به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دیگر نمی‌توان از نوجوان امروز انتظار داشت با همان نسخه‌های خشک و رسمیِ گذشته به ادبیات علاقه‌مند شود. برنامه «دو نقطه» دقیقاً از همین درک آغاز کرده و با تلفیق سرگرمی، رقابت گروهی و محتوای آموزشی، زبان و ادبیات فارسی را در قالبی تازه و زنده به تصویر کشیده است.

حضور پرشور 64 گروه از نوجوانان، داوری چهره‌های شاخص ادبی و اجرای روان نیما کرمی، این برنامه را به تجربه‌ای موفق از پیوند سنت فرهنگی با زبان نسل امروز تبدیل کرده است؛ تجربه‌ای که می‌تواند سرمشق تولیدات فرهنگی آینده در صداوسیما باشد.

امروز نوجوانان بیش از هر زمان دیگری در دنیای دیجیتال غرق‌اند؛ این مسابقه تلویزیونی که از بهار 1404 روی آنتن رفته، تلاشی موفق در جهت بازآفرینی رابطه نوجوانان با زبان و ادب فارسی به شیوه‌ای جذاب و روزآمد است.

«دو نقطه» با رویکردی خلاقانه و طراحی ساختاری رقابتی، توانسته مفاهیم پیچیده ادبی را در قالب بازی، تعامل و هیجان به نوجوانان منتقل کند. حضور 64 گروه نوجوان از سراسر کشور، به‌همراه هیئت علمی و داوری متشکل از چهره‌هایی چون دکتر ناصر فیض و دکتر حامد قدیری، سطح علمی و محتوایی برنامه را در تراز بالایی نگه داشته است.

اجرای نیما کرمی، با صمیمیت و تسلط بر فضای نوجوانان، نقطه قوت دیگری برای این برنامه محسوب می‌شود. او با بیانی گرم و رفتاری متناسب با روحیه نوجوانان، پلی مؤثر میان محتوای سنتی و مخاطب مدرن ایجاد کرده است. حرکات سنجیده، تغییر تُن صدا و استفاده از زبان بدنی آشنا برای نسل امروز، جذابیتی دوچندان به اجرای او بخشیده است.

برنامه «دو نقطه» از طریق تلفیق آموزش و سرگرمی، توانسته الگویی کارآمد برای دیگر تولیدات فرهنگی رسانه ملی ارائه دهد. این برنامه نه تنها مهارت‌های زبانی نوجوانان را تقویت می‌کند، بلکه با معرفی آثار کلاسیک و معاصر، آن‌ها را با لایه‌های پنهان و زیبایی‌های ادبیات فارسی آشنا می‌سازد.

در دنیایی که محتوای زودگذر و سطحی سهم زیادی از ذهن نوجوانان را اشغال کرده، «دو نقطه» با بهره‌گیری از عناصر جذاب بصری، ساختار گروهی و تکنولوژی‌های نوین، فضای تعاملی تازه‌ای خلق کرده که می‌تواند الگوی قابل تکراری برای آموزش فرهنگی در رسانه باشد.

ادبیات، نه فقط بخشی از هویت فرهنگی بلکه بستری برای پرورش تفکر انتقادی و خلاقیت در نسل جدید است. «دو نقطه» با حفظ اصالت محتوا و همزمان بهره‌گیری از زبان نسل امروز، نشان داده که می‌توان بدون افتادن به دام شعارزدگی، نوجوانان را به دنیای اندیشه، زیبایی و فرهنگ پیوند زد.

تداوم این برنامه با به‌روزرسانی‌های منظم و افزودن نوآوری‌های بیشتر، می‌تواند آن را به یکی از ماندگارترین نمونه‌های تلویزیون آموزشی در ایران بدل کند؛ الگویی که نه‌تنها میراث ادبی را زنده نگه می‌دارد، بلکه نسل تازه‌ای را به پاسداران آن بدل می‌سازد.

البته این اول راه است و بایستی تلویزیون با نگاه امروزی به ساخت برنامه، برای حفظ اصالت‌ها و ظرفیت‌های ایرانی در همه بخش‌ها چه ادبیات و چه معماری و فضای فرهنگی و هنری تلاش کند. همان‌طور که شاید برای ادبیات این «دو نقطه» گام اول باشد.

انتهای پیام/