حمداله سجاسی قیداری، امروز چهارشنبه ۲۶ آذرماه در نشست علمی تخصصی «گردشگری سبز» که در پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی برگزار شد، با اشاره به مصرف‌گرایی سبز در گردشگری روستایی، اظهار کرد: روستاها به عنوان عرصه‌های طبیعی شناخته شده و ذخیره‌گاه‌های ژنتیک گیاهی و جانوری ما هستند؛ بنابراین می‌توان گفت این مکان‌ها اساسا باید سبز باشند.

وی ادامه داد: تغییر اقلیم‌، کاهش بارش‌، آلودگی‌ و چنین مواردی باعث رشد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست جهانی شده است. این نگرانی در خصوص روستاها نیز در حال رشد است. از گردشگری در دنیا عمدتا به عنوان صنعت آلوده کننده یاد می‌شود با این حال باز هم به صورت کلی در دنیا حدود ۲ میلیارد سفر انجام می‌شود.

مصرف، ذات صنعت گردشگری است

سجاسی قیداری با بیان اینکه اساسا گردشگری در دنیا صنعت مصرف‌گرا است، عنوان کرد: بر همین اساس می‌توان گفت که مصرف، ذات صنعت گردشگری است. با این حال این پرسش مطرح می‌شود که برای اینکه مصرف به سمت پایداری حرکت کند و مصرف‌گرایی سبز اتفاق افتد چه باید کرد؟

وی با تاکید بر اهمیت مصرف‌گرایی سبز در محیط روستایی، اضافه کرد: ما از طریق مصرف‌گرایی سبز می‌توانیم در گردشگران خلق تجربه‌های جدید داشته باشیم. تجربه گردشگری موضوعی است که در دنیا اهمیت زیادی پیدا کرده است. به صورت کلی مصرف گرایی سبز در مولفه‌های مختلفی از جمله مصرف‌گرایی آگاهانه، توجه به پیامدهای زیست‌محیطی، کاهش تولید زباله، حمل و نقل کم کربن یا کربن صفر و حمایت از اقتصاد محلی تعریف می‌شود.

این سرپرست پژوهشکده زیارت و گردشگری با اشاره به اینکه مفهوم سبز در گردشگری به معنای پایداری است، گفت: علاوه بر مشارکت مردم محلی صنایع دستی و محلی با رعایت استانداردهای سبز می‌تواند پتانسیل خوبی در حوزه گردشگری سبز داشته باشد.

سجاسی قیداری افزود: ذائقه گردشگری در دنیا به سمت تجربه گردشگری سبز و مصرف سبز تغییر پیدا کرده است. ما باید تلاش کنیم در مقابل آن، کالا و خدمات سبز ارائه دهیم. اما باید این اقدام به گونه‌ای باشد که همه استاندارد ها رعایت شود. روستاها مثل شهرها نیستند. روستاها نسبت به شهرها به لحاظ فرهنگی، زیست محیطی وحتی اقتصادی شکننده‌تر هستند.

«مصرف‌گرایی سبز»؛ سبب‌ساز افزایش رضایت گردشگر به زندگی روستایی

او درباره نتایج مصرف گرایی سبز در روستاها، تاکید کرد: مصرف سبز می‌تواند تجربه‌ها را معنا دار کند، احساس مسئولیت را بین مردم محلی و گردشگران افزایش دهد، ارتباط عمیقی با طبیعت و فرهنگ محلی ایجاد کند. همچنین می‌تواند علاوه بر افزایش رضایت گردشگر را به زندگی روستایی نزدیکتر کند. ذائقه گردشگرها در روستاها به سمت مصرف‌گرایی سبز بیشتر است. ما باید سعی کنیم این ذائقه ها را پرورش دهیم.

سجاسی قیداری افزود: از دیگر نتایج سبزگرایی در گردشگری روستایی می‌توان به افزایش اصالت تجربه در محیط روستایی، تقویت اقتصاد محلی و افزایش اشتغال، افزایش توصیه مقصد سبز گردشگری‌به دیگران اشاره کرد. همچنین باید تلاش شود استانداردهای مربوط به سبز بودن در اقتمتگاه‌های بوم‌گردی نیز رعایت شود.

دانشیار گروه آموزشی جغرافیا دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، در تشریح برخی نمونه‌ها از رفتارهای گردشگران سبز، گفت: کاهش مصرف آب و انرژی، ورود اقتصاد چرخشی به روستاها و کاهش آلودگی، نمونه‌های اندکی در این حوزه هستند.

پایداری در گردشگری وابسته به نسل جوان کشور است

سجاسی قیداری در رابطه با نقش نسل زد در مصرف گرایی سبز گردشگری روستایی، تشریح کرد: ما در ایران از نسل زد غافل شدیم. اساسا پایداری گردشگری وابسته به نسلی است که می‌آید. در دنیا به نسل زد توجه ویژه‌ای می‌شود. با توجه به اینکه نسل زد در دنیا زیاد و به راحتی سفر می‌کنند، به این نسل در دنیا نسل کوله گرد گفته می‌شود.‌ آگاهی این نسل بیشتر شده و علاقه‌مند به تجربه‌های اصیل هستند، آن‌ها به گردشگری‌های معنادار و اقامتگاه‌های بوم محور نیز اهمیت می‌دهند. علاوه بر آن موضوع دیگری که نباید در گردشگری سبز از آن غافل شویم شبکه‌های اجتماعی است.

دانشیار گروه آموزشی جغرافیا دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد درباره پیامدها و فرصت‌هایی که مصرف‌گرایی سبز در گردشگری روستایی می‌تواند ایجاد کند، گفت: توسعه پایدار، ایجاد اشتغال محلی، افزایش سرمایه‌گذاری،  افزایش آگاهی زیست محیلی جامعه میزبان و میهمان از جمله فرصت‌ها در این خصوص است‌. همچنین می‌توان از مهمترین چالش‌های اصلی در این بخش به چالش‌های اقتصادی، زیرساختی، اگاهی و اعتماد و فرهنگی و رفتاری اشاره کرد.

ادامه دارد