به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران  به نقل از ایندپندنت، محققان دانشگاه ناتینگهام با همکاری پژوهشگران سراسر جهان ژل جدیدی برای ترمیم و احیای مینای آسیب دیده دندان ابداع کرده اند.

آنها عنوان کرده اند هم اکنون هیچ راه حلی برای احیای مؤثر مینای دندان وجود ندارد. این موضوع روی مشکل‌های دندانی که تقریباً نصف جمعیت جهان گرفتار آن هستند، تأثیر می‌گذارد. به گفته پروفسور آلوارو ماتا استاد مهندسی زیست‌پزشکی و مواد زیستی دانشگاه نانتیگهام، ژل پروتئین محور جدید ایمن است و می‌توان آن را به راحتی و به سرعت به کار برد. علاوه بر آن محصول جدید مقیاس نیز است.

می‌توان آن را مانند شیوه فلوراید درمانی که از بدتر شدن پوسیدگی‌ها جلوگیری می‌کند، روی دندان‌ها به کار برد. به همین دلیل استفاده از آن در چند دقیقه انجام می‌شود و نیازمند جراحی نیست. ماتا در این باره می‌گوید: همچنین این فناوری چند کاربردی است و فرصتی برای استفاده در انواع مختلف محصولات فراهم می‌کند تا به بیمارانی در سنین مختلف که از مشکلات دندانی مرتبط با از بین رفتن مینای دندان دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند.

او در ادامه افزود: ما این فرایند را با استفاده Mintech-Bio آغاز کردیم و امیدواریم سال آینده نخستین محصول خود را عرضه کنیم. این نوآوری به زودی به بیماران سراسر جهان کمک می‌کند.

ژل مذکور با کپی کردن ویژگی پروتئین‌های طبیعی که رشد مینای دندان در نوزادی را هدایت می‌کنند، کار می‌کند. هنگامیکه این ژل به کار برده می‌شود، یک لایه قدرتمند ایجاد می‌کند تا تمام سوراخ‌ها و شکاف‌ها در دندان را پر کند. این محصول در مرحله بعد یون‌های کلسیم و فسفات را از بزاق دهان جذب می‌کند تا رشد کنترل شده مواد معدنی جدید و در نهایت ساختار و ویژگی‌های مینای سالم را تحریک کند.

دکتر آبشار حسن دانشجوی پست دکتری و مؤلف ارشد پژوهش در این باره توضیح می‌دهد هنگامیکه ژل روی دندانی که مواد معدنی خود را از دست داده، فرسوده شده یا عاج آن آشکار شده قرار می‌گیرد، رشد کریستال‌ها به شکل یکپارچه یا سازمان یافته را تحریک و ساختار ماهیت مینای سالم و طبیعی را بازیابی کند.

وی در ادامه افزود: ما ویژگی‌های مکانیکی بافت احیا شده را تحت شرایطی که وضعیت واقعی را شبیه سازی می‌کند مانند مسواک زدن، جویدن و قرار گرفتن در معرض خوراکی‌های اسیدی بررسی کردیم و متوجه شدیم مینای بازتولید شده مانند یک نمونه سالم عمل می‌کند.

این تحقیق در نشریه نیچر کامونیکیشنز منتشر شده است.