محسن زنگنه در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به سهم ناچیز بودجه فرهنگی در کل بودجه عمومی دولت، اظهار کرد: سهم بودجه‌های فرهنگی از مجموع بودجه عمومی کشور بسیار اندک و ناچیز است، با وجود این، معمولاً زمانی که بحث حذف یا کاهش بودجه برخی دستگاه‌ها برای جبران کسری‌ها یا ساماندهی منابع مالی مطرح می‌شود، به‌سرعت نوک پیکان به سمت مجموعه‌ها و نهادهای فرهنگی می‌رود، در حالی که این مجموعه‌ها در مقایسه با سایر بخش‌ها، مصرف قابل‌توجهی از بودجه عمومی ندارند و سهم آن‌ها در کل منابع کشور محدود است.

وی افزود: این در حالی است که در ساختار بودجه کشور، دستگاه‌ها و سازمان‌های متعددی وجود دارند که هزینه‌های بسیار سنگینی را به خود اختصاص می‌دهند، اما معمولاً کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند و بحثی درباره اصلاح یا کاهش بودجه آن‌ها مطرح نمی‌شود.

به گفته زنگنه، این رویکرد موجب شده است که حوزه فرهنگ همواره به‌عنوان گزینه‌ای آسان برای کاهش هزینه‌ها تلقی شود، در حالی که اثرگذاری این اقدام در حل مشکلات بودجه‌ای کشور بسیار محدود است.

نماینده مردم تربت حیدریه در مجلس شورای اسلامی با اشاره به برخی مصادیق، تصریح کرد: برای مثال، سازمان مجری ساختمان‌ها و تأسیسات دولتی و عمومی ذیل وزارت راه و شهرسازی، سازمان نوسازی مدارس زیرمجموعه وزارت آموزش و پرورش و بسیاری از مراکز پژوهشی و تحقیقاتی که به وزارتخانه‌ها متصل هستند، بودجه‌های بسیار سنگینی دارند. اعتبارات این سازمان‌ها به هیچ عنوان قابل مقایسه با بودجه نهادها و مجموعه‌های فرهنگی نیست، اما در عمل کمتر شاهد حساسیت نسبت به حجم هزینه‌های آن‌ها هستیم.

زنگنه ادامه داد: وقتی بودجه حوزه فرهنگی کشور در مجموع رقم بالایی ندارد، طبیعی است که کاهش آن با هدف حل مشکلات کلان بودجه‌ای یا جبران کسری‌ها، تأثیر چندانی نخواهد داشت و راه به جایی نمی‌برد. به بیان دیگر، حتی اگر بخش قابل توجهی از بودجه فرهنگی نیز حذف یا کاهش پیدا کند، تأثیر محسوسی در تراز کلی بودجه کشور ایجاد نخواهد شد.

عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: به جای تمرکز بر کاهش بودجه‌های محدود فرهنگی، لازم است بازنگری جدی‌تری در ساختار هزینه‌ای دستگاه‌های پرهزینه و کم‌اثر صورت گیرد.

وی اظهار کرد: اگر هدف، اصلاح واقعی بودجه و افزایش کارآمدی منابع است، باید به سراغ بخش‌هایی رفت که سهم بالایی از بودجه عمومی را به خود اختصاص داده‌اند، نه حوزه‌ای مانند فرهنگ که سهم آن از ابتدا نیز بسیار محدود بوده است.