به گزارش سلامت نیوز کنشگر قدیمی محیط زیست و کارشناس ارشد خاک وآب حنیف رضا گلزار در یادداشتی برای ما نوشت:

پرده نخست؛ خُرزوخان بین کدام محیط زیستی ها پول پاشی می کند؟

دو پاراگراف زیر که برونداد توهمات یکی از مشاوران ارشد "سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور" است را بخوانید؛

«جا دارد نهادهای نظارتی به این موضوع ورود کنند که آیا این عده معدود از نویسندگان مطالب، صرفاً بر اساس جهل و ناآگاهی قلم می‌زنند یا اینکه در پشت صحنه، برخی با پول‌پاشی یا به استخدام گرفتن و تحریک آنان، اقدام به این انحراف در افکار عمومی می‌کنند؟ این رویکرد مشکوک، نه تنها فضای کنشگری محیط زیست و منابع طبیعی را تخریب می‌کند بلکه حقایق را وارونه کرده و با منحرف کردن اذهان از موضوعات اصلی، مانع از پاسخگویی واقعی و حل ریشه‌ای معضلات محیط زیستی می‌شود.»

نویسنده این واژه های اهانت بار – با بار حقوقی که جای شکایت دارد- که با رانت رییس اسبق سازمان منابع طبیعی و هدایت گری برخی جریان های سیاسی، بدون داشتن مدرک تحصیلی مرتبط و بدون یک ساعت سابقه کنشگری و خبرنگاری و هیچ تجربه کاری در این حوزه ها به اُزگل راه یافت و هرچند وقت یکبار با برشکستگان سیاسی لندن نشین از راه دور چای و قهوه میل می کند و تخمه می شکند، با استناد به نظریه "توهم توطئه" همواره جد و جهد کم نظیری برای پیوند دادن آنچه که در ساختار کنشگری محیط زیست ایران می گذرد با مسایل کلان سیاست خارجی دارد.

اینکه کنش‌گران مدنی در ایران "سرباز ناتو" هستند، از جمله کشفیات امنیتی - اطلاعاتی ایشان است که همواره در حال واکاوی های امنیتی _ اطلاعاتی در میان جامعه کنش‌گران محیط زیست و منابع طبیعی کشور است. در همین راستا و در واپسین اظهارنظرهای تکان دهنده خود، ضمن تلاش برای سفیدشویی ناتوانی و بی کفایتی تشکیلات منابع طبیعی کشور درخصوص مدیریت بحران اخیر در هیرکانی، منتقدان را به "جهل"، "ناآگاهی"، "رفتارهای مشکوک" و "ارتباط با عوامل و جریان های پشت صحنه" و "پول پاشی" و "استخدام" شدن از سوی سازمان های سریِ تحت سیطره "خُرزوخان" و همچنین تلاش برای "انحراف افکار عمومی" متهم ساخت و در نهایت پس از صغرا - کبرا کردن های برخاسته از همان نگاه کژاندیشانه مبتنی بر "توهم توطئه"، خواستار «ورود نهادهای نظارتی» به این پرونده سری - جنایی شد!

البته از این مدیر میانی سازمان ورشکسته و فروپاشیده منابع طبیعی و آبخیزداری انتظاری بیش از این نیست؛ سازمانی که رییسش معتقد است «نباید شیرینی مدیریت بحران!!! آتش سوزی را با طرح پرسش درباره حجم خسارت وارده به کام ملت تلخ کرد» و معاون جنگلش در جایگاه تخصصی ترین رکن سازمان می گوید که «هواپیمای آب پاش نمی خواهیم و با شِنکش و بیل، آتش را مدیریت می کنیم» و مدیرکلش در پاسخ به دغدغه های همین کنش‌گران مزدور و حقوق بگیر سازمان های مخوف خرزوخانی، می گوید « دوتا کنده آتش گرفته، بزرگش نکنید...» نمی توان و نباید انتظار کنش و واکنش برمدار منطق و استدلال و انصاف و خرد داشت. به هر حال همه چیز این تشکیلات باید با همه چیزش جور در بیاید که شکر خدا گویا بدجوری هم جور در آمده است !

پرده دوم؛ مُشک آن است که خود ببوید !!

اینکه مدیرکل دفتر آموزش، ترویج و مشارکت های مردمی سازمان منابع طبیعی و آبخیزدازری کشور دست به قلم می برد و با ادبیاتی مشابه با خلف خود تلاش می کند تا به آنچیزی که "هجمه های هدفمند" علیه سازمان متبوعش می نامد پاسخ دهد و از سویی دیگر دعوت به "تحلیل منصفانه" درباره "عملکرد درخشان" دستگاه خود در مهار آتش سوزی های اخیر می کند، بیانی آشکار از نشناختن فضای جامعه ای است که در آن زیست می کند! کوتاه ترین و گویاترین واکنش درباره این نگرش و تفکر، همین است! عزیزان نه تنها در باغ تشریف ندارند که اصولا در حوالی باغ هم نمی پِلکند!

ملاک تشخیص "عملکرد درخشان" چیست و کیست؟ آیا بدنه سازمان می تواند یا باید نسبت به کارکرد خود چنین متکبرانه قضاوت کند و بر اساس برداشت های خود، این قضاوت را "منصفانه" بداند و هر نقدی را در راستای همان نگاه امنیتی حاکم شده بر این ساختار "هجمه" یا برخوردار از "اهداف خاص" بنامد؟

این هجم از استکبار ورزی و تکبر و خود بینی و خود را از قاطبه ملت جدا دیدن، ریشه در کجا دارد؟ چرا این حقیقت درک نمی شود که ملاک قضاوت، دستاورد و کارنامه است و عزیزان کدام دستاورد درخشان را در کارنامه سازمانی خود دارند که میلیون ها ایرانی که صاحب و مالک منابع طبیعی کشور هستند آن دستاوردهای درخشان را نمی بینند و درک نمی کنند؟

با استناد به کدام دستاورد قابل دفاع خود را «مرجع رسمی اطلاعات» درخصوص آتش سوزی های اخیر می پندارید؟ فراموش کردید که چه کسانی گزارش آتش سوزی دادند و التماس و درخواست اقدام فوری از تشکیلات شما کردند و باز فراموش کردید که مدیرکل شما در غرب استان چه پاسخی داد؟ این هجم از اعتماد به نفس برای دفاع از کارنامه مردودی در صیانت از منابع طبیعی کشور ناشی از چیست؟

از تلاش برای "تخریب" و "بی اعتبارسازی" تشکیلات متولی منابع طبیعی نوشتند! "تخریب" و "بی اعتبار سازی" کدام ساختار و تشکیلات؟ همین که تصور می کنند هنوز ساختاری با اعتبار پابرجاست که عده ای بخواند آن را "تخریب" کنند نشانی از بی خبری نیست؟ دهه هاست که این ساختار سُست، فروپاشیده و اصولا چیزی برای "تخریب" برجای نماینده که کسی یا کسانی بخواهند برای آن وقت بگذارند.

در پایان یادآوری این نکته بایسته است که افکار عمومی مرز مشخصی را میان جنگلبانان و نیروهای حفاظتی سازمان متولی منابع طبیعی با مدیران آن متصور است و نقدهای وارد شده صرفا ساختار مدیریتی این تشکیلات را نشانه می رود. یکبار دیگر مطالبات افکار عمومی و سازمان های مردم نهاد و کنشگران حوزه محیط زیست و منابع طبیعی را مرور کنید و البته اگر "شیرینی آن مدیریت درخشان به کامتان تلخ نمی شود" به جای تعریف و تمجید از دستاوردهای سازمان خود، به پرسش های زیر پاسخ دهید؛

• چرا آتش سوزی های این پاییز خشک را پیش بینی نکردید؟
• اگر پیش بینی کردید چرا در آتش سوزی های اخیر به موقع ورود نکردید؟
• چرا مدیرکل شما در غرب استان، چنین ساده انگارانه از کنار گزارش های جامعه مدنی گذشت؟
• این تناقض که معاون جنگل شما در جایگاه تخصصی ترین رکن سازمان معتقد است « برای مهار آتش هیرکانی هواپیما نیاز نیست و بیل و شنکش کارآمد تر است » ولی در عمل و در نهایت شاهد آن بودیم که عملیات هوایی منجر به مهار آتش شد؟ نگاه کارشناسی و تخصصی ایراد دارد یا نگاه کارشناسی در سازمان جایگاهی ندارد؟ این پارادوکس ناشی از چیست؟
• عملکرد پایگاه اطفای حریق ساخته شده در جنگل عباس آباد بهشهر که با نقض عرصه ثبت جهانی یونسکو ساخته شده در این آتش سوزی چه بود؟
• چرا از اعتراف به نقش آفرینی کمک های بین المللی در این آتش سوزی همچنان طفره می روید؟ به این درخواست به جا و موثر به عنوان یک نقطه ضعف سازمانی می نگرید و آن را به گردن سازمان حفاظت محیط زیست می اندازید؟
• چه کسانی و چرا دست کم 24 ساعت تجهیزات اعزامی از ترکیه را در فرودگاه نوشهر زمین گیر کردند و مجوز پرواز ندادند؟
• اصلا چرا تجهیزات هوایی اطفای آتش ندارید و چرا در این سال ها اقدام به تربیت و آموزش کادر پروازی خبره نکردید؟
• چرا مدام از کمبود و نبود منابع مالی سخن می گویید؟ مگر سازمان شما در شصت سال گذشته بیش از 60 میلیون مترمکعب چوب از جنگل های شمال برداشت نکرد و نفروخت؟ مگر قرار نبود 45 درصد این درآمد برای صیانت و حفاظت از جنگل ها هزینه شود؟ آیا شد؟ اگر بله پس چرا امکانات ندارید و اگر نه باز هم چرا؟ این سوء مدیریت نیست؟ این خنجر زدن به سینه هیرکانی نیست؟
• چرا برخی از مدیران شما در این هنگامه سوزان همچنان به جامعه و ساختارهای تصمیم گیرنده کشور آدرس غلط می دهند و درختان شکسته و افتاده را مقصر جلوه داده و برای بهره برداری از این منابع چوبی که ضامن تداوم توالی بوم سازگان جنگل است زمینه چینی می کنند؟

بی گمان پاسخ قانع کننده ای برای این پرسش ها و صدها پرسش دیگر ندارید که اگر داشتید امروز عرصه های طبیعی کشور در آتش بی تدبیری نمی سوخت. هیچ فرد یا افرادی برخلاف برخی نگاه های وهم آلود با هیچ شخص حقیقی یا جایگاه حقوقی این تشکیلات نه زاویه و نه دشمنی ندارد. ایراد از شماست که نمی دانید و نمی فهمید جایگاه نقد چیست. ایراد از شماست که تاب شنیدن صدای مخالف را نیاموخته اید و هر نقد و مخالفتی را حمل بر دشمنی و سوء نظر می پندارید. ایراد از شماست که به واسطه تکیه زدن بر کرسی های مدیریتی، خود را از قاطبه ملت جدا دیدید؛ وگرنه می فهمیدید و به این فهم پایبند بودید که مطالبه گری و پرسشگری حق مسلم شهروندان و پاسخگویی در نهایت خزوع و تواضع و فروتنی و احترام، وظیفه کارگزاران است! این را بارها و بارها و با صدای بلند تکرار کنید که جایگاه حقوقی امثال شما تنها و تنها از صدقه سر ملت ایران است. فراموش نکنید که مدیران در هر جایگاهی تنها و تنها نوکر مردم ایران و این سرزمین هستند، پس گفت وگو و گفتمان با ملت ایران و ولی نعمتان خود را یادبگیرید و از درشت گویی و پراکندن نفرت و ایجاد فاصله پرهیز کنید.

پایان سخن اینکه آتش سوزی های اخیر عرصه های طبیعی کشور در راستای منافع ملی و منافع زیستی این سرزمین، باید با قید فوریت ساختار دیوانی منابع طبیعی که فروپاشیده و بر سر منابع طبیعی این سرزمین آوار شده را را آوار برداری کرد و تا دیر نشده خشت های ساختار و نگرشی نوین و کارآمد را روی هم گذاشت و جایگزین آن کرد.