خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- هادی نجف زاده*: شاخص آلودگی هوا در کاشان شب گذشته، اول دی‌ماه، ساعت ۲۲، عدد ۱۷۵ را ثبت کرد؛ عددی که هشدار قرمز است و هیچ توجیهی برای آن پذیرفتنی نیست. نکته قابل توجه این است که ساعت ۲۲ شب است؛ زمانی که ترافیک شهری به حداقل می‌رسد. پس اگر در این ساعت هوا این‌قدر آلوده است، باید با صراحت گفت که وضعیت نفس کشیدن در کاشان به بحران رسیده است. این دیگر یک آلودگی گذرا نیست؛ این فریاد ریه‌های مردم است، فریادی که سال‌هاست نادیده گرفته می‌شود.

علل این فاجعه روشن و آشکار هستند. اول، فعالیت افسارگسیخته معادن در اطراف کاشان؛ معادنی که کشاورزی و اکوسیستم منطقه را نابود کرده و گرد و غبار را به آسمان شهر می‌ریزند و نفس مردم را می‌گیرند. آیا مسئولان حتی لحظه‌ای به این فکر کرده‌اند که این حجم از تخریب محیط زیست چه بلایی بر زندگی و سلامت شهروندان می‌آورد؟

دوم، ناوگان حمل و نقل فرسوده و خودروهای کهنه شهر. دولت وعده داده بود اتوبوس‌های نو تحویل دهد و شهرداری مبلغ خرید را پرداخت کرده است؛ اما دولت در تحویل خودروهای وعده داده شده خلف وعده کرده و مردم همچنان در شهر با دود و گازهای سمی خودروهای فرسوده دست و پنجه نرم می‌کنند. آیا این بی‌توجهی جز ضرر به سلامت شهروندان چیز دیگری است؟

سوم، رشد نامتوازن و توسعه بی‌رویه شهر که نتیجه مهاجرپذیری صنعتی است. کاشان به شهری تبدیل شده که فقط کارخانه‌ها و صنایع آن را می‌چرخانند؛ صنایع و کارخانجاتی که خود یکی از منابع اصلی آلایندگی هستند. آیا هیچکس در تصمیم‌گیری‌های شهری به فکر سلامت مردم است، یا فقط سود کوتاه‌مدت اقتصادی اهمیت دارد؟

اما قسمت طنز ماجرا، خرابی دستگاه سنجش آلودگی هوا در میدان ۱۵ خرداد است؛ دستگاهی که سال‌هاست خراب است و با وجود پیگیری‌های رسانه‌ای، همچنان خاک می‌خورد. این یک توهین آشکار به حق مردم برای دانستن وضعیت هوا است.

متأسفانه دولت به جای ارائه راهکار قطعی و بلندمدت که مشکل مردم را حل کند، رو به راه‌حل‌های مقطعی آورده است؛ تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها، غیرحضوری کردن آموزش و حتی تعطیلی ادارات یا کاهش ساعات اداری. این اقدامات نه تنها مشکل را حل نمی‌کند بلکه وضعیت را موقت و ناکارآمد جلوه می‌دهد و مردم را با آلودگی بی‌رحمانه تنها می‌گذارد.

مسئولان کاشان، دولت و مدیران شهری؛ دیگر وقت بهانه‌تراشی نیست. مردم حق دارند نفس بکشند، حق دارند زندگی سالم داشته باشند و حق دارند بدانند چه چیزی آنها را تهدید می‌کند. هر دقیقه تأخیر در اقدام، سلامت شهروندان را به خطر می‌اندازد.

کاشان دیگر نمی‌تواند منتظر بارش معجزه‌آسا یا باد پاک‌کننده باشد. اکنون زمان پاسخگویی، زمان اقدام و اجرای مسئولیت اجتماعی است. کارخانجات حداقل به عنوان عمل به بخشی از مسئولیت اجتماعی خود باید دستگاه سنجش را تعمیر یا نو کنند، معادن باید تحت نظارت جدی قرار گیرند، ناوگان حمل و نقل باید به روز شود و توسعه شهر باید با برنامه و منطق همراه گردد. اگر نه، مردم حق دارند مطالبه کنند و از مدیرانی که تنها نظاره‌گر ریه‌های مسموم آنها هستند، حساب بخواهند.

*فعال رسانه‌ای