مهدی سلطانی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: تاکنون ۱۴ کانون بحرانی فرسایش بادی به مساحت ۱.۵ میلیون هکتار در این استان شناسایی شده است.

وی با اشاره به اینکه اقداماتی نظیر مالچ‌پاشی بیولوژیک، احداث بادشکن، تله رسوب‌گیر، مدیریت هرزآب و بذرپاشی برای مقابله با بیابان‌زایی اجرا شده است، گفت: با این حال، بیابان به دلیل اکوسیستم سخت و پیچیده، کمتر مورد توجه خیران و سرمایه‌گذاران قرار می‌گیرد و نیازمند حمایت‌های دولتی است.

رئیس اداره امور بیابان اداره کل منابع طبیعی اصفهان با اشاره به کمبود اعتبارات، اظهار کرد: اعتبار تخصیص‌یافته در سال مالی ۱۴۰۳ که شهریور امسال به پایان می‌رسد، حدود ۳۰ میلیارد تومان بوده در حالی که بر اساس برنامه هفتم توسعه، حداقل ۴۵۰ میلیارد تومان برای مدیریت کانون‌های بحرانی استان نیاز است.

سلطانی افزود: این مبلغ کمتر از ۱۰ درصد نیاز واقعی ماست و برای کاهش کانون‌های بحران باید هزینه‌های بیشتری صرف شود.

نقش حیاتی جوامع محلی در پروژه‌های مقابله با بیابان‌زایی

وی نقش جوامع محلی و مشارکت مردمی را در پروژه‌های بیابان‌زدایی حیاتی دانست و گفت: توسعه اکوتوریسم به جای صنایع آلاینده، مرمت بناهای تاریخی، ایجاد شهرک‌های گلخانه‌ای و اقداماتی برای حفظ پوشش گیاهی می‌تواند به احیای مناطق بیابانی کمک کند.

رئیس اداره امور بیابان منابع طبیعی اصفهان درباره طرح‌های نوآورانه برای مقابله با چالش‌های اقلیمی مانند خشکسالی و کاهش آب‌های زیرزمینی، اظهار کرد: استفاده از مالچ‌های غیرنفتی و فناوری‌های کم‌آب‌بر وظیفه مراکز تحقیقاتی و دانشگاه‌هاست، اما تاکنون طرح قابل‌اجرا و پیشنهادی در این زمینه دریافت نکرده‌ایم. ما بیشتر در بخش اجرا فعالیت می‌کنیم و بودجه تحقیقاتی نداریم.

سلطانی همچنین به ضرورت مدیریت اراضی کشاورزی رهاشده، تأمین حق‌آبه تالاب گاوخونی به‌عنوان کانون بزرگ گردوغبار در شرق اصفهان و تعطیلی کوره‌های آجرپزی در شعاع ۵۰ کیلومتری شهرها با رعایت استانداردهای زیست‌محیطی تأکید کرد و افزود: اختصاص پساب تصفیه‌خانه‌های شمال و شرق اصفهان برای تأمین آب موردنیاز پروژه‌های بیابان‌زدایی، ضروری است.

رئیس اداره امور بیابان با اشاره به مهار کانون بحرانی سجزی با ۱۴ هزار هکتار نهال‌کاری، از فعال‌تر شدن کانون فساران خبر داد و گفت: در سال گذشته ۲۲۰ هزار نهال در این منطقه کاشته شد اما هزینه‌های بالای نهال‌کاری نیازمند عزم ملی و استانی برای جلوگیری از طغیان مجدد این کانون‌ها است.