جلیل شریعتی‌فر، عصر سه شنبه ۲۷ آبان ماه در حاشیه سی و پنجمین جشنواره تئاتر استانی خراسان رضوی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: اینکه «مرگ یزدگرد» را برای اجرا در این جشنواره انتخاب کردم از دغدغه‌ای قدیمی نشأت می‌گیرد که به دوران دانشجویی‌ام در حدود 10 سال پیش برمی‌گردد. از همان زمان «مرگ یزدگرد» را دوست داشتم و ایده‌ای درباره‌اش داشتم اما شرایط اجرای آن فراهم نمی‌شد تا اینکه امروز با شکل‌گیری یک گروه مناسب، امکان اجرا پیدا شد.

وی ادامه داد: استاد بیضایی نویسنده‌ای بزرگ و تأثیرگذار هستند که بسیاری از هنرمندان به‌خاطر زبان خاص و پیچیده ایشان به سراغ متن‌هایشان نمی‌روند. برای مثال متن «مرگ یزدگرد» بسیار قدرتمند است اما اگر بتوان رویکردی تازه و متفاوت به آن داشت و کمی از قالب کلاسیک فاصله گرفت، می‌توان اتفاقی تازه رقم زد که حتی به احیای دوباره آثار کلاسیک کمک کند.

این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه آنچه بیش از همه توجهش را جلب کرده، موضوع «حقیقت و واقعیت» است، خاطرنشان کرد: چیزی که در متن «مرگ یزدگرد» عمداً مخدوش و نامشخص است، این است که معلوم نیست، حقیقت چیست و واقعیت کدام است. این همان مسئله‌ای است که در زندگی روزمره ما نیز جریان دارد؛ همه به دنبال حقیقت‌اند اما آنچه تجربه می‌کنیم واقعیت است و نمی‌دانیم کدام درست است.

اجرای «مرگ یزدگرد» در تیمارستان، جسورانه‌ترین تصمیم من بود

شریعتی‌فر با تأکید به اینکه اجرای «مرگ یزدگرد» در تیمارستان جسورانه‌ترین تصمیم او به‌عنوان کارگردان این نمایش بوده است، بیان کرد: می‌دانم این اثر بازخوردهای متفاوتی خواهد داشت؛ برخی به‌خاطر ارادت به استاد بیضایی با تغییرات مخالف‌اند اما گروهی ذهنی بازتر دارند و چنین تجربه‌ای را می‌پذیرند. دغدغه اصلی من همین بود که این متن را با بردن به فضای تیمارستان به اتفاقی تازه برسانم.

وی با اشاره به اینکه تمرین‌های گروه، فراز و نشیب زیادی داشته است، خاطرنشان کرد: این تمرین‌ها تقریباً از اوایل اردیبهشت امسال آغاز شد و حدود ۱۷۰ جلسه تمرین برگزار شد. نزدیک به ۴۰ جلسه دورخوانی انجام شد و بقیه جلسه‌ها صرف تمرین، میزانسن و حرکت شد. ما در این مسیر با مشکلات رایج گروه‌های تئاتری روبه‌رو بودیم؛ از نبود مکان مناسب برای تمرین گرفته تا دغدغه‌های مالی اعضای گروه که گاهی نمی‌توانستند در تمرین حاضر شوند، زیرا مجبور بودند خرج خانواده را تأمین کنند. تولید اثر برای جشنواره به‌صورت قاطع و صد در صدی درآمدی ندارد و ما فقط به عشق کار ایستادگی کرده‌ایم. علاقه‌مان به این اثر و متن استاد بیضایی، دلیل اصلی پایداری ما بوده است.

این کارگردان تئاتر با تأکید به اینکه کسی که بخواهد کاری انجام دهد، نیازی به بهانه ندارد، بیان کرد: ما بسیاری از جلسات تمرین را حتی زیر پل انجام دادیم! کاری که بعد از چند جلسه مورد بازخواست قرار گرفت اما باز هم کوتاه نیامدیم و از آنجا به پارک و سپس به مکان های مختلف دیگر رفتیم. هرجا که توانستیم تمرین کردیم تا کاری که می‌خواهیم انجام شود. مشکلات و محدودیت‌هایی زیادی وجود دارد و نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت اما باید با قدرت و پر امید ادامه داد.

انتهای پیام