به گزارش خبرگزاری مهر، محرم غیاثوند رئیس گروه فضایی شرکت صنایع الکترونیک وزارت دفاع (صاایران) و مدیر پروژه طلوع ۳ در برنامه‌ای تلویزیونی به ارائه توضیحاتی درباره پیشینه فعالیت‌های فضایی صاایران پرداخت و گفت: صاایران در سال ۱۳۵۲ با هدف دستیابی به فناوری‌های الکترونیک و مخابرات تاسیس شد و به عنوان این صنعت در کشور شناخته می‌شود. فعالیت‌های فضایی در صاایران از سال ۱۳۷۷ آغاز شد.

وی افزود: در گام اول به دنبال انتقال فناوری بودیم و با یک طرف خارجی همکاری کردیم و در سال ۱۳۸۴ ماهواره سینا به عنوان اولین ماهواره جمهوری اسلامی ایران در مدار قرار گرفت. بعد از آن وزارت دفاع تصمیم به بومی سازی چرخه فضایی شامل پرتاب‌گر، بخش زمین و سامانه فضایی را گرفت. وزارت دفاع یک برنامه ریزی روی ساختارهای خود انجام داد و سازمان صنایع هوافضا مسئول پرتاب شد و شرکت صاایران بخش ماهواره و زمینی را بر عهده گرفت و ما توانستیم ماهواره امید را به عنوان نخستین ماهواره بومی را ۱۴ بهمن ۱۳۸۷ پرتاب کنیم که با موفقیت در مدار قرار گرفت و ما وارد لیگ کشورهای دارای فناوری فضایی شدیم.

رئیس گروه فضایی صاایران عنوان کرد: بعد از نخستین ماهواره بومی، به دنبال عملیاتی کردن ماهواره‌ها و استفاده از ماهواره‌های تخصصی در زمینه‌های کاربردی تصویربرداری، موقعیت‌یابی، ناوبری و مخابراتی بوده‌ایم؛ تمام تلاش‌هایی که از آن روز شروع شده است تا به امروز برای آن بوده تا بتوانیم وارد فعالیت‌های صنعتی شویم؛ ما به دنبال گذر از تحقیقات و رسیدن به توسعه صنعت فضایی بودیم در همین راستا از همان سال‌ها صاایران تلاش کرد تا با کمک بخش‌های دانش بنیان، زیرسامانه‌ها و تجهیزات مورد نیاز را به صورت بومی بسازد تا هم قدرت طراحی خود را افزایش دهد و هم هزینه‌ها کاهش یابد.

غیاثوند ادامه داد: طی این سال‌ها تقریباً ۵۰ شرکت دانش بنیان در این حوزه فعال شدند تا زیر سامانه‌ها و تجهیزات فضایی را می‌سازند و آماده می‌کنند. ۸۵ درصد از تجهیزات ماهواره چمران که سال قبل پرتاب شد و با موفقیت در مدار قرار گرفت، به صورت بومی و در داخل کشور ساخته شده بود؛ بخش دانش بنیان به کار گرفته شد تا بتوانیم توسعه صنعت فضایی را سریع‌تر کنیم و از این جهت بخش‌های دانش‌بنیان با بخش‌های دولتی و حاکمیتی یک شراکت راهبردی دارد.

وی در ادامه با اشاره به جزئیات ماهواره طلوع ۳ عنوان کرد: برای ارسال این ماهواره به مدار، از سکوی مینی‌ماهواره استفاده می‌شود. پیش از این، ایران عمدتاً از سکوی نانو ماهواره و میکروماهواره استفاده کرده بود که کاربرد آن‌ها محدود به تحقیقات یا ماموریت‌های نیمه‌کاربردی بود، اما سکوی مینی‌ماهواره امکان انجام ماموریت‌های عملیاتی را فراهم می‌کند.