به گزارش خبرگزاری تسنیم، جان مک‌انرو، تنیسور بزرگ آمریکایی با اظهارات جنجالی خود در مورد نسل جدید تنیس بسیاری را شگفت‌زده کرد. او باور دارد که کارلوس آلکاراس و یانیک سینر بهتر از «سه بزرگ» تاریخ تنیس یعنی جوکوویچ، نادال و فدرر هستند.

یکشنبه گذشته در پاریس یکی از هیجان‌انگیزترین فینال‌های گرنداسلم چند سال اخیر برگزار شد. کارلوس آلکاراس با نتیجه 2 بر صفر حساس مسابقه برابر یانیک سینر پیروز شد. شاید این فینال، بهترین مسابقه ورزشی سال 2025 بود که دو نماینده نسل جوان سطحی باورنکردنی از تنیس را به نمایش گذاشتند.

چنین اتفاقاتی معمولاً شور و هیجان خاصی در مردم ایجاد می‌کند و قضاوت‌ها را تحت تأثیر احساسات قرار می‌دهد اما پرسش اصلی این است: آیا آلکاراس و سینر از نظر کیفیت بازی و رقابت از «سه بزرگ» نوابغ نسل گذشته و پرافتخارترین بازیکنان تاریخ تنیس یعنی راجر فدرر، رافائل نادال و نواک جوکوویچ فراتر رفته‌اند؟

اظهارنظر بولد مک‌انرو
جان مک‌انرو، در تحلیل پیش از فینال برای شبکه TNT Sports گفت که این دو جوان بخت اصلی قهرمانی مقابل «بهترین نسخه رافائل نادال» خواهند بود؛ اظهار نظری که در استودیو باعث تعجب و مکث شد.

او گفت: درک این موضوع برای مردم دشوار است. ما به تازگی سه نفر از بهترین تنیسورهای دو دهه گذشته را دیده‌ایم؛ راجر، رافا و نواک اما حالا این دو نفر بخت اصلی قهرمانی مقابل بهترین نادال در زمین خاکی هستند، حتی در بهترین شرایطش.

با این حال، مک‌انرو معتقد است که هیچ‌یک از این دو استعداد جوان قادر نخواهند بود به رکورد 20 گرنداسلم برسند و عملاً همه را تحقیر کرد.

این اظهار نظر در فضای مجازی واکنش‌های طنزآمیز زیادی به همراه داشت، از جمله شوخی‌هایی که می‌گفتند: «اگر این دو با هم کنار بیایند، شاید بتوانند نادال را شکست دهند.» این پرسش مطرح است که آیا اساساً منطقی است که وقتی بازیکنان تازه‌وارد حرفه‌ای شده‌اند، آنها را با «سه بزرگ» یا «چهار بزرگ» مقایسه کنیم؟

آیا می‌توان بهترین نسل را مشخص کرد؟
مقایسه «سه بزرگ» با آلکاراس و سینر به موضوع اصلی گرنداسلم‌ها تبدیل شده است اما اساساً این پرسش عجیب است. می‌توان بازیکنان فوتبال نسل‌های مختلف مثل پله و مسی یا سنا و فرستاپن را با هم مقایسه کرد؟ اختلاف زمانی 15 سال، ورزش آنها را کاملاً متفاوت می‌کند؛ از نظر تکامل، قوانین، فناوری و حتی نحوه مربیگری در مسابقات.

امروزه تنیس سریع‌تر و قدرتمندتر شده است و ضربات پیچیده‌تر و با سرعتی ثابت به کار گرفته می‌شوند اما با این حال، این مقایسه‌ها اغلب ساده‌انگارانه هستند. درست مانند مقایسه اولین آیفون با مدل‌های جدیدتر یا ماشین‌های قدیمی با خودروهای مدرن. باید قبول کنیم که به دلیل پیشرفت‌های فناوری، پزشکی و علمی، نسل‌های بعدی معمولاً عملکرد بهتری دارند.

به هر حال هر مورد خاص متفاوت است. در دوومیدانی بسیاری از رکوردهای جهانی دهه‌های گذشته هنوز شکسته نشده‌اند و برخی مهارت‌ها مانند پرش بلند هنوز توسط ورزشکاران امروزی به آن سطح نرسیده است.

نسل فعلی هنوز بدهکار بزرگان است
اگر جوکوویچ در 38 سالگی هنوز توان رقابت با سینر را دارد، رونالدو در 40 سالگی گل‌های تعیین‌کننده می‌زند و کوری پری در همان سن در رقابت‌های سخت جام استنلی عملکردی عالی دارد، یعنی نسل جدید هنوز چیزهای زیادی از بزرگان گذشته مدیون است. حتی اگر جوکوویچ 38 ساله با نتیجه‌ای نزدیک از سینر ببازد، نمی‌توان پیش‌بینی کرد که نسخه 28 ساله او در مقابل سینر چگونه بازی خواهد کرد. برخی معتقدند ذهنیّت بازیکنان قدیمی، از نظر پایداری و خلاقیت بهتر بود.

شاید تنها راه پاسخ به این پرسش استفاده از فناوری‌های نوین، تحلیل داده‌های بزرگ و شبیه‌سازی مسابقات مجازی میان بازیکنان نسل‌های مختلف باشد.

نظرات بازیکنان
یانیک سینر درباره مقایسه با «سه بزرگ» گفت: این مقایسه زمان می‌برد. تنیس به چنین رقابت‌هایی نیاز دارد و من و آلکاراس می‌توانیم رقابت‌های جذابی ایجاد کنیم اما بازیکنان بزرگی دیگر هم هستند که می‌توانند تغییر ایجاد کنند. من پاسخ قطعی ندارم.

کارلوس آلکاراس افزود: آنها استاندارد تنیس را بالا بردند. بازیکنان جوان زیادی هستند که می‌توانند گرنداسلم ببرند و بهترین‌ها را شکست دهند اما تکرار رقابت‌های نادال، فدرر و جوکوویچ تقریباً غیرممکن است. تنیس تغییر کرده و ما باید با آن تغییر کنیم. آنها چیزهای خاصی به ما آموختند اما ما نیز پیشرفت خواهیم کرد.

جوکوویچ در پاسخ به این پرسش گفت: در حال حاضر مقایسه دشوار است. آنها باید حداقل 10 سال متوالی مقابل هم بازی کنند تا بتوان آنها را با ما مقایسه کرد اما قطعاً برای تنیس خوب هستند و رقابت آنها همان چیزی است که ورزش ما به آن نیاز دارد. با رویکردشان به بازی و زندگی، مطمئن هستم دوران حرفه‌ای موفقی خواهند داشت و جام‌های بزرگی خواهند برد.

انتهای پیام/