به گزارش بخش بین‌الملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، اوایل این ماه، واشنگتن از برنامه‌هایی برای وضع عوارض سنگین بر پنل‌های خورشیدی ساخت کامبوج، ویتنام، تایلند و مالزی خبر داد.

این عوارض پس از تحقیقاتی که پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در مورد اقدامات ناعادلانه در این کشورها، به ویژه توسط شرکت‌های مستقر در چین، آغاز شده بود، وضع می‌شوند.

در صورت تصویب در ماه آینده، این عوارض بر تعرفه‌هایی که دولت ترامپ از قبل اعمال کرده است، از جمله عوارض ۱۰ درصدی برای اکثر کشورها و ۱۴۵ درصد بر کالاهای ساخت چین، افزوده خواهد شد.

برای بازار ایالات متحده، عواقب آن احتمالاً شدید خواهد بود. چین از هر ۱۰ پنل خورشیدی در سطح جهان، هشت پنل تولید می‌کند و ۸۰ درصد از هر مرحله از فرآیند تولید را کنترل می‌کند.

پوترا آدیگونا، مدیر عامل اندیشکده موسسه Energy Shift، گفت: تعرفه‌های جدید عملاً صادرات تجاری پنل‌های خورشیدی به ایالات متحده را غیرممکن خواهد کرد.

آسیای جنوب شرقی تقریباً ۸۰ درصد از واردات پنل خورشیدی ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ را به خود اختصاص داده است.

در حالی که سرمایه‌گذاری در تولید پنل خورشیدی در سال‌های اخیر در ایالات متحده افزایش یافته است، بازار هنوز به شدت به قطعات وارداتی متکی است.

برای تولیدکنندگان چینی که در حال حاضر با یک بازار داخلی اشباع‌شده دست و پنجه نرم می‌کنند، این تعرفه‌های سنگین می‌تواند خبر بسیار بدی باشد.

بسیاری از آنها به امید جلوگیری از اقدامات تنبیهی اعمال‌شده توسط واشنگتن و اتحادیه اروپا، در تلاش برای محافظت و پرورش صنایع خورشیدی داخلی، عملیات خود را به آسیای جنوب شرقی منتقل کردند.

تعرفه‌های جدید پیشنهادی از حدود ۴۰ درصد برای برخی از صادرات مالزی تا ۳۵۲۱ درصد چشمگیر برای برخی از تولیدکنندگان مستقر در کامبوج متغیر است.

تعرفه‌ ها باعث رونق انرژی خورشیدی شدند

بن مک‌کارون، مدیر عامل شرکت Asia Research & Engagement، توضیح داد: اما ممکن است یک روزنه امید برای این منطقه وجود داشته باشد.

وی گفت: تعرفه‌ها و جنگ تجاری احتمالاً انتقال انرژی در آسیای جنوب شرقی را تسریع می‌کنند. چین تلاش‌های خود را در بازارهای منطقه‌ای افزایش خواهد داد و برای سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی تلاش خواهد کرد تا پذیرش سریع انرژی سبز در سراسر منطقه را که توسط صادرکنندگانش هدایت می‌شود، امکان‌پذیر سازد.

تحلیلگران مدت‌هاست هشدار داده‌اند که کشورهای منطقه برای گذار از سوخت‌های فسیلی گرم‌کننده سیاره مانند زغال سنگ، خیلی کند حرکت می‌کنند.

اندیشکده انرژی امبر در گزارشی در سال گذشته گفت: با سرعت فعلی، (جنوب شرقی آسیا) در معرض خطر از دست دادن فرصت‌های ناشی از کاهش هزینه‌های انرژی بادی و خورشیدی است که اکنون ارزان‌تر از سوخت‌های فسیلی هستند.

به عنوان مثال، مالزی سال گذشته بیش از 80 درصد از تولید برق خود را به سوخت‌های فسیلی متکی بود.

این کشور قصد دارد تا سال 2030، 24 درصد از انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تولید کند، هدفی که به دلیل عدم هماهنگی با اهداف جهانی آب و هوا مورد انتقاد قرار گرفته است.

موی یانگ، تحلیلگر ارشد انرژی در امبر، توضیح داد که رژیم تعرفه، فرصتی مضاعف برای منطقه است.

یانگ به خبرگزاری فرانسه گفت که تاکنون، صنعت خورشیدی محلی عمدتاً فرصت‌طلب بوده و بر استفاده از منابع داخلی یا مزایای نیروی کار برای دستاوردهای صادراتی متمرکز بوده است. با قطع ارتباط با بازار ایالات متحده، این کشور می‌تواند بر گذارهای انرژی محلی تمرکز کند، جذب انرژی سبز را در سطح محلی تسریع کند و بازار جدیدی را ایجاد کند که می‌تواند به عنوان یک مانع طبیعی در برابر نوسانات خارجی عمل کند.

با این حال، جایگزینی بازار ایالات متحده با توجه به اندازه آن و وضعیت نسبتاً نوپای انرژی‌های تجدیدپذیر در منطقه آسان نخواهد بود.

یانگ گفت: موفقیت در گرو تبدیل این حرکت صادرات‌محور به یک انقلاب فناوری پاک داخلی است.

آدیگونا گفت: قیمت‌های ترخیص ممکن است برای برخی جذاب باشد، اما کشورهای منطقه و فراتر از آن نیز ممکن است در مورد سیل انرژی خورشیدی محتاط باشند.

بازارهای بزرگی مانند اندونزی و هند در حال حاضر اقداماتی را برای حمایت از تولید داخلی انرژی خورشیدی در نظر گرفته‌اند.

او گفت: بسیاری از آنها در واردات گسترده تردید خواهند کرد و اولویت را به تعادل تجاری می‌دهند و هدفشان ایجاد مشاغل سبز محلی است.