برترین‌ها- آرمان رمضانی:کریستین بیل که انگار ناپدید شدن و غرق شدن در نقش‌ها را به عنوان حرفه خود برگزیده بار دیگر با رسانه‌ای شدن تصاویری از پشت صحنه فیلم جدیدش یعنی Madden به تیتر رسانه‌ها تبدیل شد. تغییر ظاهر(تغییر وزن در کنار گریم) آن‌قدر قابل توجه است که به سختی می‌شود چهره آشنای بازیگر برنده جایزه اسکار را در تصاویر پیدا کرد.

این تصاویر از پشت صحنه فیلم Madden در آتالانتای آمریکا شکار شده است، یک فیلم بر اساس زندگی مربی و شخصیت مشهور ورزش فوتبال آمریکایی یعنی جان مدن. نقش جان مدن در این فیلم برعهده نیکلاس کیج است که از قضا او هم ظاهر متفاوت و جالبی در این فیلم دارد با این تفاوت که کیج بر خلاف بِیل نه با تغییر وزن بلکه تنها با گریم و پوشیدن فت‌سوت(Fatsuit) سعی کرده شبیه به شخصیتی شود که قرار است آن را بازی کند.

مانند اغلب فیلم‌های اخیر بیل، این‌بار هم تصاویر خیلی زود باعث حیرت کاربران شبکه‌های اجتماعی شد. بیل در فیلم در نقش جان دیویس ظاهر می‌شود، شخصیتی بسیار آشنا برای آمریکایی‌ها و فردی که در موفقیت‌های  جان مدن به عنوان فاتح چندباره سوپر باول نقشی اساسی داشت و در سال 2011 از دنیا رفت. یک فیلم زندگی‌نامه‌ای یا اصطلاحا بایوپیک به کارگردانی دیوید او.راسِل که هرچند سراغ موضوع و اشخاصی آشنا برای آمریکایی‌ها رفته اما برای باقی مردم دنیا فقط در حد "یک تغییر وزن شگفت‌انگیز دیگر از کریستین بیل" جذاب بوده است. بیلِ 51 ساله در تصاویر در کالبد جان دیویس فقید با سری در حال طاس شدن، ابروهای رنگ شده ، با کاپشن چرم و البته انگشترهای مشهور قهرمانی خودنمایی می‌کند.

با منتشر شدن تصاویری از پشت صحنه فیلم مدِن، علاقمندان به سینما به ویژه کاربران شبکه‌های اجتماعی با پرسش‌های قابل تاملشان باعث می‌شوند به چیزهای جالبی فکر کنی. کاربران شبکه‌های اجتماعی به خصوص نسل زِدی‌ها (که خیلی احترام گذاشتن به فردی نه به خاطر لیاقتش بلکه به این دلیل که بقیه به او احترام می‌گذارند در خونشان نیست) می‌پرسند آیا واقعا این فردی که مثل کشتی‌گیرهای ایرانی فقط مشغول کم و زیاد کردن وزنش است، بازیگر خوبی است؟ آیا واقعا این چاق و لاغر شدن‌ها ربطی به بازیگری دارد؟ پرسش‌های این بچه‌های جسور باعث می‌شود به این فکر کنی که آخرین باری که یک فیلم یا بازی خوب از کریستین بیل دیده‌ای کی بوده است؟ 

احتمالا بد نیست همراه هم برخی از مشهورترین کارهای کارنامه کریستین بیل را با هم مرور کنیم و به یاد بیاوریم این بازیگر خوش‌چهره و کاریزماتیک آمریکایی در این دو دهه و نیم بیشتر از مجموع تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی کشورمان تغییر وزن داده و به بدن و سلامتی‌اش آسیب زده است. آسیبی که خود بیل هم به آن اذعان دارد و اعتراف می‌کند تکرار این عمل با بالاتر رفتن سنش می‌تواند منجر به مرگش بشود.

سال ۲۰۰۰- روانی آمریکایی(American Psycho)

فیزیک و وزن: متناسب، لاغر اما عضلانی با وزن 87 کیلوگرم

شخصیت: پاتریک بیتمن، یگ سرمایه‌گذار نارسیسیت و سایکوپث(این فیلم بعدها و با رواج شبکه‌های اجتماعی به خاطر شخصیت پاتریک به یک فیلم کالت با جامعه‌ای خاص از طرفداران پروپاقرص تبدیل شد)

روند دگرگونی: بیل برای این نقش ماه‌ها از یک رژیم سفت و سخت و یک برنامه ورزشی  به دقت تنظیم شده پیروی کرد تا بتواند ظاهر خاص پاتریک و وسواس ذهنی‌اش روی تناسب اندام را به تصویر بکشد.

سال ۲۰۰۴- ماشینیست(The Machinist)

فیزیک و وزن:  احتمالا لاغرترین حالت ممکن برای قد و استخوان‌بندی بیل با 54 کیلوگرم وزن

شخصیت: ترور رزنیک، یک کارگر کارخانه  مبتلا به بی‌خوابی و ...

روند دگرگونی: بیل در مدتی بسیار کوتاه نزدیک به 30 کیلوگرم کاهش وزن داشت و مشهور است که این کاهش وزن را از احمقانه‌ترین راه ممکن و با رژیم تنها یک تن ماهی و یک عدد سیب در روز  به دست آورد.(مشهور است که اقدام بیل برای ماشینیست در تاریخ سینما به عنوان خطرناک‌ترین  پروسه تلاش یک بازیگر برای نزدیک شدن به نقشش شناخته می‌شود)

۲۰۰۵-  بتمن آغاز می‌کند(Batman Begins)

فیزیک و وزن: عظیم‌الجثه و کاملا عضلانی  با نزدیک به 100 کیلوگرم وزن

شخصیت: بروس وین/بتمن

روند دگرگونی: بیل پس از پایان ماشینیست در طول تنها چندماه  بیش از 35 کیلوگرم وزن اضافه کرد. بیل که ظاهرا استعداد خاصی در کاهش و افزایش وزن دارد در طی آن چندماه حتی بیشتر از مقدار مورد نیاز وزن اضافه کرد و در ابتدای فیلم‌برداری در لباس مخصوص بتمن جا نمی‌شد!

۲۰۱۰- مبارز(The Fighter)

فیزیک و وزن: به شدت لاغر و استخوانی با تقریبا 63 کیلوگرم وزن

شخصیت: دیکی اِکلاند، برادر شخصیت اصلی که در گذشته بوکسور بوده و حالا یک معتاد به کرک است.

روند دگرگونی: بیل نه فقط بابت کاهش وزن بلکه برای بازی در نقش یک معتاد به کرک از یک رژیم بسیار سخت‌گیرانه پیروی کرد و در نهایت برای این نقش موفق شد اسکار نقش مکمل مرد را ببرد.

۲۰۱۳-  امریکن هاسل(American Hustle)

فیزیک و وزن:  یک فرد چاق با اضافه وزن و وزن بیش از 110 کیلوگرم

شخصیت: اِروینگ روزِنفِلد، یک کلاه‌بردار و شیاد چیره‌دست

روند دگرگونی: این بار دیگری خبری از یک هیکل عضلانی نبود و بیل تلاش زیادی کرد تا در کنار اضافه وزن به هیکل غیرمتناسب و خمیده اروینگ هم نزدیک شود. بیل در زمان فیلم‌برداری بابت وزن زیاد در یکی از دیسک‌هایش با مشکل هرنیا یا فتق روبرو شد.

۲۰۱۸- وایس(هم به معنی معاون و هم به معنی گناه)(Vice)

فیزیک و وزن: چاق و با اضافه وزن با وزن تقریبی 105 کیلوگرم

شخصیت: بیل در این فیلم در نقش دیگ چِینی بازی کرد. چینی یکی از جنجالی‌ترین سیاستمداران معاصر آمریکایی است و در دو دوره ریاست جمهوری بوش پسر به عنوان معاون اول او خدمت کرد و به عقیده بسیاری تصمیم گیرنده اصلی آمریکا در آن سال‌ها بود.

روند دگرگونی: بیل مجددا از طریق پرخوری وزن زیادی اضافه کرد اما این‌بار به خودش و همه رحم کرد و این روند را زیر نظر یک متخصص تغذیه طی کرد. این نقش برای بیل یک نامزدی اسکار به همراه داشت.

۲۰۲۲- ثور:عشق و رعد(Thor: Love and Thunder) 

فیزیک و وزن: لاغر اما نسبتا عضلانی با وزن حدودی 85 کیلوگرم

شخصیت: گور(Gorr) قصاب (نابودکننده) خدایان

روند دگرگونی: بیل برخلاف انتظار بسیاری از طرفدارانش در این فیلم  دست به تغییر ظاهری افراطی نزد و پس از همین فیلم بود که این بازیگر امریکایی مصاحبه‌هایی با مضمون  بالا رفتن سن و عدم توانایی بدنش در تحمل کاهش یا افزایش افراطی وزن با رسانه‌ها داشت.

انتقادهایی که در میان تحسین‌ها شنیده نمی‌شد!

واقعیت این است که در تمام این نزدیک به سه دهه فعالیت کریستین بیل در سینما و متعاقب آن بالا و پایین رفتن‌های مداوم وزن، بودند منتقدان و کارشناسان تغذیه‌ای که به خصوص از منظر سلامتی به رویکرد این بازیگر نسبت به نقش‌هایش انتقاد می‌کردند و به صدمات آسیب‌ناپذیر این سبک زندگی اشاره می‌کردند.

یویو دایتینگ(Yo-yo Dieting) یا چرخه‌های تکرارشونده افزایش و کاهش وزن باعث آسیب به قلب و تاثیر منفی بر روی متابولیسم می‌شود و در بلند مدت احتمال ابتلا به بیماری‌هایی چون دیابت و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. بیشترین انتقادها اما بدون شک به روند آماده شدن برای فیلم ماشینیست و  کاهش بیش از 30 کیلوگرم وزن با قهوه تلخ، سیب، سیگار یا تن ماهی  مربوط می‌شد. در آن زمان بسیاری از متخصصان تغذیه و منتقدان سینما چنین عملی را دیوانگی و عین خودکشی می‌دانستند و بسیاری حتی معتقد بودند مراجع قضایی و قانونی باید در این روند دخالت کند.

بسیاری از این افراد به خصوص معتقدند در مورد کریستین بیل هر اقدام خطرناک او برای کاهش یا افزایش وزن به سرعت از طرف رسانه‌ها زیر خروارها مدح و تحسین دفن می‌شود و به این ترتیب با رمانتیک ساختن موضوع جایی برای پرداختن به موضوعات مهم‌تر باقی نمی‌ماند، موضوعاتی مانند اینکه آیا استفاده از بازیگری با فیزیکی تا این حد دور از فیزیک شخصیت فیلم منطقی است؟ آیا افزایش و کاهش وزن از طریق رژیم‌های دیوانه‌وار در دنیای جلوه‌های ویژه و گریم‌های عجیب و غریب تنها راه ممکن است(این مورد به ویژه درباره افزایش وزن برای فیلم‌هایی چون وایس یا امریکن هاسل مطرح می‌شود چنان که نیکلاس کیج در فیلم مدن با گریم به ظاهر دلخواه رسید)؟

در نهایت بسیاری از منتقدان جدی‌تر سینما روی این موضوع انگشت می‌گذارند که یک بازیگر خوب برای ارائه هنرش نباید تا این حد به فیزیک و در نتیجه شکنجه جسمانی محتاج باشد. این افراد معتقدند بازیگرانی مانند بیل نه تنها نباید به خاطر رویکردشان نسبت به بازیگری تحسین شوند بلکه باید به دلیل قربانی کردن جوهر(Substance) هنرشان در زیر پای حیله و تردستی‌های ظاهری(Gimmickry) مورد نقد و نکوهش قرار بگیرند.