به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم؛ تجربه‌های تلخ در صنعت هوافضا، پالایشگاه‌های نفت، خطوط لوله انتقال گاز و حتی سازه‌های زیربنایی همچون پل‌ها و نیروگاه‌ها، همه حاکی از آنند که در بسیاری موارد، شناسایی به‌موقع و دقیق این نوع آسیب‌ها، نه‌فقط ضامن ایمنی بلکه موجب صرفه‌جویی اقتصادی کلان خواهد شد.

در این میان، فناوری هسته‌ای با بهره‌گیری از تابش‌های نافذ، به ابزاری بی‌بدیل برای مشاهده درون مواد بدل شده است. پرتوی گاما و نوترون، به مدد خواص فیزیکی منحصر به‌فردشان، می‌توانند ساختار درونی قطعات صنعتی را «بدون نیاز به تخریب» آشکار سازند. چنین قابلیتی، بنیان آزمون‌های غیرمخرب   (Non-Destructive Testing - NDT)  را تشکیل می‌دهد؛ حوزه‌ای که به‌ویژه در صنایع پیشرفته نقش حیاتی دارد.

بیشتر بخوانید

 40 ظرفیت بی‌نظیر توسعه کشاورزی ایران

ماهیت ترک‌های زیرسطحی

ترک‌های زیرسطحی معمولاً در اثر ترکیبی از عوامل پدید می‌آیند: تنش‌های مکانیکی چرخه‌ای، خستگی فلز، نوسانات حرارتی، عملیات جوشکاری ناقص، سرد و گرم شدن‌های ناهمگن، یا حتی آلودگی‌های میکروسکوپی در مرحله ریخته‌گری ممکن است عامل بروز این ناهنجاری باشد. این ترک‌ها در اعماق مختلفی از سطح ماده شکل می‌گیرند و گاه تا سال‌ها بدون بروز علائم مکانیکی یا ظاهری در قطعه باقی می‌مانند. با این حال، تحت شرایط بارگذاری خاص یا تغییرات محیطی، به‌سرعت رشد می‌کنند و به گسست کامل قطعه می‌انجامند.

ماهیت پنهانی این ترک‌ها گاهی موجب شده که روش‌های سنتی بازرسی ــ اعم از بازرسی چشمی، التراسونیک ساده یا رنگ‌نفوذی ــ توان کافی برای شناسایی به‌موقع آن‌ها نداشته باشند. در چنین وضعیتی، نیاز به فناوری‌هایی است که بتوانند به درون ماده نفوذ کنند و تصویر دقیقی از ساختار آن ارائه دهند.

اصول فیزیکی آشکارسازی با تابش‌های هسته‌ای

در رادیوگرافی صنعتی، از پرتوهای گاما یا نوترون برای تصویربرداری از درون قطعات استفاده می‌شود. پرتوی گاما، که از ایزوتوپ‌های پرتوزایی چون کبالت-60 یا ایریدیوم-192 ساطع می‌شود، دارای انرژی بالایی است و می‌تواند از ضخامت‌های مختلف مواد فلزی عبور کند. هنگامی که پرتوی گاما از ماده‌ای عبور می‌کند، با چگالی و ترکیب آن ماده واکنش می‌دهد؛ چنانچه ترک، حفره یا ناهمگونی در ساختار ماده وجود داشته باشد، الگوی جذب و پراکندگی پرتو تغییر کرده و در نتیجه در فیلم رادیوگرافی یا آشکارساز دیجیتال، لکه یا سایه‌ای متمایز پدیدار می‌شود. این تفاوت، توسط متخصص قابل تحلیل و تفسیر است.

در مواردی که پرتو گاما کارایی لازم را ندارد ــ مثلاً در قطعات ضخیم‌تر یا دارای عناصر با عدد اتمی بالا ــ تصویربرداری نوترونی به کار می‌آید. نوترون‌ها فاقد بار الکتریکی هستند و برخلاف پرتوهای الکترومغناطیسی، از بسیاری از فلزات به‌خوبی عبور می‌کنند، اما به‌شدت با عناصر سبک مانند هیدروژن واکنش نشان می‌دهند. این ویژگی، نوترون‌ها را به ابزاری مؤثر برای آشکارسازی رطوبت، حفره‌های پرشده با بخار یا گاز، و حتی فازهای شیمیایی خاص بدل می‌کند.

سامانه‌های رادیوگرافی صنعتی معمولاً شامل یک منبع پرتوزا، کلاژ حفاظتی، سیستم موقعیت‌دهی، و یک آشکارساز (فیلم سنتی، آشکارساز دیجیتال یا تصویربرداری مستقیم) هستند. در محیط‌های صنعتی، برای بررسی قطعات سنگین یا جوش‌های پیچیده، از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که قابل حمل و مقاوم در برابر شرایط محیطی خشن‌اند.

در یک فرآیند استاندارد، منبع پرتوزا در سمتی از قطعه قرار می‌گیرد و آشکارساز در سمت دیگر. پرتو از ماده عبور کرده، تفاوت‌های چگالی را ثبت می‌کند، و تصویر به دست‌آمده نشانگر وجود یا عدم وجود ناهنجاری درون ماده است. بسته به میزان جذب و تغییر شدت پرتو، عمق و ابعاد ترک‌ها با دقت بالا تعیین می‌شوند.

کاربردهای صنعتی: از پالایشگاه تا هوافضا

در صنایع نفت و گاز، برای بررسی جوشکاری لوله‌های انتقال و مخازن تحت فشار، رادیوگرافی با پرتوی گاما بطور گسترده‌ای به کار می‌رود. حتی در شرایط دشوار محیطی (مانند بیابان، فراساحل یا دماهای بسیار بالا)، این فناوری عملکردی مؤثر و قابل اطمینان دارد.

در صنعت نیروگاهی، پره‌های توربین، مبدل‌های حرارتی و اتصالات فلزی حساس بصورت دوره‌ای با تابش گاما یا نوترون بررسی می‌شوند. در صنعت هوافضا، رادیوگرافی نوترونی به دلیل توانایی بالا در شناسایی ریزترک‌های حرارتی در آلیاژهای سبک (نظیر تیتانیوم و آلومینیوم) بسیار ارزشمند است.

در خطوط تولید انبوه، به‌ویژه در صنعت خودروسازی و صنایع ریخته‌گری، از سیستم‌های تمام‌خودکار رادیوگرافی دیجیتال برای کنترل کیفیت سریع و دقیق قطعات استفاده می‌شود. این سامانه‌ها می‌توانند در هر ساعت صدها قطعه را بدون دخالت انسان تحلیل کرده و هرگونه نقص زیرسطحی را شناسایی کنند.

چالش‌ها و ملاحظات

هرچند مزایای رادیوگرافی هسته‌ای بی‌شمار است، اما کاربرد آن مستلزم رعایت ضوابط دقیق ایمنی پرتویی، آموزش تخصصی برای اپراتورها و دریافت مجوزهای قانونی است. وجود ایزوتوپ‌های پرتوزا نیازمند انبارش ایمن، کنترل محیطی و پایش مستمر تابش است. همچنین تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده، به دانش و تجربه بالای کارشناسان فنی نیاز دارد؛ اشتباه در تفسیر تصویر می‌تواند به نتایجی پرهزینه منجر شود.

از سوی دیگر، فناوری دیجیتال در حال جایگزینی فیلم‌های سنتی است و با کاهش زمان تصویربرداری، افزایش دقت، و امکان تحلیل نرم‌افزاری، سرعت تصمیم‌گیری را به‌شدت افزایش داده است. در کنار این، ترکیب رادیوگرافی با فناوری‌های دیگر همچون اولتراسونیک و ترموگرافی نیز در حال توسعه است تا تصویری جامع‌تر از وضعیت قطعه فراهم شود.

آینده: تلفیق هوش مصنوعی و تصویربرداری هسته‌ای

پیشرفت سریع در حوزه‌های یادگیری ماشین، پردازش تصویر و هوش مصنوعی، دریچه‌ای تازه به روی رادیوگرافی صنعتی گشوده است. در آینده‌ای نزدیک، سامانه‌های رادیوگرافی به کمک الگوریتم‌های یادگیرنده، قادر خواهند بود تا بطور خودکار ترک‌ها را شناسایی، دسته‌بندی، و حتی روند رشد احتمالی آن‌ها را پیش‌بینی کنند. این تحول، نه تنها دقت تحلیل را افزایش می‌دهد، بلکه از وابستگی به اپراتور انسانی می‌کاهد و امکان تحلیل در زمان واقعی را فراهم می‌سازد.

همچنین توسعه منابع نوترونی قابل‌حمل و ایمن، این امکان را به صنایع کوچک‌تر می‌دهد که از مزایای تصویربرداری نوترونی بدون نیاز به راکتور یا تأسیسات بزرگ برخوردار شوند. در عین حال، با توجه به افزایش حساسیت جهانی نسبت به ایمنی پرتویی، سامانه‌های کم‌تابش با فناوری‌های حفاظتی پیشرفته نیز در حال ظهورند.

جمع‌بندی

آشکارسازی ترک‌های زیرسطحی با بهره‌گیری از فناوری هسته‌ای، به صنعت این توانایی را می‌دهد که قبل از آنکه فاجعه رخ دهد، آن را در نطفه خنثی کند. در دنیایی که زمان، ایمنی و کیفیت هر سه حکم سرمایه را دارند، این فناوری به‌مثابه چشمی نافذ در خدمت صنعت است. اگرچه دستیابی به چنین نگاهی مستلزم سرمایه‌گذاری، آموزش و رعایت استانداردهای ایمنی است، اما بازگشت سرمایه آن، نه فقط در قالب سود اقتصادی، بلکه در قالب جان‌هایی است که نجات می‌یابند، پروژه‌هایی که دوام می‌آورند، و جهانی که ایمن‌تر می‌شود.

می‌توان گفت که فناوری هسته‌ای، فراتر از انرژی و قدرت، نمادی از ظرافت علمی در خدمت دقت صنعتی است؛ ابزاری برای دیدن آنچه دیده نمی‌شود، و تضمینی برای آینده‌ای که در آن کیفیت، نه یک شعار، که یک واقعیت باشد.

انتهای پیام/