امیرسینا بختیاری در گفت‌وگو با ایسنا درباره حس خود پس از کسب مدال جهانی، می‌گوید: مدالی را که از کودکی آرزویش را داشتم به دست آوردم. خیلی دوست داشتم رنگش طلا باشد اما نشد، قول می‌دهم در رویدادهای بعدی آن را جبران کنم.

او با اشاره به مسیر پرچالش خود می‌افزاید: راه رسیدن به این مدال آسان نبود. سال‌ها تمرین، سختی و شکست را پشت سر گذاشتم تا امروز بتوانم در این سطح رقابت کنم. مربی‌ام همیشه تلاش کرد بهترین شرایط ممکن را برایم فراهم کند و اگر حمایت‌های او و خانواده ام نبود، شاید هرگز به این جایگاه نمی‌رسیدم.

این قهرمان جهانی درباره تأثیر موفقیت خود بر نسل جوان، ادامه می‌دهد: همان‌طور که بعد از المپیک پاریس و کسب چهار مدال، علاقه به تکواندو در کشور افزایش پیدا کرد، احساس می‌کنم در زنجان هم این مدال باعث انگیزه در بین نوجوانان و جوانان می‌شود تا با امید بیشتری به تمرین ادامه دهند.

او تصریح می‌کند: من عاشق کمک کردنم. اگر ببینم ورزشکاری در مسیر درستی قرار دارد، حتماً به او کمک می‌کنم تا بتواند مدال جهانی کسب کند. مسیر قهرمانی سخت است، اما اگر هدف و اراده باشد، نتیجه هم به دست می‌آید.

بختیاری یادآور می‌شود: اگر مسئولان واقعاً حامی باشند، می‌توانیم نسل تازه‌ای از قهرمانان را در زنجان تربیت کنیم و جایگاه استان را در تکواندو کشور تثبیت کنیم.

محمد علوی، مربی پایه امیرسینا بختیاری که بیش از ۲۰ سال سابقه مربیگری در زنجان نیز در گفت‌وگو با ایسنا، درباره شاگردش می‌گوید: وقتی امیرسینا مدال جهانی را گرفت، مصادف با روز جهانی مربی بود و بهترین هدیه‌ای بود که می‌توانستم دریافت کنم. شاگردی که از کودکی در باشگاه من رشد کرد و امروز پرچم ایران را در میادین جهانی بالا برد، مایه افتخار تمام مربیان استان است.

او می‌افزاید: امیرسینا از کودکی با انگیزه و پشتکار تمرین می‌کرد. موفقیتش حاصل سال‌ها نظم، تلاش و ایمان به هدف است. اما در کنار تلاش ورزشکاران، نبود حمایت‌های مالی و روانی یکی از بزرگ‌ترین موانع رشد ورزش حرفه‌ای در زنجان است.

علوی در ادامه با انتقاد از وضعیت حمایت‌ها، می‌گوید: پاداشی که برای امیرسینا در نظر گرفته‌اند تنها ۶۰ میلیون تومان است؛ رقمی که حتی هزینه مکمل‌های ورزشی او را هم پوشش نمی‌دهد. وقتی قهرمان جهانی دغدغه هزینه تمرین و تغذیه دارد، دیگر نمی‌توان از او انتظار داشت با آرامش به مسیرش ادامه دهد. این نوع برخورد، انگیزه را از قهرمانان می‌گیرد.

او تصریح می‌کند: در طول دوران مربیگری‌ام ۱۲ شاگرد به تیم‌های ملی معرفی کرده‌ام؛ استعدادهایی که با کمترین حمایت‌ها افتخار آفریدند، اما بسیاری از آن‌ها به خاطر بی‌توجهی و نبود حمایت مالی از ورزش قهرمانی کنار رفتند. اگر روزی امیرسینا هم چنین تصمیمی بگیرد، نباید تعجب کرد. ورزشکاری که زندگی‌اش را وقف تمرین کرده و شغل او ورزش حرفه است نباید با پاداشی ناچیز دلخوش باشد.

وی اظهار می‌کند: زنجان ظرفیت بالایی در تکواندو دارد. اگر حمایت مالی و زیرساختی جدی صورت بگیرد، می‌توانیم به روز های اوج برسیم. اما تا وقتی پاداش قهرمان جهانی از هزینه یک اردوی استانی ۲۰ روزه کمتر است، نباید از ورزشکار انتظار معجزه داشت.

علوی که مربی پایه بختیاری بوده، درباره توانایی شاگردش برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس، می‌گوید: امیرسینا ظرفیت و توانایی لازم برای کسب سهمیه و درخشش در المپیک را دارد، اما واقعیت این است که بدون کمک و حمایت مالی، تحقق این هدف بسیار دشوار شاید هم نشدنی باشد. وقتی ورزشکاری با استعداد جهانی با کمترین حمایت روبه‌رو است، نمی‌توان انتظار داشت مسیر المپیک آسان باشد. مسئولان باید نقش حمایتی خود را جدی‌تر دنبال کنند تا زنجان بتواند نماینده‌ای موفق در میادین بزرگ جهانی داشته باشد و استعدادها از بین نرود.

مسیر امیرسینا بختیاری نشان می‌دهد که پشت هر مدال جهانی، سال‌ها تمرین، تلاش و امید وجود دارد. اما در کنار این پشتکار، حمایت جدی از قهرمانان نیز ضروری است. تجربه بختیاری و علوی ثابت می‌کند که بی‌توجهی به ورزشکاران پایه، خاموشی آینده ورزش استان را به دنبال دارد.

انتهای پیام