طیبه محمد موسس گروه سفیران صلح و دوستی و دبیر کمیته بین الملل همایش جانبازان شیمیایی نفس‌های سوخته در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: در بحث جانبازان شیمیایی و برگزاری همایش بین‌المللی جانبازان شیمیایی با عنوان «نفس‌های سوخته» که به تازگی برگزار شد باید گفت که بخش اعظمی از اتفاقاتی که در جنگ نابرابر ایران و عراق شاهد آن بودیم، در واقع نتیجه حمایت همه‌جانبه کشورهایی بود که مدعی صلح و حقوق بشر هستند، اما در زمان جنگ، سلاح‌های شیمیایی کشتارجمعی را که پیش از آن در هیچ جای دنیا استفاده نشده بود، در اختیار رژیم بعث عراق قرار دادند.

دبیر کمیته بین الملل همایش نفس‌های سوخته افزود: این اقدام باعث شد فردی که می‌توان او را مصداق انسان‌نمای ددمنش دانست، از این بمب‌ها در مناطق مسکونی استفاده کند. مناطق مسکونی بی‌دفاع‌ترین نقاط در جنگ‌ها هستند؛ جایی که خانواده‌ها، زنان و کودکان زندگی روزمره خود را دارند؛ در شهرها نه سنگری دارند، نه سلاح دفاعی و نه تجهیزات مراقبتی مانند ماسک ضدشیمیایی. حمله به شهرها و مناطق مسکونی، نقض صریح قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی است.

این فعال مدنی گفت: اولین بار در جهان که سلاح شیمیایی خردل در یک شهر مسکونی استفاده شد، در سردشت ایران بود. با وجود انتشار گسترده اخبار این جنایت در دنیا، کشورهایی که این سلاح‌ها را در اختیار عراق قرار داده بودند، حتی حاضر نشدند از ملت ایران عذرخواهی کنند. پس از آن نیز ایران به دلیل تحریم‌ها دسترسی کافی به دارو و امکانات درمانی نداشت و برای درمان مصدومان مجبور به اعزام آنها به همان کشورهایی شد که خود در این جنایت نقش داشتند. این نیز ظلمی مضاعف به مردم ایران بود.

این کنشگر اجتماعی بیان کرد: طبیعی بود که ملت ایران به این نتیجه برسد که باید توان دفاعی و علمی خود را تقویت کند. دانشمندان ما به این باور رسیدند که برای حفاظت از مرز و بوم کشور باید به خودکفایی در حوزه دفاعی برسیم تا دیگر شاهد چنین ظلمی نباشیم.

وی ادامه داد: امروز، سال‌ها پس از حملات شیمیایی، جانبازانی را داریم که با مشکلات شدید تنفسی و دردهای مزمن زندگی می‌کنند. برخی از آن‌ها نزدیک به ۴۰ سال است که به‌طور مداوم دارو مصرف می‌کنند. حتی با بهترین رسیدگی‌ها هم کیفیت زندگی این عزیزان پایین است و این واقعیتی تلخ اما انکارناپذیر است.

طیبه محمد تصریح کرد: سازمان OPCW امسال شعاری با محور «توانمندسازی زنان» و «استفاده صلح‌آمیز از مواد شیمیایی» در حوزه کشاورزی، صنعت و حفظ زنجیره حیات انتخاب کرده است.

وی افزود: بنیاد شهید با همراهی تشکل‌های جانبازان شیمیایی و گروه «سفیران صلح و دوستی» تصمیم گرفت امسال این رویداد را به بستری برای مطالبه‌گری و دادخواهی حقوق جانبازان شیمیایی تبدیل کند. بسیاری از اعضای این مجموعه‌ها خود از آسیب‌دیدگان همین جنایات جنگی هستند.

محمد گفت: در حالی که در جهان معمولاً برای قربانیان یک دقیقه سکوت برگزار می‌شود، ما در این همایش تصمیم گرفتیم به جای سکوت برای ادای احترام، یک دقیقه با ماسک اکسیژن بطور نمادین نفس بکشیم تا نمایندگان کشورها از نزدیک، حتی برای لحظه‌ای، رنج جانبازان شیمیایی را درک کنند. ما سکوت را به فریاد و اعتراض تبدیل کردیم، چرا که سکوت سهم مقصران است، نه قربانیان.

وی گفت: در این همایش سمفونی سردشت نیز رونمایی شد. این سمفونی تحت تاثیر اتفاقات بمباران سردشت ساخته شده و به خوبی با زبان هنر داستان رنج مردم یک شهر را بازگو کرد. طی برنامه ریزی انجام شده این سمفونی به همراه پرفورمنسی که روایت حقیقی از نوزاد و مادری در هنگام بمباران را دارد بزودی در کشورهای گوناگون به روی صحنه می‌رود.

وی افزود: یکی از موارد مهمی که ما در ایران باید به آن برسیم این است که جایگاه جامعه مدنی در حوزه‌های بین المللی باید به طور شاخص دیده شود یکی از آن جایگاه‌های بین المللی، کرسی سفیر صلح در سازمان ملل است که قواعد و قوانین خود را دارد و اکنون کشور ما در فرایند سفیر صلح نیاز به هنرمند و سلبریتی و ورزشکار به عنوان سفیر صلح ندارد بلکه باید شخصی باشد که همه جوانب را بتواند تحلیل کرده و معضلاتی که جنگ و تحریم به وجود آورده با تمام وجود حس کرده باشد.

طیبه محمد بیان کرد: نهادهای ذی ربط باید با کمک جامعه مدنی این جایگاه را در نظر بگیرند و یک فرد متعهد را به عنوان سفیر صلح به جوامع بین المللی معرفی کنند تا بتواند در بخش دادخواهی در زمینه‌های مختلف از جمله مصدومین شیمیایی مطالبه گری کند. باید درباره بسیاری از آسیب دیدگان جنگ ۱۲ روزه که به نوعی ترور ۱۲ روزه بود، مطالبه گری شود. و این شخص می‌تواند در جایگاه اجتماعی با کمک دولتمردان احقاق حقوق مردمی کند.

وی گفت: چه شخصی می‌تواند مطالبه گری اجتماعی از آسیب دیدگان دفاع مقدس و همین جنگ ۱۲ روزه را کند؟ سیاسیون و مقامات کشور این کار را انجام می‌دهند. اما افراد به عنوان جامعه مدنی نیز باید احقاق حقوق و مطالبه گری کنند. سال گذشته در سازمان ملل پیگیری کردیم تا سفیر صلحی از جامعه مدنی معرفی شود. حتی آقای علیرضا یونچی یکی از پیشنهادات ما بود. امیدوارم با حمایت سمن‌ها و تشکل‌های مردمی بتوانیم در کنار دولتمردان کشورمان برای کسب این کرسی تلاش کنیم. تا جنایت‌ها را در سطح جهانی عنوان کنیم و از زبان مردم برای مردم بگوییم.