علیرضا الیاسی شاعر و برگزیده جایزه غزل منزوی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این رویداد ادبی، گفت: جایزه منزوی بنا به اسم بزرگ حسین منزوی، در هر دوره امتیازاتی داشته و تمام شاعرانی که به حوزه غزل علاقه‌مند هستند، خودشان را برای شرکت در این جشنواره آماده کرده بودند و شاید یکی از بزرگ‌ترین اتفاق‌های ادبی در کشور، دوسالانه حسین منزوی باشد. امسال هم بنا به نفرات و آثاری که دبیرخانه اعلام کرد، پراکندگی و تنوع خوبی را شاهد بودیم. همچنین اینکه جایزه در دو بخش فارسی و ترکی برگزار شد، اتفاق خوبی بود. خداراشکر که اصحاب شعر از هر سلیقه‌ای در جایزه منزوی حضور داشتند و اتفاق مبارکی بود.

در سپیدچالگی از عناصر تخیلی جهانی‌تر و زبان جدیدتر و اوزان بدیع‌تری استفاده کردم

الیاسی درباره کتاب «سپیدچالگی» که به عنوان کتاب برگزیده دوسالانه حسین منزوی انتخاب شد، گفت: مجموعه سپیدچالگی در سال ۱۴۰۲ توسط نشر محترم ایهام چاپ شد و شامل غزلیات من از ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ است. فضایی که برای این مجموعه در نظر گرفته شده بود،‌ به شکلی بود که مسائل بینا-متنی در آن لحاظ شده بود. هر شعر با یک متن و یک شخصی در ارتباط بود و اسامی شعرها به این شکل انتخاب شده بود. در حوزه وزن و تصویر و زبان هم سعی شده بود که اتفاقات بدیع‌تری را شاهد باشیم و سعی من بر این بود که بتوانم از پتانسیل‌های غزل به نحو احسن استفاده کنم؛ هم چهارچوب کلاسیک غزل را حفظ کنم و هم بتوانم از عناصر تخیلی جهانی‌تر و عناصر زبانی جدیدتر و اختیارات اوزانی وسیع‌تری استفاده کنم. کتاب سپیدچالگی از سال ۱۴۰۲ تا امروز چند بار مورد توجه داوران در جوایز مختلف قرار گرفته است؛ جایزه حسین جلال‌پور،‌ جایزه بهاران، جایزه خبرنگاران و امسال هم جایزه حسین منزوی.

وی ادامه داد: البته من سال ۱۴۰۴ یک مجموعه‌غزل دیگر با نام «آدمیزادگاه» توسط نشر ایهام چاپ کردم و در آینده هم یک شعر بلندی با نشر ایهام دارم که نامش «سی و صد سالگی» است. یک منظومه طولانی در قالب چهارپاره است کارهای مجوزش انجام شده و سال آینده منتشر می‌شود. حال و هوای شعر سیر و سلوک یک شاعر است که تجربیات او را از کودکی تا بزرگسالی روایت می‌کند. این کتاب درواقع یک سفر شاعرانه است.

سخنرانی مسئولان برگزاری اختتامیه‌ها را خراب می‌کند!

این شاعر با ابراز خوشحالی از برگزاری جایزه منزوی، گفت: طبیعتا وقتی اسامی بزرگان در کنار شاعران جوانی مثل ما قرار می‌گیرد، اتفاق خوبی است. ولی جشنواره‌ها متأسفانه با شکل خوبی برگزار نمی‌شود؛ این مسأله فقط به جایزه منزوی مربوط نیست و همه جوایز ادبی اختتامیه خوبی ندارند. در مراسم‌های ادبی آنقدر که شاهد سخنرانی مسئولان هستیم، شاهد شعرخوانی و معرفی شاعران و گفتگو درباره شعر نیستیم. این خوب نیست. در همین جایزه منزوی یکی از دوستان شاعر به دلیل اینکه سخنرانی مسئولان زیاد بود و طول کشید، نتوانست شعرخوانی کند. البته دوستان شاعرمان خیلی زحمت کشیدند و بارها برای سخنرانی‌ها تذکر دادند ولی مسئولان کار خودشان را می‌کردند و بخش زیادی از اختتامیه در اختیار سخنران‌ها بود.

الیاسی با انتقاد از نحوه برگزاری جوایز ادبی، گفت: وقتی یک کتاب برگزیده می‌شود، شما خیلی راحت می‌توانید با برگزاری یک نمایشگاه کتاب در آن رویداد، از کتاب حمایت کنید و به فروش آن ضریب دهید. در جایزه منزوی هم یک نمایشگاه کتاب بود ولی بیشتر حالت تزئینی داشت. اگر نمایشگاه کتاب باشد، شاعر می‌توانند پشت آن میز بایستد و با مخاطبان گفتگو کند. هم شعرهای جدیدشان را بخوانند، هم شعرهای داخل کتاب را بخوانند و هم درباره شعرشان با هم صحبت کنند. شاید از هر مولف بیست سی تا کتاب هم به فروش می‌رسد و این خوب است.

شاعر «سپیدچالگی»‌ افزود: شاید فرمت گالری-شعر، فرمت خوبی برای برگزاری رویدادهای ادبی باشد. کتابی که برگزیده یا کاندید شده، بالاخره یک جهان‌بینی با خود دارد. اگر گالری‌-شعر باشد، شاعر فرصت دارد درباره شعرش با مخاطب حرف بزند و دیدگاه‌های خودش را بیان کند. سپیدچالگی حداقل سه تا جایزه معتبر کشوری را برده و در دو تا جایزه کاندید شده است. این کار بالاخره یک پشتوانه‌ای دارد. به نظرم باید رویدادهایی برگزار کرد که محوریت کار با شاعران باشد و شاعر بتواند جهان خودش را با مخاطب به اشتراک بگذارد.