علی شاه حسینی بازیکن سابق تیم ملی بدمینتون در گفتگو با خبرنگار مهر، در خصوص وضعیت بدمینتون ایران در مقایسه با رقبای آسیایی و جهانی اظهار کرد: واقعیت این است که بدمینتون ایران سالهاست در شرایط سکون گیر کرده و گویا برنامه‌ای هم برای تغییر این روند در فدراسیون وجود ندارد. اکثر ورزشکاران کشورهای در حال پیشرفت در طول سال با شرکت در اردوهای مستمر و حضور در مسابقات مختلف به دنبال بهبود رنکینگ جهانی خود هستند.

وی افزود: زمانی بدمینتون ایران هم این شرایط را تجربه می‌کرد. اعزام‌های خوبی داشت که البته همه این اعزام‌ها را فدراسیون انجام نمی‌داد و خود ورزشکارها نیز گاهی با هزینه شخصی به مسابقات می‌رفتند. مربی‌های خوب خارجی در کنار ملی پوشان حضور داشتند و حریف تمرینی از مالزی و اندونزی داشتیم که طبیعتاً مجموع همه این موارد باعث شده بود بدمینتون ایران جایگاه رو به پیشرفتی در آسیا و جهان داشته باشد و چهار بازیکن زیر رنکینگ ۱۲۰ جهان داشتیم.

وی تاکید کرد: ولی حالا شرایط کاملاً برعکس است. شاید بخشی از این ماجرا به مشکلات مالی مربوط شود که درست هم هست ولی این بحث فقط برای بدمینتون نیست اکثر رشته‌های ما با توجه به گرانی ارز این چالش را دارند ولی موفق شدند با جذب اسپانسر و یا حمایت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این مسئله را حل کنند درحالی که در بدمینتون هنوز این مشکلات پابرجاست و فکری برای حل آن نشده است.

این پیشکسوت بدمینتون در ادامه خاطر نشان کرد: وقتی یک ورزش هم بعد همگانی دارد و هم قهرمانی این یک امتیاز ویژه برای آن رشته به شمار می‌رود. بدمینتون هم خوشبختانه یکی از همین رشته هاست که در بحث همگانی هم طرفداران زیادی دارد ولی آیا ما موفق شدیم از این ظرفیت برای رشد این رشته و یا حتی جذب اسپانسر استفاده کنیم؟ قطعاً خیر. از طرف دیگر خیلی از فدراسیون‌ها مانند والیبال، بسکتبال و تکواندو با فعالیت‌های خوب در بحث استعدادیابی و استعداد پروری توانسته‌اند روند خوبی طی کنند و به نتایج مطلوبی برسند، اما در بدمینتون از سال ۹۰ تاکنون با وجود شعارهای زیاد تحت عنوان جوان گرایی و استعدادیابی که با کنار گذاشتن بازیکنان بالای ۳۰ سال همراه بود هنوز نتیجه‌های خوبی دیده نمی‌شود.

وی تاکید کرد: احساس من به عنوان شخصی که زمانی ملی پوش این رشته بود و بیش از ۳۵ سال در بدمینتون هستم و حالا هم عضوی از خانواده بدمینتون ایران به شمار می‌روم این است که فدراسیون ما علاقه‌ای به برداشتن گام‌های بلند ندارد وگرنه ما استعدادهای ناب در این رشته ورزشی کم نداریم که با برنامه‌های مدون به شرایط بهتری برسیم.

وی با گلایه از مسئولان فدراسیون بابت بی توجهی به لیگ برتر و ملی‌پوشان شاغل در این مسابقات گفت: در همین هفته یکی از مهمترین مسابقات لیگ برتر برگزار شد که تعداد زیادی از بازیکن‌های ملی پوش ایران هم در آن بازی با هم رقابت کردند. محل مسابقات سالن بدمینتون شیرودی تهران بود که فاصله آن با فدراسیون بیشتر از ۱۰ دقیقه نیست اما حتی یک نفر از مسئولان فدراسیون از رئیس گرفته تا نایب رئیس و دبیر فدراسیون در سالن حاضر نشدند که این بازی را از نزدیک ببینند. این میزان از بی اهمیت جلوه دادن لیگ برای فدراسیون جای تعجب و گله دارد. به نظر من در هیچ رشته دیگر این اتفاق رخ نمی‌دهد.

ملی پوش سابق بدمینتون ادامه داد: در حال حاضر هم سالن اختصاصی فدراسیون بدمینتون و هم سالن شیرودی در اختیار فدراسیون است و بصورت اجاره‌ای در اختیار علاقمندان و باشگاه‌ها قرار می‌گیرد. آنها می‌توانستند این بازی جذاب را در سالن فدراسیون برگزار کنند که حداقل جای تماشاچی داشته باشد تا شاید از این طریق قدم کوچکی برای دیده شدن این رشته المپیکی برداشته باشند ولی این بازی را در شیرودی برگزار کردند و خیل عظیمی از تماشاگران به صورت ایستاده بیش از ۴ ساعت تماشاگر این مسابقه پرهیجان بودند.

شاه حسینی ادامه داد: از طرف دیگر سالن شیرودی که سال‌های سال در اختیار هیئت بدمینتون تهران بود و همیشه نیمی از بازیکنان تیم ملی از تهران بودند. ولی پس از در اختیار گرفتن فدراسیون و نبود شرایط مناسب برای تمرین کافی بازیکنان تهرانی دچار افول شدند. متأسفانه نوع مدیریت هیئت استانی ما در تهران هم باعث شده کم کم ظرفیت این رشته در پایتخت هم کم شود. نزدیک به هشت ماه است که هیئت تهران رئیس ندارد و با یک سرپرستی که هیچ سر رشته‌ای در بدمینتون ندارد مدیریت می‌شود طبیعی است که در چنین شرایطی نمی‌شود توقع هماهنگی ارکان بدمینتون تهران و رشد آن را داشت.

وی در واکنش به رفتار فدراسیون پس از دریافت جایزه‌ی «BWF Meritorious Service Award» از سوی فدراسیون جهانی گفت: چه زمانی که محرابی موفق شد سهمیه المپیک پکن را کسب کند و چه زمانی که ثریا آقایی سهمیه المپیک توکیو را گرفت و چه زمانی که ریاست فدراسیون بعنوان یکی از ۶ نایب رئیس کنفدراسیون بدمینتون آسیا انتخاب شد و چه حالا که از رئیس فدراسیون ایران به این شکل تقدیر شده همه برای ما افتخار است و فرقی بین افراد نیست ولی واکنش به این موضوعات از سوی فدراسیون جای بحث دارد.

این کارشناس تاکید کرد: روابط عمومی فدراسیون در واقع مرکز اطلاع رسانی اخبار این رشته است ولی شاهد اتفاق‌هایی در کانال و سایت اطلاع رسانی فدراسیون هستیم که دور از شأن و جایگاه این رشته المپیکی است. اینکه رؤسای هیئت‌های استانی که زیر دست این افراد فعالیت می‌کنند بیایند و تبریک بگویند و روابط عمومی هم مدام آنها را در کانال اطلاع رسانی فدراسیون منتشر کند اتفاق خوبی نیست. جایگاه‌های به دست آمده افتخار است ولی گویا بخاطر فراموش شدن رسالت اصلی سایت فدراسیون که رساندن اخبار مسابقات و بروز بودن آن است، بخش رسانه این مجموعه تبدیل به یک نقطه ضعف بزرگ شده است.

شاه حسینی تاکید کرد: ثبات همیشه می‌تواند به رشد یک رشته ورزشی کمک کند ولی این موضوع هم فراموش نشود که از قدیم می‌گویند آب زمانی که روان است پاک می‌ماند وقتی که راکد شود تبدیل به باتلاق خواهد شد. وقتی بدون توجه به راندمان یک مجموعه و وظایف تغییری در یک مجموعه صورت نمی‌گیرد عملاً انگیزه افراد فعال آن مجموعه برای کار در قدم کم می‌شود چیزی که به وضوح در بدمینتون ما شاهد آن هستیم. از طرف دیگر این حضور مدت دار باعث می‌شود افراد احساس کنند مدیریت شأن در آن مجموعه موروثی است و زمانی که صحبت از تغییر شود هم احساس ناراحتی شدید می‌کنند که گویی ارث شأن را از آنها گرفته باشند. به نظر من لازم است تا تعارف‌ها را کنار گذاشته و از افراد متخصص و جوان در بدنه فدراسیون بیشتر استفاده شود.

او اضافه کرد: کمیته فنی فدراسیون بعنوان مهمترین کمیته تخصصی با میانگین سنی بسیار بالا نمی‌تواند کمک شایانی به پیشرفت بدمینتون داشته باشد. به این بزرگان همیشه باید احترام گذاشت و از تجربیات آنها بعنوان مشاور استفاده شود ولی در حال حاضر ۴ نفر از اعضای این کمیته تصمیم ساز بیش از ۵۰ سال بصورت مستقیم در شکل گیری اهداف فدراسیون بوده‌اند. یکی از این افراد پدر خودم هست، کسی که یکی از بنیانگذاران این رشته در ایران به شمار می‌رود ولی به همراه ۳ نفر دیگر بالای ۷۰ سال هستند و به نظر من هر کمکی که از دست شأن برمی آمد تاکنون انجام داده‌اند. کاش مسئولین فدراسیون با تغییر رویکرد از جوانان با انگیزه و متخصص بیشتر استفاده کند. کمیته فنی فدراسیون بیش از ۱۰ نفر عضو دارد که یک نفر زیر ۴۵ سال و یک نفر هم زیر ۵۰ سال سن دارند مابقی همه بالای ۶۰ سال هستند. تا زمانی که تغییرات اساسی در این فدراسیون شکل نگیرد مطمئن باشید این وضعیت روز به روز بدتر هم خواهد شد.

عضو سابق تیم ملی بدمینتون تاکید کرد: چه بخواهیم و چه نخواهیم تیم ملی بزرگسالان هر رشته نشان دهنده وضعیت رشد و افول آن است. آخرین باری که بدمینتون ایران موفق شده سهمیه جهانی به دست آورد مربوط به سال ۲۰۱۱ است. این شرایط و نتایج نشان می‌دهد که بدمینتون ایران در این سال‌ها به جای رشد و توسعه دچار رکورد و پسرفت شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در پایان و با اشاره به بازی‌های آسیایی ناگویا عنوان کرد: من برخلاف خیلی‌ها که معتقد هستند این رشته نباید به این بازی‌ها اعزام شود می‌گویم اتفاقاً حق بازیکنان ما است که حتماً در این بازی‌ها حاضر شوند. مگر همه رشته‌هایی که اعزام می‌شوند مدال می‌گیرند؟ ما حقیقت را می‌گوئیم برخی قول دروغ می‌دهند که فلان مدال را می‌گیرند ولی ما صادقانه می‌گوئیم در برابر قدرتهای آسیا ما توان کسب مدال نداریم ولی باید بچه‌ها اعزام شوند و محیط‌های بزرگ را ببینند. تجربه کسب کنند و پرچم بدمینتون ایران را در این میادین بزرگ بالا نگه دارند.