غلامعلی رخصت، در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مشکل اصلی نساجی، واردات ته لنجی است. این واردات غیررسمی و غیرقانونی است که به وسیله مرزنشین‌ها وارد کشور می‌شود و کاملاً تولید داخلی و اشتغال موجود صنعت نساجی را به خطر انداخته است.

وی ادامه داد: در حالی که تعرفه قانونی برای نخ، پارچه و پوشاک از ۱۵ تا ۷۰ درصد است، کالاهایی که از چین، مالزی و اندونزی می‌آید، با تعرفه ۵ درصد وارد و در بندر بوشهر تخلیه می‌شود و به راحتی وارد بازار ایران می‌شود. این وضعیت باعث شده که کالاهای تولید داخل قدرت رقابت نداشته باشند و مردم به سراغ کالاهای ارزان‌تر خارجی بروند، اشتغال کشور به خطر بیفتد و تولید ملی دچار مشکل شود.

رخصت افزود: با توجه به اینکه روند برگرداندن ارز طولانی و پیچیده است، در وضعیت کنونی ادامه دادن مسیر تأمین ارز تقریبا بی‌فایده شده است. اتحادیه نساجی، علاقه‌ای به این مسیر ندارد، اما همچنان امیدواریم دولت صادقانه اعلام کند که ارز ندارد و اگر می‌خواهد ارز آزاد یا تالار دوم بدهد، نرخ‌ها مشخص باشد. ما توانایی خودکفایی داریم و می‌توانیم بدون ارز دولتی فعالیت کنیم، اما واردات ته لنجی و غیرقانونی به صنعت ما آسیب می‌زند.

وی درباره وضعیت واحدهای نساجی خراسان رضوی، بیان کرد: کارخانجات مختلفی در حوزه نساجی داریم. تقریباً ۵۰ درصد واحدهایی که در ۱۰ سال گذشته فعالیت می‌کردند، الان خاموش هستند. دلیل این تعطیلی‌ها نبود نقدینگی، ضعف مدیریت، کهنه بودن ماشین‌آلات و هزاران مشکل دیگر است. صنعت نساجی، صنعتی بسیار سخت است، حاشیه سود کمی دارد و زحمت زیادی می‌طلبد، اما چون یکی از صنایع قدیمی کشور است، هنوز عده‌ای در آن فعال هستند. برخی واحدها با ۴۰۰ نفر نیرو، ۴۷ سال فعالیت دارند و امکان تعطیلی ندارند، اما همچنان با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند.

رخصت درخصوص سهم نساجی در اقتصاد استان، گفت: واقعاً نمی‌شود دقیق گفت سهم نساجات و منسوجات چقدر است. خراسان رضوی استانی است که سالانه حدود ۳۰ میلیون زائر دارد. زائران لباس می‌خرند، اما نمیدانیم آیا این لباس در داخل استان مصرف می‌شود یا خیر، مصرف پوشاک در استان همیشه بالا بوده، ولی وضعیت اقتصادی مردم به شدت خراب شده و خریدهای زائران کاهش یافته است.

رئیس اتحادیه نساجی خراسان رضوی در ادامه به معضل پوشاک دست دوم اشاره و خاطرنشان کرد: پوشاک دست دوم بسیار خطرناک است و باعث انتقال بیماری می‌شود. گرانی پوشاک، مردم را به سمت لباس‌های دست دوم آورده و این موضوع پیامدهای جدی برای سلامت جامعه دارد. تا زمانی که نخ و پارچه با قیمت مناسب در اختیار بخش دوخت و پوشاک قرار نگیرد، نمی‌توانیم پوشاک ارزان تولید کنیم و جلوی قاچاق را بگیریم.

وی همچنین درباره تعرفه‌های گمرکی، اظهار کرد: تعرفه‌های گمرکی برای الیاف، نخ و پارچه به صورت کارشناسی شده است، اما وقتی مرزنشین‌ها الیاف و پوشاک را با تعرفه ۵درصد وارد می‌کنند، یعنی تصمیمی غیرکارشناسی در بدنه دولت گرفته شده و اشتغال و تولید کشور را تهدید می‌کند. امروز اگر دولت بخواهد با تحریم‌های شدیدتری هم روبرو شود، راهش این نیست که مرزها را باز بگذارد و اجازه دهد هر کالایی وارد شود، چون این کار اشتغال داخلی را از بین می‌برد.

رخصت درخصوص افزایش قیمت تمام‌شده تولید، گفت: چالش اصلی ما افزایش قیمت‌ها ناشی از مشکلات داخلی کشور است، نه کمبود ارز. دستگاه‌های دولتی باید فضا را برای صنعتگر نرم‌تر و آرام‌تر کنند. وقتی شهرداری، دارایی و بانک‌ها فشار می‌آورند و هزینه‌ها و مالیات‌های بی‌مورد تحمیل می‌کنند، قیمت تمام‌شده کالا بالا می‌رود و کالاهای قاچاق وارد بازار می‌شوند. باید فضایی ایجاد شود که صنعتگر بدون دغدغه بتواند تولید کند و قیمت‌ها متعادل بماند.

وی درباره ظرفیت سرمایه‌گذاری در خراسان رضوی، توضیح داد: خراسان رضوی ظرفیت بسیار بالایی برای سرمایه‌گذاری دارد، اما هیچ‌کس جرأت ورود ندارد. سرمایه زیادی در استان وجود دارد، اما مردم می‌ترسند سرمایه‌شان گرفتار بروکراسی و تصمیمات غیرکارشناسی شود. اگر فضای تولید و صنعت روان، راحت و درآمدزا باشد، مردم به جای خرید طلا و دلار، در صنعت و تولید ملی سرمایه‌گذاری می‌کنند.

رئیس اتحادیه نساجی خراسان رضوی، درخصوص تولید بدون کارخانه بیان کرد: این موضوع چیزی جدید نیست. تولید بدون کارخانه در دنیا بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد و در ایران هم بیش از ۵۰ سال سابقه دارد. بسیاری از واحدها ظرفیت خالی دارند و می‌توانند بدون داشتن کارخانه اضافی تولید کنند. امروز این مفهوم تبدیل به یک مجوز بی‌فایده شده است تا عده‌ای از آن برای گرفتن وام استفاده کنند. اصل مسئله این است که ظرفیت‌های موجود واحدهای صنعتی باید مورد استفاده قرار گیرد، نه اینکه با چاپ یک کاغذ به اسم مجوز، مسیر تولید را پیچیده کنیم.

وی تاکید کرد: کشور با کار اجرایی ساخته می‌شود نه حرف و جلسه. باید فضای کسب‌وکار را آرام کنیم، صنعتگران را حمایت کنیم و اجازه دهیم سرمایه‌ها وارد چرخه تولید شوند.  امروز مشکلات اصلی همان بی‌اعتمادی، واردات غیرقانونی و هزینه‌های اضافی است که ریشه اشتغال و تولید را تهدید می‌کند.

انتهای پیام