خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب: سید مصطفی میرزاباقری برزی نویسنده و پژوهشگر یادداشتی را با عنوان «روابط عمومی در دوراهی سنت و دیجیتال؛ فرصتی راهبردی یا چالشی بنیادی؟» در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.

در این یادداشت آمده است؛

در دنیای معاصر، که تحول دیجیتال به یکی از ارکان اصلی تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تبدیل شده است، روابط عمومی با چالش‌هایی پیچیده و چندوجهی روبه‌روست که هر یک می‌تواند بر هویت و کارکرد این حوزه تأثیرات عمیق و پایدار برجای بگذارد. روز روابط عمومی، ۲۷ اردیبهشت، فرصتی است برای تحلیل جایگاه این حرفه در دنیای پرشتاب و پیچیده امروز و ارزیابی دقیق چالش‌های آن در تقاطع دو جهان سنتی و دیجیتال. در این فضا، روابط عمومی باید به‌طور هم‌زمان از مزایای هر دو رویکرد بهره‌برداری کند، در حالی‌که در عین حال از تهدیدات و خطرات احتمالی هرکدام نیز آگاه باشد.

روابط عمومی سنتی، با اتکای به ابزارهایی همچون رسانه‌های چاپی، کنفرانس‌های خبری و بیانیه‌های مطبوعاتی، توانسته است نقش کلیدی در تثبیت هویت سازمان‌ها و برقراری ارتباطات بلندمدت ایفا کند. این ابزارها از منظر ثبات و استحکام پیام‌ها، در حفظ اعتبار برند و سازمان‌ها نقشی حیاتی دارند. اما در مقابل، این روش‌ها در برابر سرعت بی‌سابقه تحولات دیجیتال و حجم عظیم اطلاعات در فضای آنلاین به‌شدت محدود هستند. رسانه‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی، با قدرتی بی‌نظیر در انتشار سریع اطلاعات، این امکان را فراهم کرده‌اند که روابط عمومی در مواجهه با بحران‌ها و تحولات آنی، واکنش‌های سریع و مؤثری نشان دهد. این ویژگی‌ها اگرچه در مواقع بحرانی حائز اهمیت‌اند، اما ممکن است موجب تحریف اطلاعات، انتشار اخبار جعلی و حتی تشدید بحران‌های جدید شوند.

در این بین، چالش اصلی این است که آیا می‌توان به‌طور کامل به فضای دیجیتال مهاجرت کرد یا همچنان باید از ابزارهای سنتی بهره برد؟ پاسخ به این سوال نیازمند تحلیل و درک عمیق از پیچیدگی‌های محیط ارتباطی امروزی است. انتقال کامل به فضای دیجیتال می‌تواند منجر به از دست رفتن اصالت و عمق پیام‌ها شود، زیرا در فضای آنلاین به‌ویژه شبکه‌های اجتماعی، غالباً سرعت و گستردگی اطلاعات بر دقت و صحت آن‌ها غلبه می‌کند. از سوی دیگر، کماکان نمی‌توان از اهمیت روابط عمومی سنتی در تثبیت هویت و اعتبار سازمان‌ها چشم‌پوشی کرد.

در این راستا، پرسش اساسی این است که آیا می‌توان این دو رویکرد متناقض را به‌طور مؤثر ترکیب کرد؟ آیا این ترکیب به ایجاد یک صدای واحد و هم‌آهنگ در روابط عمومی منتهی خواهد شد، یا تنها به گسست‌ها و تناقضات بیشتر در پیام‌ها دامن خواهد زد؟ در واقع، موفقیت در این تقاطع تنها زمانی ممکن است که سازمان‌ها به استراتژی‌های چندلایه و چندکاناله متکی شوند، که به‌طور هم‌زمان به مدیریت بحران، تحلیل اطلاعات و تولید محتوا بپردازند. چنین استراتژی‌هایی می‌توانند به روابط عمومی این امکان را بدهند که با ایجاد هماهنگی میان سنت و دیجیتال، از فرصت‌های هر دو بهره‌برداری کنند و در عین حال از بروز تناقض و بحران‌های احتمالی جلوگیری نمایند.

در نهایت، آنچه که روابط عمومی در دنیای امروز نیاز دارد، نه یک انتخاب بین سنت و دیجیتال، بلکه ایجاد یک پل هوشمندانه و متوازن میان این دو رویکرد است. این پل باید به‌گونه‌ای طراحی شود که در فضای دیجیتال سرعت و گستردگی اطلاعات را مدیریت کرده و در عین حال، اصالت و هویت برند را که از طریق ابزارهای سنتی شکل می‌گیرد، حفظ کند. به عبارت دیگر، روابط عمومی موفق در دنیای معاصر باید قادر باشد که در میان دوگانگی‌های این دو دنیای متفاوت، یک صدای واحد و معتبر ایجاد کند.

در نهایت، پرسش کلیدی این است که آیا می‌توان این دو رویکرد را به‌طور هم‌زمان و با تأثیر مثبت در راستای هدفی مشترک و هم‌راستا مدیریت کرد؟ پاسخ به این سوال نه تنها نیازمند استراتژی‌های دقیق و تحلیلی، بلکه وابسته به توانایی سازمان‌ها در واکنش سریع و هم‌زمان به تحولات سریع و بحران‌ها در هر دو فضای سنتی و دیجیتال است. تنها در این صورت است که روابط عمومی می‌تواند در دنیای پیچیده و پرشتاب امروز، نقشی مؤثر و کارآمد ایفا کند.