به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، در شرایطی که فشارهای اقتصادی و محدودیت‌های بین‌المللی، زنجیره تأمین صنایع مادر را نشانه رفته است، تغییر راهبرد از «واردات محوری» به «تأمین داخلی» دیگر یک انتخاب نیست، بلکه تنها راه بقای خطوط تولید است.

در همین راستا، طرح ملی شناسایی نیازهای فناورانه با هدف‌گذاری بر روی ۱۵۰۰ نقطه آسیب‌پذیر و گلوگاه صنعتی، مأموریت یافته تا با اتصال مستقیم صنایع به شبکه نخبگان، تهدیدِ کمبود قطعات را به فرصتِ «مالکیت فناوری» تبدیل کند.

سال‌هاست که شکاف میان «نیاز واقعی صنعت» و «توانمندی‌های دانشگاهی» به عنوان حلقه مفقوده اقتصاد کشور شناخته می‌شود. بسیاری از صنایع برای تأمین قطعات های‌تک (High-Tech) معطل واردات می‌مانند، در حالی که توان مهندسی ساخت آن در داخل وجود دارد اما "دیده" نمی‌شود. برای پر کردن این خلاء، پلتفرم‌های «عرضه معکوس» (Reverse Expo) شکل گرفته‌اند که در آن برخلاف روال سنتی، این مشتری است که "نیاز" خود را فریاد می‌زند، نه فروشنده که کالایش را تبلیغ کند.

آغاز فاز عملیاتی هم‌رسانی صنعت و فناوری

اکنون این فرآیند شناسایی و تناظریابی به مرحله حساس و اجرایی خود رسیده است. هفتمین رویداد «تستا» (تقاضای ساخت و تولید ایرانی) که به عنوان بستر اصلی این تبادل فنی شناخته می‌شود، پس از ماه‌ها نیازسنجی از ارگان‌ها و صنایع بزرگ، از روز شنبه ۲۲ آذرماه ۱۴۰۴ میزبانِ فیزیکیِ این مذاکرات تخصصی در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران خواهد بود تا توافقات اولیه را به قراردادهای اجرایی تبدیل کند.

این رویداد که با حمایت شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) و با شعار «پیوند علم، فناوری و صنعت برای ایران خودکفا» تا ۲۵ آذرماه جریان خواهد داشت، فضایی را ایجاد کرده که در آن صنایع بزرگ، نقشه‌های فنی و نیازهای تحریمی خود را روی میز می‌گذارند و از شرکت‌های دانش‌بنیان می‌خواهند دقیقاً برای «حل مسئله» دست به کار شوند.

کارنامه عبور از تحریم؛ از ۶۰۰۰ نیاز تا ۳۰ هزار میلیارد قرارداد

بررسی روند ۶ دوره گذشته (از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۳) نشان می‌دهد که این الگو توانسته است زبان مشترکی میان صنعتگر و فناور ایجاد کند. شناسایی بیش از ۶ هزار نیاز فناورانه و برگزاری ۵۰۰ نشست تخصصی B2B، خروجی‌های ملموسی داشته است؛ به طوری که تنها در دوره پنجم، حجم تفاهم‌نامه‌های منعقد شده برای داخلی‌سازی تجهیزات به عدد قابل توجه ۳۰ هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال رسید. مجموع قراردادهای ادوار گذشته نیز بالغ بر ۲۶ هزار میلیارد ریال و ۱۴ میلیون دلار برآورد می‌شود که نشان‌دهنده ظرفیت عظیم بازار داخلی برای شرکت‌های فناور است.

تمرکز بر شریان‌های حیاتی اقتصاد

در این دوره، تمرکز بر حوزه‌هایی است که بیشترین وابستگی ارزی یا بالاترین ضریب اهمیت استراتژیک را دارند. «نفت، گاز و انرژی»، «فولاد و معدن»، «سلامت و تجهیزات پزشکی»، «هوش مصنوعی و ICT» و همچنین «حمل‌ونقل و کشاورزی» محورهای اصلی هستند که شرکت‌های دانش‌بنیان و هسته‌های فناور می‌توانند برای رفع نیازهای آن‌ها در روزهای برگزاری، مستقیماً با مدیران و تصمیم‌گیران صنایع وارد مذاکره شوند.