به گزارش ایسنا، اولین دوره جام جهانی فوتسال زنان برای ایران خیلی زود به پایان رسید؛ شکست برابر برزیل و ایتالیا و برد مقابل پاناما پرونده حضور زنان کشورمان را در مهمترین رویداد فوتسالی جهان بست تا بار دیگر یادآور شود که در حال عقب ماندن از قافله‌ایم!

تیم ایران در جام جهانی ۲۰۲۵ که اولین دوره جام جهانی فوتسال زنان است، در گروه D با تیم‌های برزیل، ایتالیا و پاناما همگروه بود. ابتدا مقابل برزیل با نتیجه ۴ بر ۱ شکست خورد، در دومین مسابقه ۶ بر ۲ از سد پاناما گذشت و در حساس‌ترین دیدار هم ۳ بر ۱ برابر ایتالیا شکست خورد تا با قرار گرفتن در رتبه سوم گروه خود از صعود به یک چهارم نهایی و جمع هشت تیم برتر جهان بازبماند.  

همین چند ماه پیش بود که تیم ملی در جام ملت‌های آسیا هم پس از دو دوره قهرمانی از صعود به فینال بازماند و به سختی در رتبه سوم قرار گرفت. تاجی که پس از دو دوره از سر زنان کشورمان برداشته شد، به ژاپن رسید و حالا ژاپن تنها تیم آسیایی حاضر در یک چهارم نهایی جام جهانی است. ما هم باید به خانه برگردیم!

اینکه چرا فوتسال زنان ایران به اینجا رسیده، برای اهالی فوتبال و فوتسال روشن است؛ بعد از قهرمانی سال ۱۳۹۷ زنان ایران در آسیا اگر بگوییم تیم ملی فوتسال زنان رها شد، اغراق نکرده‌ایم. بهانه چه بود؟ برگزار نشدن جام ملت‌ها آسیا. فدراسیون فوتبال با این دستاویز که تاریخ سومین دوره این رقابت‌ها مشخص نیست برنامه منظمی را برای تیم ملی در نظر نگرفت، سرمربی تیم بارها تغییر کرد، تیم وارد حاشیه شد، قهرمانی در کافا (تورنمنت فوتسال آسیا مرکزی) با حضور تیم‌های ضعیف آسیایی به عنوان دستاورد قلمداد شد و زنان فوتسال ایران از میادین بین‌المللی دور شدند؛ موضوعی که فرشته کریمی بعد از حذف از جام جهانی آن را یکی از دلایل این نتایج قلمداد کرد و گفت: "نداشتن بازی‌های بین‌المللی در سال‌های گذشته باعث شد بازی مقابل ایتالیا را از دست بدهیم. "

تیم ملی در بهترین سال‌هایی که می‌توانست با برنامه‌ریزی درست نسل جدیدی از بازیکنان را وارد بدنه خود کند و آنها را به تدریج در کنار باتجربه‌ها قرار بدهد تا آماده حضور در رویدادهای بزرگی چون جام ملت‌های آسیا و جام جهانی شوند، با بی‌توجهی زمان را از دست داد تا اینکه بعد از کسب نتیجه ضعیف در آسیا که قابل انتظار هم بود، شهرزاد مظفر را بار دیگر به عنوان سرمربی انتخاب کرد و تیمی از بازیکنان باتجربه راهی مسابقات شد؛ تیمی که جزو مسن‌ترین تیم‌های تورنمنت بود(دومین تیم مسن جام)، در حالی که از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۵ فرصت پوست‌اندازی و جوان‌گرایی داشت!  

البته ذکر این نکته به این معنی نیست که بازیکنان فعلی تیم ملی کیفیت خوبی ندارند، قطعا اگر فرزانه توسلی نبود ایران مقابل ایتالیا گل‌های بیشتری دریافت می‌کرد و به شکل بدی از جام حذف می‌شد. این نسل و این بازیکنان جانانه جنگیدند و اگر اردوها و بازی‌های تدارکاتی باکیفیتی در نظر گرفته می‌شد و جوانان را کنارشان قرار می‌دادند تا به مرور ضمن کسب تجربه جوان‌گرایی درست هم اتفاق بیفتد، قطعا اکنون تیم متفاوتی داشتیم.  

فوتسال زنان ایران اکنون هم برتری خود را در آسیا از دست داده است و هم جزو هشت تیم برتر جهان نیست. اینکه چه رویکردی در مقابل این افت در پیش گرفته شود به فدراسیون فوتبال بستگی دارد. می‌توان مثل قبل با بی‌توجهی بیشتر از رقبا جاماند یا با برنامه درست سعی در جبران این افت داشت. قطعا مطالبه زنان فوتسال گزینه دوم است.  

انتهای پیام