به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت ریان در بحران سونوگرافی شاید بزرگترین دلیل سکوت و تعلل مسئولان وزارت بهداشت این است که همان افرادی که مجوز داده‌اند، خودشان خریداری کرده‌اند، خودشان استفاده کرده‌اند و در نهایت خودشان ناظر این وضعیت هستند. آن کسی که سوت می‌زند، دارد خودش شوت می‌زند و داور، خودش بخش از زمین بازی است.

در روزهایی که صنعت تجهیزات پزشکی ایران با بحران‌هایی جدی روبه‌روست، سوالات بی‌جوابی ذهن افکار عمومی را به خود مشغول کرده است. چگونه ممکن است یک کیسه ادرار، به‌خاطر یک سوراخ جزئی در تعداد معدودی از آن، به‌سرعت در سیستم MDR ثبت و بلافاصله ریکال و جمع‌آوری شود و حتی پروانه‌اش تعلیق گردد؟ در حالی که یک دستگاه سونوگرافی معیوب، که در مراکز استانی و شهرستان‌ها باعث بروز بحران‌هایی بزرگ شده، همچنان در دست بررسی و در حال تماشای معاونت درمان و رییس یازمان غذا و دارو و اداره کل تجهیزات پزشکی باشد!

شاید جالب توجه باید پروانه ساخت کیسه ادرار شرکت “ق.ج” بعد از 20سال تولید اکنون به مدت 2 سال است بخاطر MDR تمدید نشده ومعلق گشته . آقایان مسئول که برای یک کیسه ادرار با کلاس خطر عمومی تر تعلیق پروانه کرده اید، آیا بحران سونوگرافی معیوب در حد یک کیسه ادرار که فراخوان شده و تنها یک شاکی دارد خطرناک نیست!!!

شکایات فراوانی از دستگاه سونوگرافی معیوب ایرانی در بیمارستان‌ها مطرح شده و در حالی که این دستگاه باعث خطر تشخیص نادرست بیماری‌هایی چون سرطان یا مشکلات جنینی برای هزاران شهروند شده، مسئولان مربوطه همچنان در سکوت به سر می‌برند. به نظر می‌رسد که هیچ فشاری برای اصلاح وضعیت و پاسخگویی به این بحران وجود ندارد، تا جایی که برخی از مسئولان به‌طور کامل از هرگونه اظهار نظر و پیگیری خودداری کرده‌اند و روزه سکوت گرفته اند.

یک هفته از اطلاع رسانی عمومی بحران سونوگرافی می‌گذرد اما خبری از اقدامات موثر نیست. آقای رضوی، به‌عنوان خط مقدم حفاظت از جان مردم، به طور کامل سکوت اختیار کرده است. آقایان پیرصالحی و شاهمرادی، مسئولان مجوز و امور فنی دستگاه‌ها، هم همینطور! به‌علاوه، آقای صفوی، که در هیات امنای صرفه‌جویی ارزی حضور دارند، احتمالا خود را درگیر مسائل دیگر کرده‌اند و هیچ‌کدام از آن‌ها حاضر نیستند پاسخگوی این بحران باشند، یا حداقل با رسانه ها صحبت کنند و یا بیانیه بدهند که ای مردم ایران، صدای مشکلات را شنیدیم!

شاید بزرگترین دلیل این سکوت و تعلل، این است که همان افرادی که مجوز داده‌اند، خودشان خریداری کرده‌اند، خودشان استفاده کرده‌اند و در نهایت خودشان ناظر این وضعیت هستند.

در سیاست‌ها و مسئولیت‌ها باید بازنگری شود

این وضعیت به‌گونه‌ای است که گویی تمامی مسئولان در یک دو راهی سخت قرار دارند. پذیرش مسئولیت جان مردم اهمیتی دوچندان دارد، اما باید مراقب باشیم که وارد بازی‌های داخلی وزارتخانه‌ها نشویم. معاونان وزیر بهداشت به‌جای اینکه ناظر این بحران باشند، خودشان بخشی از آن هستند و باید زودتر پاسخگو باشند و تعیین تکلیف کنند.

آن کسی که سوت می‌زند، دارد خودش شوت می‌زند. عجیب است که داور، خودش بخش از زمین بازی است. عجیب است که ناظر، خودش عامل است. عجیب است که هیچ معاون وزیری در بحران سونوگرافی پاسخگو نیست و همچنان جان انسان‌ها در خطر باقی می‌ماند.

ما دیگر تنها در مورد یک «دستگاه خراب» صحبت نمی‌کنیم؛ بلکه در مورد حق حیات، حق تشخیص درست و حق درمان ایمن مردم صحبت می‌کنیم. وقتی مسئولان نخواهند در برابر بحران‌هایی که خودشان به وجود آورده‌اند پاسخگو باشند، آن وقت باید پرسید: چه چیزی در این سیستم واقعاً مهم است؟ برای چه کسی اهمیت دارد که جان مردم به خطر بیفتد، وقتی که مسئولان خود را درگیر بازی‌های بی‌پایان کرده‌اند؟

لطفا اگر سخت گیری دارید بین کیسه ادرار و سونوگرافی فرق نگذارید!

پینوشت: آقایان مسئول شاید ما اشتباه میکنیم و شما بشدت مشغول تصمیم گیری و برگزاری جلسه هستید ، اما چون سواد ارتباطاتی ندارید و روابط عمومی ضعیفی دارید هیچ چیزی منتشر نمیکنید. یادتان نرود تا زمانی که سکوت کرده اید از دید ما در رخوت هستید.