به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، اورژانس همیشه مهم بوده است؛هم برای بیمارانی که بامشکلات مختلف به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند و انتظار دارند در اسرع‌وقت به آنها رسیدگی شود و هم برای کادر درمان و متخصصان طب اورژانس که باید آن‌قدر آموزش‌دیده و کاربلدباشندکه بتوانند نوع مشکلات بیماران اورژانسی را شناسایی و مطابق نیازشان با آنها برخورد کنند.

درواقع ارائه خدمات پزشکی به بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس‌ها، از آن مسائل بااهمیتی است که در نظام سلامت، جایگاه ویژه‌ای دارد. اما علم طب اورژانس و بخش اورژانس بیمارستان، در پاسخ به کدام تقاضاها و نیازهای بهداشت جامعه شکل گرفته است؟ در ادامه با دکتر نادر توکلی، متخصص طب اورژانس و سرپرست دانشگاه علوم پزشکی ایران درخصوص این مسائل به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.

افراد برای مراجعه به اورژانس چه مسائلی را باید مورد توجه قرار دهند؟

افراد با بروز ناگهانی بیماری و برخی علائم بیماری، می‌توانند به اورژانس مراجعه کنندومشکل خودرابا کادر درمان در میان بگذارند.اماآنچه لازم است بدانیداین‌که به‌طور کلی مادرمراجعان اورژانسی،با سه دسته بیمار روبه‌روهستیم؛دسته اول بیمارانی بوده که با مشکلی جدی مواجه هستند و به‌طور مستقیم و درهمان لحظه و بدون از دست دادن زمان،باید به آنها رسیدگی شود، به واحد CPR یا همان احیا منتقل شوند و روند احیای بیمار شروع شود.دسته دوم بیمارانی هستند که مسأله مهمی دارند که تهدیدکننده حیات است ودرمدت محدود باید به وضعیت‌شان رسیدگی شود؛چنین افرادی بستری اورژانس می‌شوندوتحت درمان قرار می‌گیرند. دسته سوم هم جزو مواردسرپایی قرارمی‌گیرند؛نسخه‌ای برای ضعف بدنی‌شان می‌خواهند، به سرم‌تراپی نیاز دارند، لازم است که پانسمان شوند، آتل ببندند و...که در چنین مواقعی، لازم است که به فردآگاهی داده شودکه مشکل‌شما خیلی اورژانسی نیست و در نوبت به آن رسیدگی می‌شود. البته که معمولا زمان انتظار در اورژانس نباید خیلی زمان بالایی باشد. 

 
اما برخی مواقع دیده شده که در مراجعه فرد بیمار به اورژانس، آن سرعت و توجه لازم از طرف کادر اورژانس به یک بیمار اورژانسی دیده نمی‌شود؛ مگر زمان، حرف اول را در رسیدگی بیمار اورژانسی نمی‌زند؟

واقعیت این است که در مراجعات به بخش اورژانس بیمارستانی و نیاز به فوریت‌های پزشکی، همه‌چیز طبقه‌بندی می‌شود و براساس این طبقه‌بندی زمان درنظر گرفته می‌شود. خوب است بدانید که در چنین شرایطی، ما با دو موضوع مواجه هستیم. یکی مراجعاتی است که فرد دارای یک مسأله و مشکل تهدیدکننده حیات است؛مثلا باخونریزی حاد مواجه است، مشکل تنفسی شدید دارد، تصادف کرده است و علائم حیاتی‌اش در خطر است و...که بله درچنین مواردی، زمان ضرورت بسیار بالایی دارد.اما موضوع دوم، مواردی است که ماهیت اورژانس دارد؛یعنی چه؟ یعنی بچه تب کرده است. بله تب‌کردن کودک ماهیت نگران‌کننده‌ای دارد، استرس و فشار روانی زیادی بر پدر و مادر وجود دارد و لازم است که به کودک رسیدگی شود. در واقع تلقی فرد مراجعه‌کننده به بخش اورژانس این است که این مشکل اورژانسی است و باید خیلی سریع به آن رسیدگی شود. در چنین مواقعی واحد بیمارستانی تریاژ به کمک بیمار می‌آید. تریاژ یک واژه اصالتا فرانسوی است که معنای طبقه‌بندی یا بررسی‌شدت بیماری می‌دهد. 
 
در تریاژ چه مسائلی مورد توجه قرار می‌گیرد؟

در بخش تریاژ، بدون از دست دادن زمان، به بیمار رسیدگی می‌شود و نوع بیماری او تشخیص داده می‌شود که اورژانسی است یا ماهیت اورژانس دارد؟ درواقع شناخت موارد اورژانسی واقعی یاهمان تهدیدکننده حیات با مسائل ومشکلاتی که ماهیت اورژانسی دارند، برعهده تریاژ است. در مرحله بعد، کادر تریاژ، بیمار و همراهان بیمار را نسبت به وضعیت مسأله آگاه می‌کند. درواقع بیمارومراجعه‌کننده باید بداندکه مسائلی مانند تب، شکستگی و...شاید دردی اورژانسی داشته باشداما تهدیدکننده حیات نیست. پس در قدم اول نیازبه کنترل درد،کم‌کردن استرس و...دارند که این اتفاقات درهمان تریاژ رخ می‌دهد. بعد از گذر از این بخش، به مراحل درمانی هدایت می‌شوند. به‌طور کلی هرجا تریاژ خوب عمل نکند، این برداشت تلقی می‌شود که اورژانس نتوانسته وظیفه‌اش را به‌خوبی انجام بدهد. 

 
و این نشان‌دهنده ضرورت نیاز به نیروهای متخصص و آموزش‌دیده در طب اورژانس است!

دقیقاهمین‌طور است.طبیعتاهرچه آموزش بهتری صورت بگیرد،اتفاقات بهتری درواحدتریاژبیمارستان رخ‌می‌دهد.هم آگاه‌سازی برای بیمار به‌درستی اتفاق می‌افتد و هم دسته‌بندی بیماران انجام می‌شود و بدون از دست رفتن زمان، درمان آغاز می‌شود. چنین هدفی محقق نمی‌شود مگر با آموزش نیروهای مشتاق وداوطلب دررشته طب اورژانس که طبیعتامسیر سخت و دشواری را پیش‌رو دارند.