چندثانیه: تهران این روزها فقط با گرانی و کمبود مسکن دست‌وپنجه نرم نمی‌کند؛ یک بازار زیرزمینی پرسرعت آرام‌آرام مفهوم «خانه» را تهی می‌کند: اجاره ساعتی و یک‌روزه واحدهای مسکونی. پدیده‌ای که نه شبیه سکونت است و نه اقامت رسمی، اما سودش از هر دو بیشتر است.

طبق گزارش های منتشر شده تنها در یکی از مناطق تهران بیش از ۳۰۰ واحد مسکونی به‌صورت غیررسمی وارد چرخه اجاره کوتاه‌مدت شده‌اند. خانه‌هایی که با ۶۰ هزار تومان برای هر ساعت در جنوب شهر تا ۳ میلیون تومان برای هر ساعت در سوئیت‌های شمال تهران معامله می‌شوند. این واحدها گاه در یک شبانه‌روز ۴ تا ۷ بار اجاره می‌روند؛ بی‌قرارداد، بی‌هویت و بی‌نظارت. حاصل این چرخه، درآمدی تا ۱۰ برابر اجاره ماهانه است.

اما مسئله فقط پول نیست. خانه‌هایی که باید محل آرامش باشند، به نقاط کور شهری تبدیل شده‌اند؛ با رفت‌وآمد افراد ناشناس و نگرانی دائمی همسایه‌ها. نبود احراز هویت و نظارت، این واحدها را مستعد استفاده‌های غیرعرف، غیراخلاقی و حتی پرریسک امنیتی کرده است؛ موضوعی که بارها از سوی پلیس نیز مورد هشدار قرار گرفته.

پلیس اعلام کرده بخش عمده این اجاره‌ها از طریق سایت‌ها و درگاه‌های فاقد مجوز انجام می‌شود و شناسایی و پلمپ آن‌ها در دستور کار است. اما پرسش اصلی باقی است: آیا برخورد با چند سایت، می‌تواند صنعتی زیرزمینی و سودآور را متوقف کند؟

از نظر قانونی، اجاره ساعتی به‌خودی‌خود جرم نیست؛ اما فعالیت بدون مجوز، خط قرمز است. همین تناقض، یک منطقه خاکستری سودآور برای دلالان ساخته است؛ جایی که قانون را دور  میزنند

«هتل‌های یک‌شبه» شاید برای عده‌ای معدن طلا باشند، اما برای تهران، بمبی ساعتی‌اند؛ بمبی که اگر امروز مهار نشود، فردا هزینه‌اش را کل شهر خواهد پرداخت.