به گزارش خبرگزاری اقتصادایران به نقل از سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران، مراکز نوآوری در سراسر جهان، به‌ویژه از سال ۱۹۸۵ در بسیاری از کشورهای جهان توسعه یافته است. مراکز نوآوری این امکان را برای مراکز پژوهشی و شرکت‌ها فراهم می‌آورد تا با رشد و توسعه فناوری‌ها در جهان همگام شوند.

با رشد جمعیت جهانی، تا اواسط این قرن تولید غذا باید بیش از ۵۰ درصد افزایش یابد، گستره زمین خصوصاً کمبود آب شیرین پاسخ‌گوی این نیاز نیست و جهان نیازمند منابع غذایی دیگری است، منابع دریا زمینه نوینی برای تولید غذا، دارو و سایر نیازهای اینده است.

اقتصاد آبی، شامل تمام بخش‌های اقتصادی با پیوند مستقیم یا غیرمستقیم با منابع آبی کره زمین است، تولید غذا برای جمعیت رو به رشد، خوراک دام، آبزی پروری، تولید بیو انرژی‌های تجدیدپذیر، حفاظت از سواحل و تولید فرآورده‌های دارویی و بهداشتی تنها بخشی از اقتصاد آبی است.

اقیانوس‌ها و دریاها، بزرگ‌ترین مخزن کربن سیاره زمین هستند، یک چهارم کل انتشار دی اکسید کربن ناشی از فعالیت‌های انسانی و ۹۰ درصد گرمای اضافی کره زمین را اقیانوس‌ها جذب می‌کنند.
سواحل تنها ۷ درصد سطح اقیانوس‌ها را تشکیل می‌دهد ولی این اکوسیستم، زیستگاه و زنجیره غذایی جزایر مرجانی و ۵۰ درصد آبزیان صنعت ماهیگری است و منبع غذای نزدیک به سه میلیارد انسان و ۵۰ درصد پروتئین و مواد معدنی مورد نیاز حیوانات پرورشی در کشورهای در حال توسعه است.

میکروالگ یک زیست پالایشگاه طبیعی تولیدکننده طیف وسیعی از فرآورده‌ها است، علاوه بر تولید اکسیژن، میکروالگ‌ها منبع پروتئین، کربوهیدرات، اسیدهای چرب غیراشباع، مواد معدنی ویتأمین‌ها هستند، پروتئین میکروالگ‌ها مهم‌ترین منبع غذای جمعیت رو به رشد جهان است، فرآورده‌های صنعتی میکروالگ‌ها در صنایع محتلف برای تولید مکمل‌های غذایی، افزودنی خوراک دام، آبزی پروری، تصفیه پساب‌ها، تولید کودهای بیولوژیک، تولید بیوانرژی و در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در جهان استفاده می‌شود.

مفهوم اقتصاد آبی رویکرد جدیدی را به بهره‌برداری از منابع اقیانوس‌ها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و سایر منابع آبی معطوف می‌کند، منابع دریایی و ساحلی برای بقای انسان حیاتی هستند، اقیانوس‌ها حداقل نیمی از اکسیژن زمین را تأمین می‌کنند، همچنین با انتقال حدود ۱۰ گیگاتن کربن از جو به اعماق اقیانوس‌ها، تعادل اکسیژن آب و هوا را تنظیم می‌کنند، لازم به یادآوری است، تخمین‌زده می‌شود که در سال ۲۰۲۱ حدود ۳۶. ۳ گیگاتن دی اکسید کربن در سطح جهان منتشر شده است.

به همین منظور و جهت دستیابی به این منابع که در جنوب کشور وجود دارد، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران مرکز نوآوری و فناوری اقتصاد آبی (Blue Economy) را راه‌اندازی کرد.