به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، محققان دانشگاه یو سی سانتا باربارا در این سیستم از پیکسل‌های کوچکی استفاده کرده اند که هنگام قرار گرفتن در معرض خود به سمت خارج منبسط می‌شوند. این روند نشان دهنده تغییری در شیوه ارتباط افراد با نمایشگرهای مختلف از دستگاه‌های موبایل گرفته تا داشبورد خودروها و حتی سطوح ساختمان‌های هوشمند است.

این پروژه زمانی آغاز شد که پروفسور یون ویسل اندکی پس از ورودش به دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا در سال ۲۰۲۱، چالشی را برای مکس لیناندر دانشجوی مقطع دکتری مطرح کرد. لیناندر در این باره می‌گوید: پرسش بسیار ساده بود؛ آیا نوری که یک تصویر را تشکیل می‌دهد می‌توان به چیزی قابل لمس تبدیل کرد؟

البته محققان مطمئن نبودند این ایده کارآمد است یا خیر. پس از آن ماه‌ها فعالیت تئوری و تست‌های شبیه سازی انجام شد. پیشرفت پروژه تا دسامبر ۲۰۲۲ میلادی کند بود. در آن زمان لیناندر یک نمونه اولیه یک پیکسلی ساخت که با لیزر دایود فعال می‌شد.

این فناوری بر سطوح نمایشگر نازکی متکی است که با پیکسل‌های نوری-لمسی در مقیاس میلی‌متری الگودهی شده‌اند. هر پیکسل شامل یک حفره هوا و یک فیلم گرافیتی نازک معلق است. وقتی نور به فیلم برخورد می‌کند، به سرعت گرم می‌شود. هوای زیر آن منبسط می‌شود و سطح را به اندازه یک میلیمتر به سمت خارج می‌راند و در نتیجه یک برجستگی قابل توجه ایجاد می‌کند. یک لیزر اسکن کم قدرت روشنایی و نیرو را فراهم می‌کند. این لیبزر در سراسر نمایشگر با سرعت بالا حرکت و هر پیکسل را برای کسری از ثانیه فعال می‌کند.

در این فناوری هیچ سیم یا قطعه الکترونیکی در نمایشگر به کار نرفته است. میزان رفرش ریت نیز به اندازه‌ای سریع است که سبب می‌شود انیمیشن‌ها پیوسته و روان نمایش داده شوند.

محققان هم اکنون پنل هایی با بیش از ۱۵۰۰ پیکسلی که به طور مستقل کنترل می‌شوند، ساخته اند. آنها اعلام کرده اند ساخت نسخه‌های بزرگ‌تر با استفاده از سیستم‌های پروجکشن مدرن امکانپذیر خواهد بود.

تحقیقات روی کاربران نشان داد آنها می‌توانند پیکسل‌ها را پیدا کنند، حرکت را تشخیص دهند و الگوهای فضایی را با لمس و دقت در حد میلی‌متر از هم تمییز دهند.

محققان می‌گویند این نتایج نشان‌دهنده امکانات گسترده‌ای برای محتوای لمسی است.