به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، طی روزهای گذشته استاندارد جدیدی تحت عنوان استاندارد حسابداری شماره 35 که مرتبط با مالیات بردرآمد بود ابهاماتی را ایجاد کرد. در ادامه سازمان امور مالیاتی با صدور بخشنامه‌ای به شفاف‌سازی این مسئله پرداخته و تاکید کرده است که این مسئله تنها بابت تغییر در گزارشگری مالی بوده و به طور کلی موجب تغییر در مأخذ مشمول مالیات نخواهد بود.

در بخشنامه سازمان امور مالیاتی در این خصوص آمده است: 

از آنجا که تغییرات به عمل آمده در نتیجه رعایت استاندارد حسابداری شماره (35)، صرفاً تغییر در نحوه گزارشگری مالی بوده با توجه به مفاد مواد (94) و (106) قانون مالیات‌های مستقیم مبنی بر چگونگی تعیین مأخذ مشمول مالیات، صرف اجرای استاندارد حسابداری مذکور، موجب تغییر در مأخذ مشمول مالیات نخواهد بود.

بر این اساس، حساب «بدهی مالیات انتقالی» که در نتیجه رعایت استاندارد یاد شده ایجاد می‌شود، لزوماً بدهی مالیاتی ابرازی مؤدی تلقی نشده و مؤثر بر مأخذ مشمول مالیات نیست. همچنین، حساب‌های «دارایی مالیات انتقالی» و «درآمد مالیات» ایجاد شده بابت رعایت این استاندارد، که صرفاً در راستای گزارشگری مالی است، هیچگونه تاثیر مالیاتی بر مأخذ مشمول مالیات ندارند.

همچنین براساس بند دیگری از بخشنامه مذکور، حساب «هزینه مالیات بر درآمد» به موجب بند (7) ماده (148) قانون مالیات‌های مستقیم، هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی نمی‌شود.

شرط عدم افزایش مالیات با وجود افزایش ارزش ناشی از تجدید ارزیابی

در همین حال، منظور کردن بخشی از افزایش ارزش دارایی‌های استهلاک‌پذیر بابت تجدید ارزیابی، به حساب «بدهی مالیات انتقالی»، در اجرای استاندارد حسابداری شماره (35)، موجب شمول مالیات بر درآمد نسبت به «افزایش ارزش ناشی از تجدید ارزیابی»، در صورت رعایت مقررات تبصره (1) ماده (149) قانون مالیات‌های مستقیم، نخواهد بود.

در پایان لازم به ذکر است آثار سود و زیان سنواتی ناشی از رعایت استاندارد حسابداری شماره (35)، از جمله شناسایی آثار انباشته ناشی از «تغییر در رویه»، با رعایت مقررات مواد (94) و (106) قانون مالیات‌های مستقیم، بر درآمد مشمول مالیات تأثیر نمی‌گذارد.  

سود و زیان حاصل از تغییر رویه حسابداری تاثیری بر مالیات ندارد

در نتیجه و با توجه به این بخشنامه، اجرای استاندارد حسابداری شماره 35 صرفاً ناظر بر نحوه گزارشگری مالی است و موجب تغییر در مأخذ مشمول مالیات نمی‌شود. حساب‌های ناشی از این استاندارد مانند «بدهی مالیات انتقالی»، «دارایی مالیات انتقالی» و «درآمد مالیات» صرفاً حسابداری بوده و اثر مالیاتی ندارند. همچنین، «هزینه مالیات بر درآمد» طبق قانون، هزینه قابل قبول مالیاتی محسوب نمی‌شود. افزایش ارزش دارایی‌ها بابت تجدید ارزیابی نیز، در صورت رعایت مقررات، مشمول مالیات نخواهد شد. در نهایت، سود و زیان سنواتی ناشی از تغییر رویه حسابداری نیز بر درآمد مشمول مالیات تأثیری ندارد.

انتهای پیام/