کمکی‌ها مولکول‌هایی هستند که معمولاً برای افزایش پاسخ ایمنی به واکسن‌ها استفاده می‌شوند، اما هنوز در واکسن‌های RNA مورد استفاده قرار نگرفته‌اند. در این مطالعه، محققان MIT نانوذرات مورد استفاده برای تحویل آنتی‌ژن کرونا و همچنین خود آنتی‌ژن را برای تقویت پاسخ ایمنی بدون نیاز به یک کمکی مهندسی کردند.

این نوع واکسن RNA می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و کاهش دوز مورد نیاز کمک کند و به طور بالقوه منجر به ایمنی ماندگار شود. آزمایش محققان همچنین نشان داد که این واکسن استنشاقی در مقایسه با پاسخ ناشی از واکسیناسیون سنتی و عضلانی، پاسخ ایمنی قوی‌تری ایجاد می‌کند.

دانیل اندرسون، استاد گروه مهندسی شیمی MIT می‌گوید: «با واکسیناسیون داخل بینی، شما ممکن است بتوانید کرونا را در غشای مخاط بینی از بین ببرید. واکسن‌های داخل بینی نیز ممکن است برای بسیاری از افراد آسان‌تر باشد، زیرا نیازی به تزریق ندارند.»

محققان بر این باورند که اثربخشی انواع دیگر واکسن‌های RNA که اکنون در حال توسعه هستند، از جمله واکسن‌های سرطان، را می‌توان با ترکیب خواص مشابه تحریک کننده ایمنی بهبود داد.

واکسن‌های RNA از رشته‌ای از RNA تشکیل شده است که پروتئین ویروسی یا باکتریایی را رمزگذاری می‌کند، این پروتئین آنتی‌ژن نامیده می‌شود. در مورد واکسن‌های کرونا، این RNA بخشی از پروتئین سنبله ویروس را کد می‌کند. این رشته RNA در یک حامل نانوذرات لیپیدی بسته‌بندی شده است، که از RNA در بدن محافظت می‌کند و به آن کمک می‌کند تا به سلول‌ها برسد.

پس از تحویل به سلول، RNA به پروتئین‌هایی ترجمه می‌شود که سیستم ایمنی بدن می‌تواند آن را تشخیص دهد، آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های T را تولید می‌کند که اگر فرد بعداً به ویروس SARS-COV-۲ آلوده شود، پروتئین ویروسی را تشخیص ‌دهد.