به گزارش خبرگزاری مهر، علی سبزیچی روز سه شنبه در جلسه شورای عشایری و ستاد کوچ جنوب استان، با اشاره به اهمیت کوچ بهاره در پویایی زیست عشایری، گفت: هماهنگی میان دستگاه‌ها برای ارائه به‌موقع خدمات، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است و باید پیش از آغاز کوچ به شکل دقیق مشخص شود که هر دستگاه چه نقشی دارد و چه خدماتی ارائه خواهد کرد.

وی افزود: بسیاری از بحران‌های محیط‌زیستی ناشی از تغییرات اقلیمی، افزایش دمای متوسط و گسترش شهرنشینی هستند و نمی‌توان آن‌ها را به چرای عشایر نسبت داد.

وی ادامه داد: مرتع‌داران عشایری به دلیل نیاز دائمی به مراتع، خود بهترین حافظان آن هستند؛ زیرا اگر مراتع تخریب شود، پیش از همه خود عشایر متضرر خواهند شد که از این‌رو باید نگاه منصفانه‌ای نسبت به نقش عشایر در مدیریت منابع طبیعی داشته باشیم.

سبزچی با اشاره به مرمت ایل راه‌ها توسط اداره کل امور عشایر، افزود: ایل راه‌ها، مسیرهای تاریخی و ریشه‌داری هستند که سابقه‌ای چندصدساله در زندگی کوچ‌نشینی عشایر دارند. این مسیرها راه‌های ساده ارتباطی نیستند، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و نظام معیشتی عشایر محسوب می‌شوند.

مدیرکل امور عشایر آذربایجان شرقی از تلاش این نهاد برای ایجاد معیشت‌های مکمل در حوزه‌های گردشگری و فراوری لبنیات خبر داد و گفت: با ایجاد منابع درآمدی جدید، فشار بر مراتع کاهش‌یافته و عشایر نیز تمایل بیشتری به رعایت ظرفیت مراتع خواهند داشت.

وی بر ضرورت مطالعه اجتماعی و فرهنگی برای طرح‌های جایگزینی تأکید کرد و گفت: هرگونه برنامه‌ریزی برای تغییر در ساختار معیشت عشایر باید بر پایه مطالعات جامع، میدانی و مشارکت‌محور انجام شود تا از بروز آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی جلوگیری شود.

سبزچی به اقدامات زیرساختی در حوزه سلامت اشاره کرد و گفت: بر اساس دستورالعمل‌های ابلاغی، احداث خانه‌های بهداشت سیار عشایری در مناطق هدف در دستور کار قرار گرفته است. در جنوب استان، سه‌نقطه برای استقرار این مراکز شناسایی شده که فاصله آن‌ها مطابق شاخص ۱۵ دقیقه یا ۶ کیلومتر خواهد بود و تأمین اعتبار آن از منابع ملی صورت می‌پذیرد.

وی با تأکید بر مسئولیت مشترک همه نهادها در صیانت از جامعه عشایری، از دستگاه‌های اجرایی خواست با همدلی، انسجام و برنامه‌ریزی مشترک، خدمات لازم را پیش از آغاز فصل کوچ بهاره مهیا کنند. این هم‌افزایی نه‌تنها در راستای تحقق عدالت فضایی و اجتماعی است، بلکه گامی مهم برای پایداری منابع طبیعی و استمرار حیات عشایری به عنوان یک سرمایه ملی محسوب می‌شود.