به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،دکتر دهنوی با اشاره به اینکه ویروس HIV موجب ایجاد التهاب مزمن در بدن می‌شود، توضیح داد که این وضعیت می‌تواند نیازهای متابولیک بدن را افزایش داده و در نتیجه خطر کاهش وزن، تحلیل عضلانی و اختلال در جذب مواد مغذی را برای افراد مبتلا به HIV افزایش دهد. به گفته وی، یک برنامه غذایی متعادل نه‌تنها از بروز سوءتغذیه جلوگیری می‌کند، بلکه با حفظ ذخایر تغذیه‌ای و تقویت توان بدن، امکان مقابله مؤثرتر با بیماری را فراهم می‌آورد.

وی افزود: "با توجه به افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب ناشی از HIV، مصرف میوه‌ها و سبزی‌های متنوع که حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌های A، C و E هستند، می‌تواند به کاهش این مشکلات کمک کند."

مواد مغذی ضروری برای بیماران HIV

این متخصص تغذیه همچنین تأکید کرد که بیماران HIV باید از منابع غذایی مختلف برای دریافت انرژی و پروتئین کافی استفاده کنند. گوشت‌های کم‌چرب، حبوبات، تخم‌مرغ و لبنیات کم‌چرب از جمله منابع غنی از پروتئین هستند که باید در رژیم غذایی گنجانده شوند. علاوه بر این، مصرف ویتامین‌ها و ریزمغذی‌ها به ویژه ویتامین D، کلسیم، روی و سلنیوم بسیار مهم است، چرا که این مواد نقش اساسی در تقویت سیستم ایمنی و حفظ سلامت عمومی دارند.

مدیریت عوارض گوارشی داروهای ضدرتروویروس

یکی از چالش‌های مهم برای بیماران HIV عوارض گوارشی ناشی از مصرف داروهای ضدرتروویروس است. دکتر دهنوی در این‌باره توضیح داد که گنجاندن فیبر کافی در رژیم غذایی و مصرف مایعات فراوان می‌تواند مشکلات گوارشی بیماران را کاهش دهد. همچنین استفاده از غذاهای کم‌چرب می‌تواند به بهبود وضعیت گوارشی کمک کند.

اهمیت رعایت اصول ایمنی غذایی

از آنجا که بیماران HIV به دلیل ضعف سیستم ایمنی بیشتر در معرض عفونت‌های غذایی هستند، رعایت اصول ایمنی غذایی اهمیت ویژه‌ای دارد. دکتر دهنوی در این‌باره توصیه کرد که بیماران HIV باید دقت ویژه‌ای در پخت و پز داشته باشند؛ به طوری که گوشت و تخم‌مرغ باید به طور کامل پخته شوند و میوه‌ها و سبزی‌ها نیز باید به‌طور دقیق شسته شوند. همچنین پرهیز از مصرف لبنیات غیرپاستوریزه و غذاهای خام یا نیم‌پز می‌تواند به جلوگیری از بروز عفونت‌های غذایی کمک کند.

با توجه به اهمیت تغذیه در مدیریت بهتر بیماری HIV، دکتر دهنوی پیشنهاد کرد که ترکیب دانش علمی با برنامه‌ریزی تغذیه‌ای هدفمند می‌تواند به بیماران HIV امیدی تازه برای دستیابی به زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر بدهد. این رویکرد می‌تواند نقش بسزایی در ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ایدز ایفا کند و به آن‌ها کمک کند تا با قدرت بیشتری با این بیماری مقابله کنند.