حسین نورانی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به سخنان معاون رئیس‌جمهور مبنی بر لزوم صبر اصلاح‌طلبانه و عبور تدریجی از مشکلات کشور، اظهار کرد: سیاست‌های کلان کشور ما در اختیار قوه مجریه نیست که بتواند ابتکار عمل را در این حوزه به عهده گیرد. این مسائل توسط شوراهای عالی و بالادستی تعیین می‌شود و نگاه واقع‌بینانه باید به آن داشت. اخیرا برخی از جناح‌های اصلاح‌طلب فشار می‌آورند که چرا تصمیمات بزرگ گرفته نمی‌شود، در حالیکه تا چراغ سبز از طرف نهادهای بالادستی داده نشود، قوه مجریه نمی‌تواند تصمیمات کلان اتخاذ کند. باید تمام مسئولین به یک جمع‌بندی مشترک‌ برسند تا بتوان کاری را از پیش برد. به همین علت صبر کردن از نظر بنده یک واقعیت است تا به نتایج خوبی دست پیدا کنیم.

وی با اشاره به نسخه‌هایی از نتیجه‌بخشی صبر اصلاح‌طلبانه در سایر کشورها، اضافه کرد: در کشورهای غیرغربی، تصمیمات بین نخبگانی که در بالاترین سطح هستند، اخذ می‌شود. کشورهای شرق آسیا که مسیر توسعه را  طی کرده و مطرح‌ترین آن چین است، با همین روند رشد یافته‌اند. در دهه ۱۹۷۰، زمانی که کادر رهبری کشور چین تغییر کرد، اولویت‌های کشور تغییر یافت و به سمت توسعه اقتصادی رفت.

این جامعه‌شناس افزود: در اوایل دهه ۱۹۷۰، اوضاع اقتصادی چین ناگوار شد و ایدئولوژی کمونیستی تاثیر مشروع‌بخش خود میان توده و نخبگان را دست داد. در آن زمان کادر رهبری این کشور تصمیم گرفت روابط بین‌المللی را گسترش داده و راه گردش نخبگان را باز بگذراند و شاهد هستیم در نیمه دومه دهه ۱۹۷۰ تجدیدنظراتی در جهت حرکت به سمت توسعه اقتصادی رخ داد. در نتیجه می‌توان گفت برای هر تغییری، باید اجماعی در بین تصمیم‌گیران رده اول رخ دهد و با صبر کردن، شاهد چنین تغییراتی خواهیم بود.

نورانی با بیان اینکه تغییرات اصلاح‌طلبی مستلزم زمان زیادی است، بیان کرد: اگر نگاه چند دهه‌ای داشته باشیم مشخص است که از دهه ۷۰ به بعد خیلی مسائل در کشور به لحاظ آزادی، تحمل و تکثر تغییر پیدا کرده است. نسل‌های جوان شاید اکنون این تغییرات را درک نکنند که تحول در بلندمدت چگونه رخ داده است.

وی با بیان اینکه تحولات اصلاح‌طلبی از پایین به بالا و از سطح جامعه شروع می‌شود، گفت: این تغییرات به صورت یک نیروی اجتماعی است که صدای خود را به حکومت می‌رساند. لذا نباید توقع داشت که نیرو اصلاح‌طلبی که وارد قدرت می‌شود، بتواند هر کاری را انجام دهد. سطح جامعه و فشارهای اجتماعی باعث تغییر در سیاست‌گذاری‌های کلان خواهد شد.

عضو هیات علمی دانشگاه نیشابور تصریح کرد: مسائلی که مرتبط به کارهای اجرایی باشد و در دسته سیاست‌های کلان قرار نگیرد و حساسیت سیاسی نداشته باشد، می‌تواند در کوتاه‌مدت و میان‌مدت دچار تحول شود؛ مانند انرژی و محیط‌زیست که مشکلات آن‌ها جنبه سیاسی ندارد و صرفا از بی‌توجهی مسئولین ناشی می‌شود. اما موضوعات مرتبط با سیاست‌های کلان عمدتا تنها در طرح بلندمدت قابل حل هستند.

انتهای پیام