خبرآنلاین: مستند «عصر افشاگری» (The Age of Disclosure) خود را به‌عنوان فیلمی معرفی می‌کند که قرار است از یکی از بزرگ‌ترین رازهای معاصر، پنهان‌کاری چند دهه‌ای دولت‌ها درباره پدیده‌های هوایی ناشناس یا همان یوفوها پرده بردارد.

این فیلم مدعی است که نزدیک به ۸۰ سال اطلاعات حساس درباره منشأ این پدیده‌ها و آنچه «هوش غیرانسانی» خوانده می‌شود، از افکار عمومی دور نگه داشته شده است. 

اتکا به چهره‌های سیاسی و امنیتی

ستون اصلی «عصر افشاگری» مجموعه‌ای از گفت‌وگوها با بیش از ۳۰ مقام سابق و فعلی دولت، ارتش و نهادهای اطلاعاتی آمریکاست. حضور سناتورها، مسئولان امنیتی پیشین و چهره‌های شناخته‌شده سیاسی، به فیلم وزن و اعتبار ظاهری می‌دهد و این پیام را منتقل می‌کند که موضوع یوفو دیگر حاشیه‌ای یا صرفاً عامه‌پسند نیست.

با این حال،  بر اساس گزارش گاردین، بسیاری از این چهره‌ها همان روایت‌هایی را بازگو می‌کنند که طی سال‌های اخیر در جلسات کنگره یا مصاحبه‌های رسانه‌ای نیز مطرح شده است. روایت‌هایی درباره مشاهده اشیای ناشناس، فناوری‌هایی که «ساخت بشر نیستند» و سازوکارهایی که مانع افشای عمومی این اطلاعات شده‌اند.

نقطه ضعف اصلی فیلم، از نگاه منتقد، فقدان شواهدی است که بتوان آن‌ها را مستقل و علمی بررسی کرد. «عصر افشاگری» به عکس‌ها و ویدیوهایی با کیفیت پایین، شهادت‌های شفاهی و روایت‌های غیرمستقیم تکیه دارد؛ بدون ارائه اسناد یا داده‌هایی که امکان آزمون و بررسی دقیق داشته باشند.

گاردین تأکید می‌کند که فیلم بارها به افشاگری نزدیک می‌شود، اما هر بار در همان نقطه متوقف می‌ماند.  جایی که ادعاهای بزرگ مطرح می‌شوند، اما ابزار اثبات وجود ندارد.

ادعاهای مطرح شده در مستند

• وجود زندگی هوشمند غیرانسانی که دولت‌ها آن را پنهان کرده‌اند
• مشاهده اشیای ناشناس در آسمان بالای تأسیسات هسته‌ای حفاظت‌شده 
• وجود رقابت مخفی میان قدرت‌های جهانی برای استخراج و مهندسی معکوس فناوری بیگانه

فیلم ادعا می‌کند که این اطلاعات اگر آشکار شود، ممکن است به فناوری‌های پیشرفته و حتی انرژی پاک کمک کند. 

فیلم همچنین بر ایده رقابت جهانی برای دستیابی به فناوری‌های ناشناخته و ترس دولت‌ها از پیامدهای افشای حقیقت تمرکز دارد. این روایت، که ترکیبی از سیاست، امنیت و علم است، برای مخاطب جذاب و پرکشش به نظر می‌رسد.

این جذابیت بیشتر از جنس داستان‌پردازی است تا روشنگری. فیلم توضیح نمی‌دهد که چرا با وجود چنین پنهان‌کاری گسترده‌ای، هنوز هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای در دسترس نیست.

در نهایت «عصر افشاگری» مستندی خوش‌ساخت و پرچهره است که می‌داند چگونه توجه مخاطب را جلب کند، اما در تحقق وعده اصلی خود ناکام می‌ماند. فیلم پرسش‌های قدیمی درباره یوفوها را دوباره زنده می‌کند، بی‌آن‌که پاسخ تازه‌ای ارائه دهد.

برای مخاطبانی که این بحث را سال‌ها دنبال کرده‌اند، «عصر افشاگری» شاید بیش از آن‌که افشاگر باشد، یادآور این واقعیت است که فاصله میان ادعا و مدرک همچنان پابرجاست.