متین فراهانی تولیدکننده محصولات حجاب، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به مشکلات این صنعت گفت: یکی از مهم‌ترین مشکلات ما، جذب نیروی کار بود. ترجیح ما این بود که از نیروهای بومی و هموطنان خود استفاده کنیم، اما گاهی مجبور به بهره‌گیری از اتباع خارجی در بخش خیاطی شدیم.

وی ادامه داد: تفاوت نیروهای اتباع خارجی با نیروهای داخلی در این بود که اتباغ اغلب فرمان‌بردارتر بودند و کارهای سنگین و یدی را بیشتر می‌پذیرفتند. با توجه به شرایط خاصی که داشتند و به کشور ما آمده بودند، معمولاً با دستمزدهای پایین‌تری هم حاضر به کار می‌شدند. اما مسئله اصلی برای من این بود اگر بتوانیم نیروهای داخلی را فرهنگ‌سازی و آموزش دهیم، نتیجه به مراتب بهتری خواهیم گرفت.

این تولیدکننده گفت: در شرایط فعلی تحت فشار اقتصادی شدیدی قرار داریم. نوسانات ارزی و اقتصادی، به ویژه در سال‌های اخیر، ضربه‌های زیادی به ما وارد کرده است. ما از هیچ نهاد یا ارگانی حمایت نمی‌شویم و تنها تسهیلات محدودی از طریق گردش مالی کارت‌خوان دریافت می‌کنیم که در مقایسه با نیازهای واقعی ما بسیار ناچیز است.

وی افزود: یک مشکل اساسی دیگر، ریزش تولیدکنندگان پس از نوسانات اقتصادی است. بسیاری ترجیح می‌دهند سرمایه خود را به جای توسعه کار، صرف خرید طلا یا ارز کنند تا از نوسانات در امان بمانند. این رفتار به کل چرخه تولید آسیب می‌زند، زیرا اگر تولیدکنندگان بیشتری مانند من در بازار حضور داشتند، هم تولیدات ایرانی بیشتر معرفی می‌شد و هم کیفیت محصولات بالا می‌رفت.

فراهانی گفت: مشکل تأمین پارچه کماکان پابرجاست. قیمت پارچه به صورت ناگهانی و غیرمنطقی افزایش می‌یابد؛ به طوری که ممکن است از زمان سفارش تا تحویل، هر متر تا ۱۰۰ هزار تومان گران‌تر شود و این افزایش قیمت هیچ توجیه منطقی ندارد.

وی یادآور شد: باور اصلی من این است ما باید فرهنگ خرید کالای داخلی را در مردم تقویت کنیم. وقتی مردم بپذیرند که محصول ایرانی کیفیت خوبی دارد و از آن حمایت کنند، چرخ تولید ملی می‌چرخد و همه نفع می‌برند. باید یک فرهنگ‌سازی قوی در جامعه اتفاق بیفتد. متأسفانه حتی وقتی یک شلوار ۱۰۰ درصدی ایرانی با کیفیت عالی تولید می‌شود، برخی فروشندگان مجبورند روی آن برچسب خارجی بزنند تا بهتر فروش برود.

این تولیدکننده خاطرنشان کرد: بسیاری برای فروش بیشتر می‌گویند این محصول ترک است یا پارچه درجه‌یک ترکی دارد. اما ما در مجموعه خود همیشه صداقت را رعایت می‌کنیم: به مشتری می‌گوییم پارچه از کدام کشور است و دوخت آن کاملاً در کارگاه‌های خودمان انجام شده است. حتی یک گزینه بازگشت محصول هم قرار داده‌ایم و می‌گوییم اگر از خرید راضی نبودید، می‌توانید کالا را برگردانید.

وی افزود: در جامعه ما در عمل از تولیدکننده حمایت جدی نمی‌شود. یکی از بزرگترین دغدغه‌های ما، تأمین هزینه‌های اولیه است. بارها با بانک‌های مختلف نشست گذاشتیم و حتی پیشنهاد شد مشتریان خود را به آن بانک معرفی کنیم تا در ازای جذب تعداد مشخصی مشتری، تسهیلات کلان دریافت کنیم. اما هدف من فقط دریافت وام نبود؛ می‌خواستم کل مجموعه پاساژ و فعالان حوزه پوشاک و حجاب، هر کدام بتوانند تسهیلات خردی دریافت کنند تا هم به آنها کمک شود و هم تولید قوی‌تر شود. متأسفانه این همکاری محقق نشد.

فراهانی گفت: هر ماه شاهد ریزش تولیدکنندگان این صنف هستیم. افرادی که دوست دارند کارآفرینی کنند، اما نمی‌توانند در این فضا بمانند. هزینه اجاره مغازه دوبرابر شده، دستمزد خیاط و قیمت پارچه بالا رفته، هزینه پرسنل و شارژ افزایش یافته و همه اینها با هم، ذهنیت فرد را عوض می‌کند. در نتیجه، بسیاری ترجیح می‌دهند به جای ورود به تولید پوشاک، سرمایه خود را صرف خرید طلا یا ارز کنند یا حتی مغازه را رها کرده و یک مزون کوچک خانگی راه بیندازند.

این تولیدکننده اظهار کرد: پیشنهاد من این است در قالب اتحادیه یا انجمن، کارگروه‌هایی تشکیل شود تا جوانان با الگوگیری از کسانی که از پایین شروع کرده‌اند، تشویق به ورود به تولید شوند.