مورینگا اولیفرا، بومی شمال هند است و تقریبا از هر قسمت این درخت، از غلاف و برگ گرفته تا پوست آن استفاده می‌شود. این گیاه نسل‌ها بخشی از درمان‌های خانگی در جنوب آسیا و برخی مناطق آفریقا بوده و توجه علمی به این گیاه در سال‌های اخیر افزایش یافته است.

چرا آب مورینگا با معده خالی مصرف می‌شود؟

محققان بیش از ۹۰ ترکیب گیاهی زیست‌فعال را در مورینگا شناسایی کرده‌اند. این ترکیبات شامل آنتی‌اکسیدان‌ها و عوامل ضدالتهابی هستند که ممکن است به مقابله با استرس اکسیداتیو کمک کنند. برخی از این ترکیبات اثرات ضد میکروبی و متابولیکی نیز دارند، به همین دلیل، مورینگا معمولا در بحث‌های مربوط به مدیریت قند خون و کلسترول، دو نشانگری که با خطرات سلامتی در درازمدت ارتباط دارند، مورد توجه قرار می‌گیرد.

مورینگا و قند خون 

چندین تحقیق به بررسی نقش مورینگا در کنترل سطح گلوکز پرداخته‌اند و نتایج تحقیق انسانی و حیوانی در سال ۲۰۲۰ نشان داد که مکمل مورینگا می‌تواند با کاهش سطح قند خون مرتبط باشد. بیشتر این تحقیقات به‌جای بررسی مستقیم آب مورینگا، دوزهای مشخصی از پودر برگ مورینگا را به شرکت‌کنندگان دادند. محققان این اثرات را به ترکیباتی مانند کوئرستین، اسید کلروژنیک و ایزوتیوسیانات‌ها نسبت می‌دهند که ممکن است پاسخ انسولین را بهبود بخشند. این نتایج تحت شرایط دوز کنترل‌شده و نه از طریق مصرف روزمره یا بدون اندازه‌گیری مشاهده شده‌اند.

مورینگا و کلسترول

نتایج تحقیقات دیگری نیز به نقش احتمالی مورینگا در مدیریت کلسترول پرداخته‌اند و نتایج نشان می‌دهد که مصرف مورینگا ممکن است موجب کاهش سطح توتال کلسترول و تری‌گلیسیرید و افزایش کلسترول خوب(HDL) شود، هرچند که شواهد هنوز محدود هستند.

بنیاد قلب بریتانیا تاکید کرد که کلسترول بالا خطر بیماری قلبی و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. هرچند نتایج مربوط به مورینگا امیدوارکننده است، اما دانشمندان بر این باور هستند که برای نتیجه‌گیری قطعی، نیاز به تحقیقات انسانی بزرگتر وجود دارد.

سایت منت گزارش کرد، در نهایت، باید توجه داشت که آب مورینگا درمان نیست و نمی‌تواند جایگزین مراقبت‌های پزشکی شود. شواهد موجود بیشتر به مزایای حمایتی تا نتایج قطعی اشاره دارند.

انتهای پیام