ابراهیم حسن‌بیگی در گفت‌وگو با ایسنا با تشریح مسیر ورود خود به دنیای ادبیات گفت: نویسندگی برای او تصمیمی از پیش تعیین‌شده نبوده و از کودکی هرگز تصور نویسنده شدن نداشته است؛ بنابراین هیچگاه مشوقی برای ورود به عرصه ادبیات نداشته و مطالعه و نوشتن انشا در سال‌های مدرسه به‌صورت ناخودآگاه او را به سمت ادبیات سوق داده است.

وی با اشاره به علاقه جدی‌اش به شعر در دوران دبیرستان اظهار کرد: از ۱۶ سالگی شعرهایم در نشریات چاپ می‌شد و در محافل ادبی نوجوانی شعر می‌خواندم و همین تشویق‌ها سبب شد ابتدا شعر و بعدها داستان را جدی‌تر دنبال کنم.

این نویسنده درباره آغاز فعالیت حرفه‌ای داستان‌نویسی خود توضیح داد: حوادث پس از انقلاب و موضوعات مرتبط با کردستان من را به سمت نوشتن داستان کشاند. به همین خاطر زندگی در منطقه کردستان و ارتباط مستقیم با مردم و رویدادها باعث شد نوشتن درباره کردستان را جدی بگیرم.

حسن‌بیگی در ادامه درباره آثاری که به آن‌ها دلبستگی بیشتری دارد گفت: پاسخ به اینکه کدام کتابم را بیشتر دوست دارم سخت است، اما برخی آثار برایم جایگاه ویژه‌ای دارند از این رو رمان ریشه در اعماق را بیشتر از باقی آثارم دوست دارم، زیرا رمانی با محوریت سیستان و بلوچستان است که جوایز متعددی کسب کرده و در میان برترین آثار ۲۰ سال ادبیات دفاع مقدس و انقلاب اسلامی قرار گرفته است.

وی در بخش دیگری از سخنانش به آثار نوجوان خود پرداخت و مجموعه سه‌جلدی «صوفی و چراغ جادو»، امیرحسین و چراغ جادو و گیسو و چراغ جادو را از آثار موفق و پرفروش این حوزه معرفی کرد.

این نویسنده همچنین از کتاب کودک «غنچه بر قالی» به‌عنوان اثری نام برد که به آن علاقه‌مند است و توضیح داد: غنچه بر قالی داستانی درباره دختر بچه ترکمنی است که می‌خواهد طرح گل رز را روی قالی نقش بزند؛ این کتاب به چندین زبان ترجمه شده و در فهرست ۲۵ کتاب برگزیده کتابخانه ملی مونیخ قرار گرفته است.

حسن‌بیگی ضمن اشاره به بیش از ۱۳۰ عنوان کتاب در کارنامه‌اش گفت: ۳۶ اثرم در جشنواره‌های مختلف برگزیده شده‌اند اما بزرگ‌ترین جایزه برای من خوانده شدن کتاب‌هاست زیرا وقتی می‌بینم مردم با آثارم ارتباط می‌گیرند، حس می‌کنم بهترین جایزه را دریافت کرده‌ام.

انتهای پیام