برترین‌ها: پولاد کیمیایی، با انتشار پستی احساسی، سالروز تولد مادرش «گیتی پاشایی» را این‌گونه تبریک گفت:

گر امروز بود ۸۵ سالش بود . چند تا عینک داشت سختر راه میرفت دیگه به دریا نمیزد شجاع مثل اون موقع نمیبود .دلی از جنس خود دریا داشت کسی را از دل طوفان نجات نمیداد اخه اون غریق نجات بود معمار بود دو زبان خارجی حرف میزد با سواد بود بیشتر از این که در بازار مجاز باشد .به چشم دیدم که دختری را از دریای طوفانی قهویی رنگ گفکرده که روز بد خزر بود و جان میگرفت بیرون کشید و نجات داد انگار لحظه ایی دریا به حرفش گوش داد شما نمیدونید ولی دریا خزر پناهگاهش بود مادرش بود انگار .انقدر شنا میکرد تا به کشتی های ماهیگیری میرسید و گاهی با آنها بر میگشت یک سوزن درون موهاش میزاشت تا اگر عضلات گرفتن با سوزن آنها را باز کند اگر بود زندگی من شاید اصلا اینگونه نبود ولی شاید انسان زمانی که برق چشمانش پر از جوانی و زندگیست باید برود به یاد دارم در آلمان کریست کریسمس بود و بابا نوئل همه جا برای بچه ها کادو میاورد و من صبح از خواب بیدار شدم و با ناحتی به مامان گفتم “مامان بابا نوئل برای مسلمان ها جایزه نمیاره” نگاهی کرد گفت چرا اون برای همه  بچه ها جایزه میاره برو خونه رو بگرد شاید برای تو هم چیزی گذاشته باشه و من با ذوق همه جا را گشتم و زیر تختم یک کادو خوشگل پیدا کردم خوشگل و روبان پیچی شده بود بازکردم و این مادر بود که میخندید من فقط تعجب کردم .او هر کسی که باشد خواننده یا معمار یا زن خانه ٫نباشد تو دیگر آغوش گرم نداری پدرم گاهی یادش میکند و سخت گریه میکند و خاطراتش را با گیتی تکرار میکند بعد این همه سال اون ها رو تکرار میکند و ادای خنده هاشو در میاره ای کاش کنار هم بودن . کاش مسعود کیمیایی انقدر تنها نبود ای کاش مادر یک سنگ نبود ولی چه میشه کرد هر کسی یه روزی اونجا است نیودنش برام تو این سالها یه عمر تنهایی و دلتنگی بود ولی شاید باید همینجوری در ذهن من و طرفدارانش میماند زنی که به سگهای گرسنه در بند با جسارت غذا میداد آنقدر در دل دریا میزد تا آفتاب غروب میکرد و ما همه نگران نگاه به دریای رو به تاریکی میکردیم تا سرش بین موج های آرام پیدا میشد به همه کمک میکرد و سرسخت بود در تربیت زنی که تنها یک کوه بود مادر ،زن ،زندگی  و حالا آزاد مثل خیلی زن ها ، راهنمای خانواده. کمتر دیده شد مثل خواننده های هم دوره خودش چون نجیب بود ادا نداشت و پاک چیزهایی می خواند که مد نبود و بعدها مد شد این شکل روزگار است انسان هر چه ارزشمند تر باسواد تر کمتر خواهان دارد به قونیه نرفتی ولی سفری رفتی که حضرت مولانا هم رفته یادت گرامی مادر