به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، غلامرضا کاظمیان مدرس دانشگاه، کارشناس مدیریت و برنامه‌ریزی شهری در خصوص ابلاغ بسته ۱۹ بندی تشویقی نوسازی بافت‌های فرسوده، ویژگی‌ها و تأثیری که می‌تواند در روند نوسازی بافت‌های فرسوده و تأمین مسکن برای متقاضیان و ارتقای تاب‌آوری بافت‌های ناکارآمد داشته باشد، گفت: احیا، بازآفرینی و بهسازی بافت‌های موجود شهری نسبت به گسترش فیزیکی شهر و ساختار بافت‌های جدید شهری اولویت و منفعت بیشتری از تمامی جنبه‌ها دارد.

این اولویت باید به گونه‌ای عملیاتی شود که این بافت‌ها بتوانند بعد از بازآفرینی به چرخه زندگی و معیشت شهری بازگردند و ارتقا پیدا کنند.کارشناس مدیریت و برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: زمانی می‌توان ادعا کرد که بازآفرینی شهری به معنای واقعی حادث شده که بافت‌ها و ساکنان در چرخه حیات شهری قرار بگیرند و چرخه حیات متعارف را تجربه کنند.

عضو قطب بازآفرینی شهری ادامه داد: مسلماً بازآفرینی نسبت به گسترش فیزیکی شهر کار آسانی نیست برای اینکه نیازمند دقت و نگهداری است. در عین حال احیا، بازآفرینی و بهسازی بافت‌های موجود شهری کاملاً منطقی و به صرفه از نظر اقتصادی، اجتماعی و کالبدی است.

کاظمیان تاکید کرد: بازگشت به چرخه حیات و معیشت در بافت‌های ناکارآمد شهری زمانی اتفاق می‌افتد که تمامی ذی‌نفعان این بافت‌ها نسبت به سیاست‌های تشویقی نوسازی، توان و تمایل عملی کردن را داشته باشند.

بدین معنا مالکان اراضی، افرادی که در بافت‌های ناکارآمد زندگی می‌کنند، سازندگان و نهادهای مدیریت شهری در سطوح مختلف شهری همه باید نسبت به این موضوع اتفاق نظر، تمایل و توان اجرا داشته باشند. بنابراین انتظار است تا ضوابط و آئین‌نامه‌های تشویقی کالبدی متضمن نوسازی در چارچوب توان و تمایل ساکنان، سازندگان و سطوح مختلف شهری اتفاق بیفتد.

با مجموعه این شرایط و توان و تمایل ساکنان و سازندگان می‌توان امیدوار بود که این رویداد محقق شود.وی در پاسخ به این پرسش که برخی از واحدهای فرسوده در مناطقی از شهرها واقع شده اند که عملاً به عنوان بافت فرسوده شهری تلقی نمی‌شوند اجرای ضوابط نوسازی در این مناطق به چه نحوی است؟، گفت: برای هر شهری و محدوده‌ای باید ضوابط و استانداردهای اختصاصی متناسب با شرایط همان مناطق تدوین و اجرا شود.

در غیر این صورت استفاده از استانداردهای وارداتی و استانداردهای خودساخته حتماً منجر به شکست برنامه خواهد شد. بنابراین ضوابط به گونه‌ای تنظیم شده است که متناسب با داشته‌ها، نیازها و خواسته‌های هر محله و هر منطقه و هر شهری است و این استانداردها باید با شرایط هر محله و شهری متناسب باشد.

کاظمیان با تاکید بر اینکه اینکه در هر شهر، محدوده و محله‌ای توان مردم برای نوسازی متفاوت است افزود: استانداردها باید به گونه‌ای تغییر پیدا کند تا بین رابطه و ضابطه تعادل ایجاد شود. بنابراین حدنصاب تفکیک و حداقل زیربنای مسکونی باید برای تمامی محلات و مناطق از استانداردهای معقول تبعیت کند. زیرا در غیر این صورت از واقعیت عقب خواهیم افتاد و روز به روز شکاف بین ضوابط و بست‌های سیاستی و آنچه که در شهر است بیشتر خواهد شد.

کارشناس مدیریت و برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: ضوابط به گونه‌ای تدوین شده است تا جلوی مخاطرات طبیعی از جمله زلزله و خطرات آن گرفته شود و آثار آن به حداقل کاهش پیدا کند.وی یادآور شد: در سال ۱۴۰۰ دستورالعمل تشخیص بافت‌های مختلف ارائه و سعی شد تا ویژگی‌های مختلف حدنصاب شهری در آن دیده شود.