخند و پیشرفت فرزندان و تجربه روزهایی سرشار از امید و آرامش است. مهر که برسد و درهای مدرسه باز شود، دستان دانشآموزاناتیسمی، آرام در دستان مادران و پدران جای میگیرد، چشمها کنجکاوانه به دیوارهای رنگی و تابهای حیاط دوخته میشود و لبخندهایی آهسته روی صورتها نقش میبندد؛ کودکانی که حالا میدانند مدرسهای همعلمان در این مدارس نمیمانندظست که فقط برای آنها ساخته شده است.
معلمان در این مدارس نمیمانند
رئیس آموزش و پرورش استثنایی سیستانوبلوچستان از این مدرسه حرف میزند و از سالها تأخیر و انتظار خانوادهها میگوید: «ساخت این مدرسه سالها به تأخیر افتاده بود اما درحال حاضر پیشرفت خوبیدارد و تامهر امسال بهاتمام میرسدو دانشآموز میگیرد. ۵۰ نفر ظرفیت دارد، اما فعلا ۳۵ دانشآموز اتیسم شناسایی کردهایم. باقی ظرفیت را هم با غربالگری امسال پر میکنیم. بخشی از کار سنجش کودکان شناسایی کودکان اتیسم است.»
ذبیحالله الهی توضیح میدهد: «نبود مدرسه مستقل باعث شده بسیاری از کودکان یا اصلا وارد چرخه آموزش نشوند یا خانوادههایشان مجبور به مهاجرت شوند. قبلا این بچهها را در طبقهای از مدارس کودکان کمتوان ذهنی جا میدادیم که طبیعتا برای کودکان اتیسم استاندارد نبود. الان مدرسه جدید ۱۸ اتاق شامل کلاسهای درس، گفتاردرمانی، کاردرمانی، اتاق بازی و بخش اداری دارد.»
سرانه فضای آموزشی؛
۳ مترمربع
میثم لکزایی
مدیرکل نوسازی
توسعه و تجهیز مدارس سیستانوبلوچستان:
میانگین سرانه آموزشی سیستانوبلوچستان حدود
۳.۹ مترمربع است. این شاخص در شهرستانها متفاوت است بهطوریکه در برخی نقاط افزایش ۰.۱ مترمربعی و در برخی دیگر حتی تا یک مترمربع را شاهد بودهایم.
طرح نخستین مدرسه اتیسم استان در شهر زاهدان بیش از ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و در ادامه پروژهها طوری پیش خواهد رفت که شهرستانهای استان حداقل یک فضای آموزشی برای دانشآموزان با نیازهای خاص داشته باشند.
چند بار به مهاجرت فکر کردیم
صالحیفر، مادر سایمان، ۱۱ ساله و نماینده مادران کودکان اتیسم زاهدان از سالهای سخت گذشته و امید تازه این روزها میگوید: «خیلی خوشحالم بعد از این همه سال مدرسه تخصصی راه افتاده. آمار اتیسم در استان بالاست، ولی مدرسهای برایشان نبود. خود من بارها به مهاجرت فکر کردم، مثل ۳ خانوادهای که میشناسم و به مشهد، کرج و تهران رفتند.» او خاطره روزهای درس خواندن فرزندش در کنار دیگر کودکان استثنایی را هم به یاد میآورد و میگوید: «شرایط خیلی سخت و امکانات کم بود. معلم متخصص برای فرزندانمان نداشتیم. بعضی مادرها بچههایشان را به همین دلیل به مدرسه نمیآوردند و قید آموزش را میزدند.»