فرادید: پرواز با هواپیما برای یک روز کامل ممکن است طولانی به نظر برسد، اما این زمان اصلاً با توانایی پرواز پرستوی معمولی قابل‌قیاس نیست. بسیاری از ما پس از چند ساعت نشستن روی صندلی احساس بی‌حوصلگی می‌کنیم. حالا تصور کنید که مجبور باشید بازوهای خود را به مدت ده ماه کامل باز نگه دارید تا در هوا بمانید. این مدت زمانی است که پرستوی معمولی بدون فرود قادر به پرواز است. 

اگرچه پرنده‌شناس ولزی، رونالد لاکلی، در دهه ۱۹۷۰ حدس زده بود پرستوهای معمولی ممکن است چنین عملکردی داشته باشند، اما این فرضیه نهایتا در سال ۲۰۱۶ توسط گروهی از محققان دانشگاه لوند سوئد به روش علمی تأیید شد.

برای این کار، تیم تحقیقاتی ۱۳ پرستوی بالغ را دنبال کرد و با استفاده از داده‌نگارهای کوچک مجهز به شتاب‌سنج، فعالیت پرواز آن‌ها را ثبت و با حسگرهای نوری مکان پرنده‌ها را تعیین کردند. برخی پرنده‌ها در طول چند سال مهاجرت از سوئد به جنوب صحرای آفریقا در زمستان و بازگشت آن‌ها پیگیری شدند. 

نتایج نشان داد آنچه سال‌ها مشکوک به نظر می‌رسید درست است: پرستوهای معمولی بخش زیادی از زمان خود را در هوا می‌گذرانند. پرنده‌های دنبال‌شده تنها دو ماه در سال روی زمین ماندند تا تولیدمثل کنند. اگرچه برخی پرنده‌ها در طول ده ماهِ باقی‌مانده گه‌گاه برای مدت کوتاهی فرود آمدند، اما همچنان بیش از ۹۹.۵ درصد از زمان خود را در پرواز سپری کردند. 

سه پرستو کل ده ماه مهاجرت خود را در هوا بودند که با توجه به اندازه کوچک‌شان (حدود ۴۰ گرم) دستاوردی بسیار چشمگیر است. 

محققان معتقدند تفاوت بین پرستوهایی که طولانی پرواز کردند و آن‌هایی که فرود آمدند ممکن است در پرهایشان باشد؛ پرندگانی که فرود آمدند پرهای بال خود را نو نکرده بودند، در حالی که آن‌هایی که تمام مدت در هوا بودند، پرهای خود را عوض کرده و پرهای تازه برای پرواز داشتند. 

اندرس هدنستروم، نویسنده مطالعه، گفته:  «این که پرنده پرهای خود را عوض کند یا نه می‌تواند نشان‌دهنده تفاوت‌های کوچک در وضعیت عمومی یا میزان انگل‌ها باشد و رفتار پرواز فردی هر پرنده را توضیح دهد.» 

اما چگونه ممکن است آن‌ها بتوانند این‌قدر طولانی در هوا بمانند؟ فعالیت بدنی انرژی می‌طلبد، اما پرستوهای معمولی در طول پروازهای طولانی خود به‌طرز شگفت‌آوری کم‌مصرف هستند. 

«پرستوهای معمولی تکامل یافته‌اند تا پروازهای بسیار کارآمد داشته باشند، با بدن کشیده و بال‌های بلند و باریکی که نیروی بالابری را با مصرف انرژی کم ایجاد می‌کند.» 

این ساختار به آن‌ها کمک می‌کند انرژی کمتری مصرف کنند و گاهی از حشرات در هوا برای انرژی سریع هم بهره می‌برند.  انسان‌ها هنگام پرواز با هواپیما می‌توانند چرت بزنند تا انرژی خود را بازیابی کنند، اما هنوز روشن نیست پرستوهای معمولی هم همین کار را می‌کنند یا نه. 

هدنستروم افزود: «آن‌ها ممکن است همانند سینه‌بادکنک (مرغ دله) هنگام شناور بودن در هوا بخوابند. هر روز، هنگام غروب و سپیده‌دم، پرستوی معمولی تا ارتفاع دو تا سه کیلومتر بالا می‌رود. شاید هنگام پرواز نزولی بخوابند، اما هنوز مطمئن نیستیم.» 

چیزی که از آن مطمئنیم، اینست که پرواز بدون توقف به مدت ده ماه یک دستاورد بزرگ است.