مهدیه حسینی پته دوز کرمانی، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به ناشناخته بودن این هنر ایرانی در کشور گفت: پته‌دوزی برای من یک هنر خانوادگی است و از آنجا که خانواده‌ام در این حوزه فعالیت داشتند، تصمیم گرفتم به این مسیر وارد شوم. مادربزرگم از گذشته در این کار بود، اما به نظر می‌رسد هنر پته‌دوزی دیگر در حال منسوخ شدن است. بسیاری از افراد این هنر را نمی‌شناسند و به آن اعتماد ندارند. متأسفانه حتی در شهر خودمان یعنی کرمان که جزئی از فرهنگ سنتی ماست، این موضوع بیشتر به چشم می‌آید. وقتی به تهران آمدم و خودم تنها بودم، با خود گفتم بهتر است کاری انجام دهم و تصمیم گرفتم پته کرمان را در اینجا معرفی کنم.

وی ادامه داد: در ابتدا چند نمایشگاه شرکت کردم که عده‌ای کارها را دیدند و پس از آن شروع به معرفی پته کردم. یک نکته جالب اینکه بسیاری هنر سوزن‌دوزی زاهدان را بیشتر می‌شناختند و حتی برخی کارهای پته را با آن اشتباه می‌گرفتند، یا تصور می‌کردند این محصول متعلق به کشورهای دیگر مثل افغانستان است. به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین مشکلات ما ناشناخته بودن این هنر است.

این تولیدکننده گفت: در زمینه مواد اولیه نیز مشکلات زیادی مواجه هستیم. مواد اولیه خاص موردنیاز برای این کار حتی در کرمان تولید نمی‌شود و بیشتر وارداتی است. مثلاً رنگ‌های گیاهی یا شال مناسب برای دوخت پته از خارج تأمین می‌شود و این واردات با نوسانات قیمت ارز همراه است که کار را برای تولیدکنندگان بسیار دشوار کرده است. به عنوان مثال، قیمتی که اخیراً برای یک کیلو از این مواد پرداخت کردم، به طرز غیرمنتظره‌ای تغییر یافته بود.

وی یادآور شد: مسئله دیگری که برای من اهمیت دارد، زنده نگه داشتن صنایع دستی در فضاهای جدید است. همیشه در نمایشگاه‌ها تأکید داشتم که باید نقش صنایع دستی کمرنگ‌تر نشود و در حوزه‌های مختلف مثل مد و دکوراسیون تلفیق شود. خیلی‌ها تصور می‌کنند صنایع دستی تنها محدود به لوازم خانه است، حال آنکه استفاده از طرح‌های پته می‌تواند به گونه‌ای مدرن‌تر انجام شود؛ مثلاً روی لباس‌ها، پرده‌ها یا حتی اکسسوری‌ها.

حسینی گفت: معتقدم ممکن است رومیزی‌های بزرگ پته زیاد مورد استفاده خانه‌ها نباشد، ابتدا روی اکسسوری‌هایی مثل جانمازهای پته‌ای یا جلدهای قرآن و نهج البلاغه کار کردم. این نوع کارها تلفیقی از سنت و مدرنیته بود که خوشبختانه با استقبال بهتری روبه‌رو شد. این روزها حتی محصولاتی مثل اکسسوری‌های تزئینی با تکه‌های کوچک پته مورد توجه خوبی قرار گرفته‌اند.

وی افزود: در مورد صادرات هم باید بگویم که هنوز در ابتدای راه هستم و اطلاعات جامعی درباره مشکلات آن ندارم، اما از آشنایانی شنیدم که برخی در این مسیر با کلاهبرداری مواجه شده‌اند. نبود برنامه‌ریزی مناسب و نظارت کافی یکی از چالش‌هایی است که احساس می‌کنم باید برطرف شود.

این تولیدکننده گفت: نمایشگاه‌های صنایع دستی می‌توانست فرصتی خوب برای معرفی پته باشد، اما تجربه‌های ما نشان داد که متأسفانه اطلاع‌رسانی ضعیف است و استقبال مناسبی نمی‌شود. به طور کلی معتقدم اگر برنامه‌هایی از سوی ارگان‌های مرتبط بهتر و هدفمندتر شوند، می‌توان مخاطبان جدیدی جذب کرد؛ چه توریست‌های خارجی و چه شهروندان داخلی که شاید هنوز با زیبایی‌های صنایع دستی کشورشان آشنا نشده‌اند.