تهدید اروپا به استفاده از مکانیسم ماشه که متاسفانه با نابلدی تیم مذاکره‌کننده دولت آقای روحانی در بند ۳۷ برجام جای گرفته بود. در عمل، فاقد اعتبار و یک تهدید توخالی است. چرا که برجام بعد از خروج آمریکا از اعتبار افتاده است و دیگر وجود خارجی ندارد.

توضیح آن که؛ برجام یک توافق جمعی است که در یک‌سوی آن جمهوری اسلامی ایران و در سوی دیگر ۶ کشور موسوم به ۱+۵ قرار دارند. یعنی در دو سوی این توافقنامه، دو واحد قرار گرفته‌اند، یکی از این دو واحد، ایران است و مجموعه ۶ کشور۱+۵، طرف دیگر این توافق است. تعبیر «‌all together‌» که در برجام آمده است نیز به مفهوم و معنای «‌همه با هم‌» است. بنابراین از آنجا که با خروج آمریکا از برجام، دیگر همه اعضاء حضور ندارند، برجام اعتبار حقوقی خود را از دست داده و دیگر وجود خارجی ندارد. زیرا مجموعه اعضای برجام باید باشند تا برجام از حیات قانونی برخوردار باشد.

به بیان دیگر توافقنامه برجام میان ایران و تک‌تک ۱+۵ منعقد نشده است که با خروج یک عضو، همچنان معتبر باشد، بلکه ۶ کشور موسوم به (۱+۵‌)، به اتفاق یکدیگر و در مجموع یک عضو (واحد) دیگر توافق هستند و اکنون با خروج آمریکا از برجام، واحد مقابل نقض شده و برجام از اعتبار قانونی افتاده است. 

 تروئیکای اروپا به قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل استناد می‌کند و حال آن که قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت عنوان تضمین برجام را داشته است ولی آمریکا از برجام خارج شد و این حرکت آمریکا نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ بود. اما، نه شورای امنیت سازمان ملل، نه کشورهای اروپایی و نه حتی دولت آقای روحانی در مقابل نقض توافقنامه یاد شده هیچ اعتراضی نکردند! و با این حال، به جای آن که آمریکا و تروئیکای اروپا مورد بازخواست قرار بگیرند، در موضع طلبکار! نشسته و خواستار استفاده از مکانیسم ماشه علیه ایران شده‌اند!

انتظار آن است که وزارت محترم امور خارجه کشورمان با استناد به مستندات حقوقی یاد شده، بی‌اعتباری برجام را برای مجامع بین‌المللی و مخصوصاً شورای امنیت سازمان ملل اعلام کند و به حریف اجازه ندهد مکانیسم ماشه را از متن این توافق که با خروج آمریکا به کاغذ پاره شبیه است، بیرون آورده و در اوج وقاحت (و البته بی‌تدبیری ما) با این تفنگ بی‌فشنگ جمهوری اسلامی ایران را تهدید هم بکند!