هاجر شریفی ۲۲ آبان، در آیین بزرگداشت «روز جهانی دیابت»، اظهار کرد: دلیل تشکیل «حلقه آبی»، اتحاد و همدلی بیماران دیابتی است؛ کنار هم قرار می‌گیریم تا با تشکیل این حلقه، همدلی و حمایت را تقویت کنیم. یکی از عمده‌ترین و اصلی‌ترین فعالیت‌های ما در بنیاد دیابت، آموزش و پیشگیری است که از سال گذشته تاکنون با محوریت محیط کار انجام می‌شود.

وی با اشاره به اجرای برنامه‌های غربالگری در محیط‌های کاری، افزود: در سال گذشته، کارشناسان ما در سازمان‌های دولتی، مجتمع‌های تجاری و هتل‌ها حضور یافتند تا غربالگری دیابت و فشار خون را انجام دهند. در مجموع، ۲۰۲ مراجعه حضوری انجام و ۱۲هزار و ۲۵۰ نفر غربالگری و پایش سلامت شدند. به محض انجام غربالگری، اطلاعات بیماران در واحد درمانی درمانگاه میلاد به دست پزشکان می‌رسد. پزشکان افرادی را که در معرض خطر یا مبتلا به دیابت هستند شناسایی کرده و به آنان اطلاع می‌دهند تا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کنند؛ آنچه در جامعه می‌بینیم نشان می‌دهد آمار واقعی دیابت بسیار بالاتر از آمار رسمی وزارت بهداشت است.

مدیر بنیاد پیشگیری و کنترل دیابت مشهد با بیان اینکه وزارت بهداشت حدود ۱۴ درصد جامعه را دیابتی اعلام کرده، گفت: طبق بررسی ما در میان ۱۲ هزار نفر، حدود ۲۳ درصد جامعه درگیر این بیماری هستند. همچنین حدود ۷۰ درصد از بیماران از وضعیت بیماری خود آگاه نیستند. در خصوص همکاری مدارس، برخی مدیران مدارس غیردولتی از ما برای اجرای کارگاه‌های آموزشی دعوت می‌کنند. در ماه آبان در بسیاری از مدارس حضور یافتیم و کارگاه‌های آموزشی ویژه کودکان برگزار کردیم. این کارگاه‌ها با هدف آموزش نسل آینده و ارتقای آگاهی دانش‌آموزان انجام می‌شود.

شریفی ادامه داد: از دیگر برنامه‌های بنیاد، کارگاه‌های آموزشی در مؤسسه یا فرهنگسراهاست که به‌صورت ماهانه برگزار می‌شود. خدمات حمایتی نیز شامل بسته‌های معیشتی، لوازم‌التحریر و تجهیزات پزشکی مرتبط با بیماران است که در زمان‌های مختلف سال توزیع می‌شود.

انسولین غذای بیمار دیابتی است؛ اگر مصرف نکند، به مشکل برمی‌خورد

وی با بیان چالش‌های جامعه دیابتی، گفت: یکی از مهم‌ترین مشکلات بیماران، کمبود انسولین و نحوه توزیع آن است. در زمانی که انسولین‌های دانمارکی وارد می‌شد، کنترل بیماری بسیار مؤثرتر بود. اگر دیابت کنترل نشود، در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده باید منتظر افزایش بیماران دیالیزی باشیم که هزینه‌های سنگینی بر دوش جامعه می‌گذارد. در مقطعی، انسولین‌های وارداتی کمیاب شد و برندهای جدید وارد بازار شدند، اما بسیاری از آن‌ها کارایی مشابه برندهای قبلی را نداشتند. انسولینی که باید با ۸۰۰۰ تومان عرضه می‌شد، به قیمت ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان در بازار آزاد فروخته می‌شد. انسولین غذای بیمار دیابتی است؛ اگر مصرف نکند، به مشکل برمی‌خورد.

مدیر بنیاد پیشگیری و کنترل دیابت مشهد  درخصوص اینکه در مورد نوار تست قند خون نیز همین مشکل وجود دارد، تصریح کرد: نوار تستی که پیش‌تر با قیمت ۵۲ هزار تومان در اختیار بیماران قرار می‌گرفت، اکنون به ۳۴۵ هزار تومان رسیده است. برخی برندها نیز به‌صورت موقت وارد بازار می‌شوند و پس از مدتی تولیدشان متوقف می‌شود. هر خانواده دیابتی ناچار است چند دستگاه مختلف در خانه داشته باشد تا بتواند با هر نوار موجود کار کند.

سنسور پایش قند خون و مطالبه از سازمان‌های بیمه‌گر

شریفی بیان کرد: سنسور پایش  قند خون که اطلاعات را به موبایل ارسال می‌کند، ابزار بسیار مؤثری است، اما هر سنسور حدود ۵و نیم میلیون تومان قیمت دارد. هر بیمار باید ماهانه دو عدد از این سنسورها استفاده کند که حدود ۱۱ میلیون تومان هزینه دارد. با احتساب سایر هزینه‌ها، نگهداری از یک کودک دیابتی ماهانه بیش از ۱۷ میلیون تومان هزینه دارد.

وی اضافه کرد: سازمان بیمه اعلام کرده بود که هزینه سنسور پایش قند خون برای کودکان زیر ۱۶ سال پرداخت می‌شود، اما تاکنون هیچ پرداختی انجام نشده است. خانواده‌ها با قرض و سختی هزینه‌ها را تأمین کرده‌اند. انتظار می‌رود سازمان‌های بیمه‌گر پاسخ‌گو باشند و این طرح‌ها را به‌درستی اجرا کنند. حتی برخی از مسئولان بیمه از جزئیات این طرح اطلاع نداشتند؛ این در حالی است که اطلاع‌رسانی رسمی درباره اجرای آن انجام شده بود.

در ادامه مجید حسینی، مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه امروز، عنوان برنامه ما «روز جهانی دیابت» است که مصادف با چهاردهم نوامبر است، اظهار کرد: این روز مختص کشور ما نیست، بلکه در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. تفاوت ما در ایران در این است که افراد بزرگ‌منش و خیرخواه، با دل دریایی خود از وقت، زندگی و دارایی‌شان می‌گذرند تا به هم‌وطنان خود شادی و آرامش ببخشند؛ این روحیه نوع‌دوستی جای تقدیر و تشکر دارد.

وی ادامه داد: حدود دهه ۶۰، تنها داروهای محدودی برای درمان دیابت وجود داشت. در آن زمان، چند داروی خوراکی مانند متفورمین و چند نوع انسولین تزریقی از جمله NPH و Regular در دسترس بود که همه‌ آن‌ها ابزار اصلی ما برای کنترل بیماران به شمار می‌رفت. طبیعتاً آمار مبتلایان نیز بسیار کمتر از امروز بود. بر اساس تحقیقاتی که در یک بازه ۱۰ ساله انجام و گزارش آن در سال جاری منتشر شده است، مصرف داروهای ضد دیابت در ایران ۲۳۵ درصد افزایش داشته است.

مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد با تأکید بر اینکه امروزه برندهای مختلفی از انسولین با تکنولوژی‌های جدید وارد بازار شده‌اند، گفت: یکی از این فناوری‌ها، قلم‌های انسولین است که مصرف آن را بسیار ساده‌تر کرده است. این قلم‌ها عمدتاً برای افرادی طراحی شده‌اند که به دلیل سفرهای متعدد و شرایط کاری متنوع، امکان نگهداری انسولین در یخچال یا تزریق سنتی با سرنگ را نداشتند. در گذشته، تزریق انسولین با سرنگ و به‌صورت زیرجلدی کاری دشوار بود و برخی بیماران از انجام آن در جمع احساس خجالت یا نگرانی می‌کردند.

حسینی با بیان اینکه در جامعه نوعی مقاومت اجتماعی نسبت به مصرف انسولین وجود دارد، نه مقاومت بدنی، تصریح کرد: بسیاری از بیماران مسن وقتی پزشک برایشان انسولین تجویز می‌کند، می‌گویند: «ترجیح می‌دهیم قرص بخوریم و انسولین نزنیم، چون می‌گویند آدم به انسولین عادت می‌کند.» این تفکر کاملاً نادرست است. بدن انسان به انسولین نیاز دارد، درست مانند نیاز روزانه به غذا. اگر پزشک تشخیص دهد فردی باید از انسولین استفاده کند، لازم است حتماً این درمان انجام شود. در دیابت نوع دو، معمولاً بیماران میانسال یا سالمند هستند و بسته به شرایط، از داروهای خوراکی یا تزریقی یا هر دو استفاده می‌کنند. اما در دیابت نوع یک که بیشتر در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود، نیاز به انسولین امری حیاتی است. هرچند در این سنین ممکن است مقاومت روانی یا اجتماعی ایجاد شود، اما با توضیح و آموزش درست، می‌توان این نگرانی را برطرف کرد.

وی با تأکید بر موضوع پیشگیری از دیابت، یادآور شد: عوامل مؤثر به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ عواملی مانند ژنتیک، سن و وراثت که در اختیار ما نیستند و عواملی از جمله تغذیه، فعالیت بدنی، کنترل فشار خون، چربی خون، وزن و پرهیز از دخانیات که در اختیار ما هستند. بخش عمده پیشگیری از دیابت در همین عوامل دوم نهفته است؛ اگر سبک زندگی ما سالم و متعادل باشد، احتمال ابتلا به دیابت به میزان چشمگیری کاهش می‌یابد. چه آمار را ۱۴ درصد بدانیم، چه ۲۰ یا حتی ۱۰۰ درصد، تفاوتی ندارد؛ چون ما همه در همین جامعه زندگی می‌کنیم و هیچ‌کس مصون نیست.

تعداد زیادی از افراد مبتلا به دیابت از بیماری خود آگاه نیستند

مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه در بررسی‌های غربالگری سال گذشته دانشگاه علوم پزشکی، مشخص شد تعداد زیادی از افراد مبتلا به دیابت هستند ولی از بیماری خود آگاه نیستند، بیان کرد: گروهی دیگر نیز در معرض خطر ابتلا قرار دارند، یعنی قند ناشتای آن‌ها بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ است. این افراد اگر به اصلاح سبک زندگی خود نپردازند، در آینده دچار دیابت خواهند شد. پیشگیری یعنی بدانیم چه کنیم که مبتلا نشویم و اگر مبتلا شدیم، چطور بیماری را کنترل کنیم تا عوارض آن بروز نکند.

حسینی درخصوص اینکه در علم پزشکی گفته می‌شود بیماران مبتلا به دیابت نوع یک معمولاً با علائم ناگهانی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، توضیح داد: این علائم ممکن است به‌صورت کاهش هوشیاری یا علائم شدید دیگر بروز کند. اما بیماران دیابت نوع دو که بخش بزرگی از جامعه دیابتی را تشکیل می‌دهند، اغلب با عوارض بیماری مراجعه می‌کنند؛ عوارضی که مربوط به عروق بزرگ مانند قلب و مغز، یا عروق ریز مانند چشم، کلیه و پا هستند.این مسئله هشدار مهمی برای همه ماست تا حد امکان از ابتدا پیشگیری کنیم. نقش آموزش در این زمینه بسیار اساسی است. خوشبختانه، سازمان‌های مردم‌نهاد (سمن‌ها) و انجمن‌های فعال در این حوزه با تلاش فراوان، در زمینه آموزش، پیشگیری و کنترل دیابت فعالیت دارند و بار بزرگی را از دوش نظام سلامت برداشته‌اند.

در برخی نقاط جهان شاهدیم برای دستیابی به قدرت، سلامت انسان‌ها قربانی می‌شود

وی ادامه داد: در حوزه درمان نیز دغدغه‌هایی وجود دارد. بخش خصوصی و نظام بازار دارویی در پی افزایش سود خود هستند، اما نباید این مسئله به قیمت جان انسان‌ها تمام شود. متأسفانه در برخی نقاط جهان شاهدیم که برای دستیابی به قدرت یا ثروت، سلامت انسان‌ها قربانی می‌شود. این نگرانی جهانی است و کشور ما نیز از آن مستثنی نیست. به عنوان فردی که در مطب فعالیت دارم، تقریباً هر روز نمایندگان شرکت‌های دارویی برای معرفی و تبلیغ برندهای جدید داروهای خوراکی یا قلم‌های انسولین مراجعه می‌کنند. در چنین شرایطی، مسئولیت اخلاقی پزشکان بسیار سنگین است. ما باید فراتر از تبلیغات تجاری، مصلحت بیماران و سلامت جامعه را در نظر بگیریم.

این متخصص داخلی گفت: از سوی دیگر، مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز با درک اهمیت این مسئله، نسبت به آن حساس شده‌اند. بنده به عنوان عضو هیئت‌رئیسه دانشگاه، شاهد هستم که بسیاری از دغدغه‌های سازمان‌های مردم‌نهاد و انجمن‌های خیریه به مدیران دانشگاه منتقل شده و مورد توجه جدی قرار گرفته است. تکرار طرح این موضوعات در قالب‌های گوناگون سبب شده نگاه مدیریتی به موضوع دیابت و حمایت از بیماران، واقع‌بینانه‌تر و جدی‌تر شود.

حسینی با توجه به یکی از ابزارهای دووجهی دنیای امروز یعنی تلفن همراه، تأکید کرد: این وسیله اگرچه امکانات گسترده‌ای در اختیار ما قرار می‌دهد، اما در عین حال به یکی از عوامل تهدید سلامت تبدیل شده است. استفاده بیش از حد از تلفن همراه، خواب کودکان و بزرگسالان را مختل کرده، به چشم‌ها آسیب رسانده و حتی مشکلات اسکلتی ایجاد کرده است. متأسفانه بسیاری از والدین برای سرگرم کردن فرزندان خود، گوشی را به دستشان می‌دهند تا مدتی از آن‌ها آسوده شوند؛ در حالی که این رفتار می‌تواند اثرات بلندمدتی بر سلامت جسمی و روانی فرزندان بگذارد. همین فناوری اگر درست استفاده شود، می‌تواند در کنترل بیماری‌ها نقش مؤثری داشته باشد.

وی بیان کرد: همچنین برای کودکان مبتلا به دیابت که در محیط خارج از خانه هستند، دستگاه‌های کنترل مداوم قند خون وجود دارد که اطلاعات را از طریق تلفن همراه به والدین منتقل می‌کند. این نمونه‌ها نشان می‌دهد که اگر از فناوری به درستی استفاده کنیم، می‌تواند به یکی از ابزارهای مهم در پیشگیری و کنترل دیابت تبدیل شود. جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر در حوزه درمان‌های پیشرفته دیابت پیشرفت چشمگیری داشته است؛ کشور ما در میان حدود ۲۰۰ کشور جهان، جزو ۱۰کشور برتر در زمینه تحقیقات مرتبط با سلول‌های بنیادی به شمار می‌رود.

مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: به برکت تلاش دانشمندان متعهد و حمایت نظام، ایران به مرحله‌ای رسیده که در آینده نزدیک می‌تواند با استفاده از روش‌های پیوند سلول‌های بنیادی، درمان‌های اساسی و ریشه‌ای برای بیماران دیابتی ارائه دهد. این دستاورد حاصل ایمان، تخصص و تلاش دانشمندان ایرانی است که با وجود فشارها و تحریم‌ها مسیر خود را ادامه داده‌اند. دشمنان ملت ایران در میدان نظامی نتوانسته‌اند موفق شوند، آن‌ها تلاش دارند از طریق حذف دانشمندان و متخصصان ما در جبهه علمی، به کشور آسیب بزنند. گاه با بهانه‌هایی چون فناوری هسته‌ای یا سایر موضوعات علمی، برنامه‌هایی برای حذف نخبگان کشور طراحی می‌کنند. اما ملت ایران، با اتکا به ایمان و اراده، اجازه نخواهد داد این نقشه‌ها به ثمر برسد.

روزهای جهانی و ملی باید به عنوان هشدار و یادآوری برای مسئولان و مردم تلقی شود

هادی رجائی‌نیا- مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی در این نشست، با اشاره به روزهایی که به‌صورت جهانی یا ملی نام‌گذاری می‌شوند، گفت: هر کدام از این نام‌گذاری‌ها در واقع هشداری برای گروه‌های مختلف است و هدف آن است که بخش‌های مختلف نسبت به این نام‌گذاری‌ها حساس باشند. یکی از این گروه‌ها خود ما مسئولان هستیم . این نام‌گذاری‌ها باید برای ما هشدار باشد تا مسائل و مشکلات مربوط به آن قشر را جدی بگیریم و پیگیری کنیم.

وی با تأکید بر نقش مسئولان در پیگیری مشکلات اقشار مختلف، ادامه داد: یکی از هشدارها به ما مسئولان است تا موضوعات و مسائل را با دقت پیگیری کنیم، اما در کنار آن، این روزها یادآور همدلی، دوستی، همراهی و همیاری نیز هستند. مجموعه‌هایی که امروز بانی برگزاری این مراسم شدند و در طول سال نیز خدمت‌رسانی می‌کنند، در واقع نماد همین همیاری اجتماعی هستند. هشدار بعدی متوجه همه مردم است. همه ما باید توجه داشته باشیم که در معرض بیماری‌هایی مانند دیابت قرار داریم، به‌ویژه ما ایرانی‌ها که چند عامل اصلی ابتلا به این بیماری یعنی تغذیه نامناسب، کم‌تحرکی و نداشتن زندگی آرام در بین‌مان شایع است. این نام‌گذاری‌ها می‌تواند هشداری برای تغییر مسیر زندگی ما باشد تا اگر در تغذیه یا سبک زندگی خود اشکالاتی داریم، اصلاح کنیم.

کم تحرکی، هشداری برای جامعه امروز

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی با بیان اینکه متأسفانه در فرهنگ عمومی، تغذیه سالم جایگاه چندانی ندارد و ورزش و تحرک نیز سهم کمی در زندگی روزمره دارد، بیان کرد: شاید در ظاهر درباره ورزش بسیار صحبت شود، اما واقعیت این است که بسیاری از ما کم‌تحرک هستیم. این مطالب باید به‌عنوان هشدار برای جامعه مطرح شود، زیرا همه در معرض خطر هستیم. هر فردی می‌تواند روزانه حداقل نیم ساعت تا ۴۰ دقیقه برای تحرک و ورزش وقت بگذارد.

رجائی‌نیا با بیان اینکه هشدار دیگر این نام‌گذاری‌ها مربوط به افرادی است که به این بیماری‌ها مبتلا شده‌اند، بیان کرد: این بیماران باید در روند درمان خود دقت نظر بالایی داشته باشند و مراقبت‌ها و پیشگیری‌های لازم را به‌موقع انجام دهند. گروه‌های مختلف هدف این نام‌گذاری‌ها هستند و امیدواریم همه ما به آن توجه کنیم. موضوعاتی از چند روز گذشته در سطح استانی و ملی در حال پیگیری است. یکی از دغدغه‌هایی که امروز و در روزهای گذشته مطرح شده، نظارت بر کالاهای درمانی عرضه‌شده در بازار است؛ چه از نظر کیفیت و چه از نظر قیمت.

وی با تأکید بر لزوم نظارت دقیق بر بازار دارو، گفت:  محصولاتی در بازار وجود دارند که تأثیرگذاری کمی دارند یا حتی بی‌اثر هستند. مسئولان نباید اجازه دهند چنین محصولاتی وارد بازار شوند. اگر کمبودی وجود دارد، باید با هر هزینه‌ای کالای درست و موردنیاز بیماران تأمین شود. همه ما موظفیم که از ورود داروهای بی‌کیفیت جلوگیری کنیم، زیرا این داروها ممکن است اثرات جبران‌ناپذیری بر بیماران بگذارند.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی درخصوص اینکه دانشگاه علوم پزشکی باید به‌طور جدی به این موضوع ورود پیدا کند، یادآور شد: همچنین موضوع قیمت‌ها و عرضه خارج از چرخه رسمی دارو نیز نیاز به نظارت ویژه دارد. متأسفانه شاهد هستیم که در برخی داروخانه‌ها یا مراکز دیگر، داروهایی که با ارز دولتی تولید یا وارد می‌شوند، با قیمت‌های گزاف به فروش می‌رسند.

رجائی‌نیا اضافه کرد: با کسانی که سلامت مردم را فدای منافع شخصی خود می‌کنند باید برخورد جدی شود. این کار گناهی نابخشودنی است و دستگاه‌های نظارتی و اجرایی باید بدون اغماض با متخلفان برخورد کنند.

دیابت می‌تواند عاملی برای آسیب‌پذیری اجتماعی باشد

نیره عابدین زاده- معاون دادستان و سرپرست مجتمع قضائی شوق زندگی در ادامه آیین بزرگداشت روز جهانی دیابت، اظهار کرد: عبارت «شوق زندگی» یک شعار نیست؛ بلکه فلسفه‌ای عمیق و یک خط‌ مشی انسانی است. در این مجتمع قضایی، ما روزانه با کودکانی روبه‌رو هستیم که نیاز به حمایت دارند، با زنان و مردانی که در معرض آسیب‌اند و با افرادی که زندگی برایشان با چالش‌های طاقت‌فرسا گره خورده است. در این مسیر، درک کرده‌ایم که دیابت تنها یک بیماری نیست، بلکه می‌تواند عاملی برای آسیب‌پذیری اجتماعی باشد.

وی ادامه داد: فردی که با مدیریت دیابت زندگی می‌کند، اگر در محیطی فاقد آگاهی، امکانات یا حمایت قرار گیرد، در معرض طیف گسترده‌ای از آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد. در نگاه حمایتی و حقوقی ما، «آسیب‌دیده» تنها کسی نیست که ضربه فیزیکی دیده باشد؛ کودکی که به‌دلیل بیماری از مدرسه طرد می‌شود نیز آسیب‌دیده اجتماعی است. زنی که زیر فشار هزینه‌های درمان، بنیان خانواده‌اش متزلزل می‌شود، آسیب‌دیده اقتصادی به شمار می‌رود.

معاون دادستان خراسان‌رضوی گفت: اینجاست که رسالت شما و مأموریت ما به هم پیوند می‌خورد. شما با آموزش، پیشگیری و حمایت از وقوع آسیب جلوگیری می‌کنید و ما در سیستم قضایی نمی‌خواهیم منفعلانه منتظر وقوع آسیب بمانیم تا سپس مداخله کنیم. رویکرد جدید ما قضاوت پیشگیرانه و عدالت ترمیمی است. هدف ما همکاری با نهادهایی چون شماست تا جامعه را به‌گونه‌ای بسازیم که هیچ کودکی به دلیل بیماری احساس تنهایی نکند و هیچ خانواده‌ای به‌خاطر هزینه‌های درمان به فروپاشی نرسد.

عابدین زاده با بیان اینکه هر قلبی در این نظام حمایتی چه در دستگاه قضایی، چه در نهادهای دولتی و چه در سازمان‌های مردمی  باید برای کودکان بتپد، تأکید کرد: کودکان مبتلا به دیابت یک قهرمان کوچک هستند؛ زیرا آن‌ها هر روز با چالشی فراتر از سن خود مبارزه می‌کنند. وظیفه تمام نهادهای کشور این است که این قهرمان کوچک را ببینیم، حمایت کنیم و شرایطی فراهم آوریم تا نه‌تنها بیماری‌اش را مدیریت کند، بلکه بتواند با شوق کودکانه بخندد، بازی کند و به رویاهایش فکر کند.

وی افزود: در چارچوب قوانین، ما باید زمینه رشد عاطفی و زندگی باکیفیت‌تر برای این کودکان را فراهم کنیم. «شوق زندگی» همان نیرویی است که فرد دیابتی را وادار می‌کند مرتب قند خونش را کنترل کند، مددکار را به خانه‌های مردم می‌کشاند، و قاضی را برمی‌انگیزد که برای حفظ کیان خانواده، فراتر از متن خشک قانون عمل کند. این شوق، موتور محرکه ما است.

انجمن حمایت از بیماران دیابتی، بازوی توانمند نظام قضایی در تحقق عدالت اجتماعی

سرپرست مجتمع قضائی شوق زندگی، بیان کرد: ما در دستگاه قضایی به این باور رسیده‌ایم که احکام باید جان‌بخش باشند، نه نفس‌گیر. قانون باید امید را در دل مردم زنده کند و شوق زندگی را در جامعه تقویت کند. انجمن حمایت از بیماران دیابتی، بازوی توانمند نظام قضایی و دولت در تحقق عدالت اجتماعی است. از هر اقدامی که به پیشگیری از آسیب بیماران دیابتی، به‌ویژه کودکان، کمک کند، قاطعانه حمایت می‌کنیم.

عابدین زاده تصریح کرد: گوش شنوا و دلِ آگاه دستگاه قضایی برای شنیدن مشکلات و چالش‌های شما همواره آماده است. از همه مهم‌تر، پیام «شوق زندگی» شما را در جامعه و درون سیستم قضایی با تمام توان ترویج خواهیم داد. بیایید با همکاری یکدیگر دیوارهای بی‌اطلاعی و بی‌مهری را فرو بریزیم و جامعه‌ای بسازیم که در آن، بیماری پایان زندگی نباشد، بلکه آغاز مبارزه‌ای قهرمانانه با حمایت جامعه و پشتیبانی قانون باشد.

انتهای پیام