به گزارش خبرنگار مهر، در کوچه‌پس‌کوچه‌های «خلازیر» در جنوب تهران، عطر آش نذری زین‌العابدین (ع) هرساله در ایام مسلمیه و مراسم روضه مسلم، فضای محله‌ها را پر می‌کند.

این غذای نذری که به نام امام زین‌العابدین (ع) پخته می‌شود، نه‌تنها بخشی از هویت مذهبی و فرهنگی مردم این منطقه است، بلکه ریشه‌ای عمیق در تاریخ و باورهای مردمان تهران قدیم دارد.

داستان این سنت به سال‌ها پیش در محله خلازیر بازمی‌گردد، جایی که پختن آش زین‌العابدین (ع) به نیت شفای بیماران به آئینی ماندگار تبدیل شده است.

قبل از آن نیز در روزگار قاجار، هنگامی که تهران زیر سایه بیماری‌های واگیردار مانند وبا در رنج بود و امکانات بهداشتی و پزشکی در تنگنا قرار داشت، خانواده‌ها به نذر و نیاز روی می‌آوردند، در این میان، نذر پخت آش زین‌العابدین (ع) به‌عنوان دعایی برای شفای بیماران، به‌ویژه در زمان‌هایی که امید به درمان‌های پزشکی کمرنگ می‌شد، در میان مردم رواج یافت.

مردم جنوب تهران هنوز هم با همان شور و اعتقاد، قابلمه‌های بزرگ را پر از حبوبات، سبزیجات و دعاهای خالصانه می‌کنند، این آش نه‌فقط غذایی برای توزیع میان همسایگان و نیازمندان است، بلکه نمادی از همبستگی و امید در برابر سختی‌هاست. در ایام شیوع بیماری‌های مرگبار، مانند وبا در تهران قدیم، صدای روضه‌خوانی و عطر این آش در هر خانه‌ای به گوش می‌رسید و فضای شهر را از معنویت و همدلی آکنده می‌کرد.

امروز، این سنت همچنان در خلازیر و دیگر نقاط جنوب تهران زنده است، مردم با پختن این آش، نه‌تنها به نیات مذهبی خود وفا می‌کنند، بلکه یادگاری از تاریخ و فرهنگ شهرشان را پاس می‌دارند. این آئین، که ریشه در باورهای عمیق دینی و شرایط اجتماعی دوره قاجار دارد، همچنان به‌عنوان نشانه‌ای از مقاومت و ایمان مردم تهران در برابر ناملایمات روزگار می‌درخشد.