به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، با وجود اینکه ریشه پدیده خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی به جنگ‌های این رژیم با لبنان به ویژه جنگ جولای 2006 برمی‌گردد و بعد از آن موجی از خودکشی میان نظامیان صهیونیست به دنبال ابتلای آنها به انواع اختلالات روانی از جمله اختلال «اضطراب بعد از سانحه» آغاز شد، اما بعد از عملیات طوفان الاقصی که مقاومت فلسطین در 7 اکتبر 2023 علیه رژیم صهیونیستی انجام داد، این پدیده به شکل قابل توجهی آشکار شد.

پدیده خودکشی در ارتش اسرائیل از آغاز طوفان الاقصی

از ابتدای آغاز این جنگ و در حالی که ارتش صهیونیستی سیاست سانسور نظامی شدید را بر رسانه‌های این رژیم اعمال کرده و اجازه انتشار آمار دقیق تلفات، چه در سطح میدانی و چه موارد خودکشی را نمی‌دهد، منابع عبری بارها درباره افزایش نگران کننده موارد خودکشی در ارتش اسرائیل هشدار داده‌اند.

اما خودکشی نظامیان صهیونیست در مرحله اخیر جنگ غزه و در حالی که کابینه و ارتش رژیم اشغالگر همچنان شعار «پیروزی مطلق» را در این جنگ تبلیغ می‌کنند، به یک اتفاق روزمره تبدیل شده و رسانه‌های صهیونیستی تقریباً هر روز درباره پدیده خودکشی در ارتش حرف می‌زنند.

جدیدترین مورد خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی که البته رسانه‌ای شده، مربوط به خودکشی آرئیل تامان، از نیروهای ذخیره ارتش اشغالگر است که در خانه خود در جنوب فلسطین اشغالی به زندگیش پایان داد.

این نظامی صهیونیست در یگان شناسایی اجساد نظامیان کشته شده ارتش اسرائیل که یکی از سخت‌ترین ماموریت‌ها از نظر روانی است، فعالیت می‌کرد. شبکه 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش داد که تنها در نیمه ماه جولای جاری چهار نظامی اسرائیلی دیگر هم اقدام به خودکشی کرده‌اند و آمار خودکشی میان نیروهای اسرائیلی از ابتدای جنگ نسبت به سال‌های گذشته به طور چشمگیری بیشتر شده است.

چرا نظامیان صهیونیست به فکر خودکشی می‌افتند؟

نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی در دوره‌های مختلف جنگ‌های بی‌پایانی که این رژیم با کشورهای عربی و به‌ویژه مردم فلسطین داشته است، جنایاتی مرتکب شده‌اند که در سطح ظلم، توحش و بی‌رحمی، برای هیچ انسانی قابل تصور و درک نیست.

طبیعتاً حتی مشاهده تصاویر بخش کوچکی از این جنایات، آسیب روحی روانی شدیدی به‌روی افراد می‌گذارد؛ اما نظامیان صهیونیست نه‌تنها بعد از ارتکاب این جنایات تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و عذاب وجدان هم به‌سراغشان نمی‌آید، بلکه به این توحش خود افتخار و تصاویر آن را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند.

از ابتدای جنگ غزه تاکنون گزارش‌های متعددی درباره اختلالات و آسیب‌های روحی و روانی نظامیان صهیونیست توسط رسانه‌های این رژیم منتشر شده است؛ اما کاملاً روشن است که‌ تنش‌های روانی نیروهای اشغالگر صهیونیستی از روی عذاب وجدان به‌خاطر جنایاتی که علیه غیرنظامیان بی‌گناه به‌ویژه زنان و کودکان انجام می‌دهند، نیست، بلکه به‌دلیل ضربات سنگین و بی‌سابقه‌ای است که از مقاومت متحمل می‌شوند.

آسیب‌های روانی میان نیروهای ذخیره ارتش صهیونیستی و به‌ویژه جوانترها بیش از سایر افسران و نظامیان رژیم اشغالگر خودش را نشان می‌دهد، در این زمینه «راویتال حوفیل» نویسنده صهیونیست و متخصص در اختلالات روانی مقاله‌ای برای بررسی آسیب‌های روانی نظامیان صهیونیست که به‌شکل عادی و یا در قالب نیروهای ذخیره برای ارتش اشغالگر فعالیت می‌کنند، منتشر کرد.

در بخشی از این مقاله آمده است: نیروهای عادی ارتش تصور می‌کردند بعد از گذشت سه سال از اپیدمی کرونا، ارتش کاملاً آماده است؛ اما ناگهان جنگ شروع شد و ما صحنه‌هایی را دیدیم که کنترل آنها غیرممکن است. گذشته از تلفات جانی مداوم نیروهای اسرائیلی، هزینه روانی این جنگ بسیار زیاد است و حتی نیروهایی که توانستند زنده بمانند هم احساس می‌کنند که عمرشان به پایان رسیده است.

پروفسور ایال فروچر، رئیس سابق بخش سلامت روان ارتش رژیم صهیونیستی نسبت به نادیده گرفتن وضعیت اسفناک فعلی هشدار داده و گفت: نیروهای ذخیره خودشان را در معرض خطرات زیادی از جمله نابودی شغل و فروپاشی زندگی خانوادگی، احساس جدایی و تجربیات آسیب‌زای ناشی از جنگ می‌بینند. ناداو ورش، نظامی اسرائیلی که در جنگ زخمی شده است می‌گوید: پیش از این امکان پیشگیری از خودکشی در ارتش وجود داشت و نظامیان با مراکز توانبخشی تماس گرفته و درخواست کمک می‌کردند اما متاسفانه سیستم بسیار کند عمل می‌کند و وضعیت نظامیان را نادیده می‌گیرد. بنابراین حتی آن دسته از نظامیانی که خودشان تمایل به دریافت خدمات درمانی دارند، حمایت کامل دریافت نمی‌کند.

رونا اکرمن، روانشناس اسرائیلی می‌گوید که جنگ زخم‌های قابل مشاهده‌ای به جای می‌گذارد و آسیب‌های روانی تا مدت طولانی ادامه دارند؛ به ویژه در میان نیروهای ارتش، زیرا آنها مجبورند خودشان را قوی نشان دهند و بنابراین تشخیص ضعفی که در روح و روان آنها به وجود آمده، بسیار دشوار است؛ تا جایی که به مرحله آسیب به خود می‌رسد و تعدادی از این نظامیان دست به خودکشی می‌زنند.

افسردگی و اضطراب؛ شایع‌ترین اختلال روانی نظامیان صهیونیست در جنگ

در همین زمینه یکی از نظامیان صهیونیست با نام مستعار «آلون» (باید اشاره کنیم که اغلب نظامیان اسرائیلی به‌دلیل ترس از آزار و اذیت و مجازاتِ بعد از مصاحبه نام خود را فاش نمی‌کنند)، که در یگان زرهی ارتش صهیونیستی فعالیت می‌کند، گفت: بعد از سه هفته درگیری مداوم در غزه یک موشک به ما اصابت کرد، فرمانده من جلوی چشمم کشته شد و یک سرهنگ دیگر به‌شدت مجروح شد. ما آنها را با بالگرد نظامی از محل درگیری بیرون کشیدیم و من به‌همراه یک نظامی دیگر به پایگاه سدی تیمان رفتیم.

این نظامی صهیونیست افزود: ما زمانی که به پایگاه سدی تیمان منتقل شدیم، هیچ چیز نداشتیم؛ حتی لباس. نیروهای ذخیره یک شلوار و ژاکت به ما دادند و سپس افسر بهداشت روان با ما صحبت کرد. من بعد از سه هفته متوالی به خانه برگشتم و در مراسم تشییع جنازه پدر دوستم که در جنگ کشته شده بود شرکت کردم و زمانی که دوباره به غزه برگشتم، متوجه شدم دیگر طاقت ندارم، به یکی از افسران گفتم؛ "احساس می‌کنم دیگر نمی‌توانم به جنگ ادامه دهم".

وی گفت: من امروز با داروهای تجویزی تحت درمان هستم و درست است که در میدان جنگ حضور ندارم، اما افکارم مرا آزار می‌دهد. دکتر تشخیص داده است که من مبتلا به اختلال روانی شدید و افسردگی شده‌ام.

«اورنا» مادر یکی از نظامیان صهیونیست که در جنگ غزه شرکت کرده است، می‌گوید: پسرم هر بار که می‌آید خسته، گوشه‌گیر و عصبی است. او نمی‌تواند درباره آنچه برایش اتفاق افتاده است، با ما صحبت کند و زمانی که از او می‌پرسیم، می‌گوید؛ "ولم کنید، من انرژی این کار را ندارم."، اما گاهی می‌گوید؛ "مادر، می‌دانی بوی مرگ چیست؟".

وی ادامه داد: من نمی‌دانم پسرم در جنگ چه دیده است، اما می‌دانم که دیگر آدم سابق نمی‌شود و ما نمی‌فهمیم که فرزندانمان در جنگ چه‌سختی‌هایی را پشت‌سر می‌گذارند.

فرسایش ارتش اسرائیل در غزه و آمار سانسورشده از خودکشی

ناظران امور معتقدند که نشانه‌های فرسایش در ارتش رژیم صهیونیستی با ورود جنگ به ماه بیست و دوم خود و در آستانه دو سالگی، بیش از هر زمان دیگری آشکار شده و این نشانه‌ها را می‌توان در بی‌انگیزگی نظامیان اشغالگر برای جنگ، تمرد در ارتش، گسترش بحران روانی و سایر چالش‌های آنها مشاهده کرد. علاوه بر آن، همزمان با خستگی و فرسایش شدید ارتش رژیم صهیونیستی شاهد گسترش عملیات‌های مرگبار مقاومت فلسطین ضد نظامیان صهیونیست هستیم که تنها طی یک ماه، با هلاکت و زخمی شدن ده‌ها نیروی اشغالگر همراه بوده و روحیه این نظامیان را هر روز ضعیف‌تر می‌کند.

رامی ابوزبیده، پژوهشگر مسائل نظامی و امنیتی منطقه در این زمینه گفت که افزایش آمار خودکشی در میان نظامیان صهیونیست به ویژه یگان‌های نخبه این رژیم که در جنگ‌های تونلی با مقاومت مواجه شده‌اند، نشان دهنده فروپاشی روحی و تضعیف انگیزه جنگی آنهاست. طبق گزارش روزنامه عبری اسرائیل هیوم، دست کم 100 هزار نظامی صهیونیست از آغاز جنگ مجروح شده‌اند که بیانگر یک خونریزی بی‌سابقه بوده و به کاهش آمادگی عملیاتی و کارایی ارتش اسرائیل هم منجر شده است.

وی افزود: مجبور شدن نظامیان صهیونیست به شرکت مداوم در ماموریت‌های جنگی و فرسایشی و نبودن وقتی برای استراحت، منجر به تشدید اختلالات جسمی و روانی در میان آنها شده است. همچنین ناکامی‌های میدانی از جمله ناتوانی در آزادی اسرای اسرائیلی و یا نابودی مقاومت در غزه، احساس فرسایش و ناامیدی را در میان نظامیان صهیونیست بیشتر می‌کند.

شبکه کان رژیم صهیونیستی در میان اخبار سانسور شده خود از آمار خودکشی در ارتش اسرائیل گفت که از ابتدای سال 2025، 16 نظامی اسرائیلی خودکشی کرده‌اند که اغلب به دلیل اختلال «اضطراب بعد از سانحه» بوده است. در سال 2024 هم 21 مورد خودکشی در ارتش اسرائیل به ثبت رسیده و این آمار در سال 2023 برابر با 17 مورد بود.

مرکز تحقیقات خودکشی در دانشگاه روپین رژیم صهیونیستی در این زمینه اعلام کرد: بعد از 7 اکتبر 2023 نظامیان اسرائیلی دچار بحران‌های سختی شدند و متوجه گشتند که یک دشمن خارجی بزرگتر وجود دارد. نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل در طول این جنگ بسیار آسیب‌پذیر شده‌اند و همچنان با اختلال اضطراب بعد از سانحه دست و پنجه نرم می‌کنند و ما در دوره کنونی و حتی بعد از جنگ شاهد موج بزرگی از خودکشی میان آنها خواهیم بود؛ زیرا نمی‌توانند پیامدهای اتفاقاتی که در طول جنگ برایشان رخ داده است را تحمل کنند.

انتهای پیام/