به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، آیا ادعای یکی از مسئولان دولتی درباره منشأ آلودگی هوا مشمول این دروغ متواتر است یا آنگونه که ادعا شده، خودروهای سواری و شخصی شهروندان متهم اصلی و اول آلودگی است؟

آمار و مستندات چه می‌گوید؟

یکی از رایج‌ترین روش‌های ارزیابی برای تخمین میزان نرخ انتشار آلاینده‌ها، «سیاهه انتشار» است که حتی آن نیز برای تحلیل ذرات معلق کفایت نمی‌کند، زیرا در سیاهه میزان انتشار مستقیم ذرات تعیین می‌شود، در حالی که بخش قابل توجهی از غلظت ذرات معلق در جو، سهم ذرات ثانویه است که در نتیجه فعل و انفعالات شیمیایی در جو شکل گرفته‌اند.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس تایید می‌کند علیرغم تحقیقات متعدد مربوط به آلودگی هوا علی‌الخصوص در شهر تهران مطالعات یکپارچه و مداومی در این زمینه انجام نشده است؛ لذا فقدان اطلاعات قیاس میان منابع آلاینده را ناممکن ساخته و به همین دلیل آخرین سیاهه انتشار متعلق به سال 96 است و تا کنون به‌روز نشده.

بر اساس واپسین سیاهه انتشار که متعلق به 7 سال پیش است، سهم خودروهای سواری تنها 14 درصد است و مشخص نیست چقدر از همین عدد ناشی از عمر و کیفیت خودرو یا کیفیت سوخت است؟

یادآوری!

اگرچه برخی مسئولان تلاش دارند آلودگی هوای کشور را به خودرو و خودروسازان نسبت دهد، اما قانون هوای پاک که در سال 1396 تصویب شد، تکالیفی را به عهده 23 دستگاه از جمله وزارتخانه‌های صمت، نفت، نیرو، کشور و... گذاشته است. اما بر اساس گزارش‌های رسمی در 8 سال گذشته تنها 14درصد این قانون اجرایی شده.

سوال مهم؛

چرا درباره ترک‌فعل‌ها و کم‌کاری نهادهای یادشده درباره آلودگی هوا به صورت مستند، رسمی و فصلی گزارش داده نمی‌شود؟