به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،  واقعه غدیر خم یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در آن، امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به عنوان جانشین و ولیّ مؤمنان پس از خود معرفی کردند. این اتفاق در سال دهم هجری و در بازگشت از حجة‌الوداع رخ داد و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله با بیان جمله معروف «مَن کُنتُ مَولاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَولاهُ» (هر که من مولای اویم، این علی مولای اوست)، ولایت و امامت امام علی علیه‌السلام را به صورت رسمی اعلام کردند. غدیر تنها یک رویداد تاریخی نیست، بلکه تکمیل دین و اتمام نعمت الهی است، چنان‌که قرآن در آیه «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ» (مائده:3) به آن اشاره کرده است.

تأکید پیامبر صلی الله علیه و آله بر ولایت امام علی علیه‌السلام نشان‌دهنده جایگاه بی‌بدیل ایشان در هدایت امت اسلامی است. زیارت غدیریه امام هادی علیه‌السلام نیز یکی از متون عمیق و پرمعنایی است که به تبیین جایگاه امامت و ولایت می‌پردازد و پیوند ناگسستنی بین ایمان به خدا، رسول و امام را روشن می‌کند. در بخش‌هایی از این زیارتنامه می‌خوانیم:

وَ أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَمَ صِدْقٍ أَنَّ مُحَمَّدا وَ آلَهُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ سَادَاتُ الْخَلْقِ وَ أَنَّکَ مَوْلایَ وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنَّکَ عَبْدُ اللَّهِ وَ وَلِیُّهُ وَ أَخُو الرَّسُولِ وَ وَصِیُّهُ وَ وَارِثُهُ وَ أَنَّهُ الْقَائِلُ لَکَ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ مَا آمَنَ بِی مَنْ کَفَرَ بِکَ وَ لا أَقَرَّ بِاللَّهِ مَنْ جَحَدَکَ وَ قَدْ ضَلَّ مَنْ صَدَّ عَنْکَ وَ لَمْ یَهْتَدِ إِلَى اللَّهِ وَ لا إِلَیَّ مَنْ لا یَهْتَدِی بِکَ وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّی عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحا ثُمَّ اهْتَدَى إِلَى وِلایَتِکَ.

و سوگند مى‏‌خورم سوگند صِدق که محمّد و خاندانش صلوات خدا بر ایشان، سروران خلقند و اینکه تو مولاى من و مولاى همه مؤمنانى. تو بنده‌ی خدا و ولىّ او و برادر جانشین و وارث او هستى و او (پیامبر) گوینده این سخن به حضرت توست: سوگند به کسی که مرا به حق مبعوث کرد، به من ایمان نیاورد آن‏که به تو کافر شد و به خدا اقرار نکرد، آن‏که به انکار تو برخاست. گمراه شد کسى‏ که مردم را از تو بازداشت و به سوى خدا و به جانب من راه نیافت و این گفتار پروردگار عزّ و جلّ من است: «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحا ثُمَّ اهْتَدَى»؛ (82 طه) یعنی من آمرزنده‌‏ام آن کس را که توبه کرد و ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد، سپس به سوى (ولایت تو) راه یابد.»

این جمله به وضوح نشان می‌دهد که پذیرش ولایت امام علی علیه‌السلام شرط اساسی ایمان است و انکار آن، به معنای انکار رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله است. امام هادی علیه‌السلام در ادامه زیارت به این نکته مهم اشاره می‌کنند که هر کس مردم را از ولایت امام علی علیه‌السلام بازدارد، گمراه شده است و به سوی خدا و رسولش راه نیافته است. این بیان، هشداری به تمام کسانی است که پس از پیامبر صلی الله علیه و آله مسیر امامت را نادیده گرفتند و با کنار گذاشتن امام علی علیه‌السلام ، امت اسلامی را به انحراف کشاندند.

در حقیقت، هدایت واقعی تنها در سایه تمسک به ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام ممکن است و هرگونه عدول از این مسیر، به ضلالت و گمراهی منجر می‌شود؛ همچنان که شیعه و سنی حدیث ثقلین را نقل کرده‌اند که رسول خدا فرمود «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ اَلْحَوْضَ»؛ یعنی «من در میان شما دو گنجینه گرانبها باقی می‌گذارم؛ اگر به آن دو تمسک کنید، هرگز پس از من گمراه نخواهید شد: کتاب خدا (قرآن) و عترتم اهل بیتم. این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در حوض (کوثر) بر من وارد شوند.»

در پایان این فراز، امام هادی علیه‌السلام به آیه «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى» (طه:82) استناد می‌کنند که وعده آمرزش الهی را به کسانی می‌دهد که توبه کنند، ایمان بیاورند، عمل صالح انجام دهند و سپس هدایت یابند. اما نکته کلیدی اینجاست که هدایت واقعی، همان پذیرش ولایت امام علی علیه‌السلام و اهل‌بیت است. بنابراین، کسانی که پس از غفلت یا انکار، به سوی ولایت اهل‌بیت بازگردند، مشمول رحمت الهی خواهند شد. این بخش از زیارت، هم هشدار به منکران ولایت است و هم بشارت به کسانی که راه توبه و بازگشت به حق را در پیش می‌گیرند.

انتهای‌پیام/